Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter:** 18-08-03 22:57

Wanneer hak je de knoop door?

Geplaatst door de TopicStarter: 18-08-03 22:57

Tussen mijn vriend en mij loopt het eigenlijk al een hele tijd niet zo lekker. Ik zal jullie niet vermoeien met een lang verhaal over wie wat verkeerd doet, maar het komt erop neer dat we gewoon te verschillend zijn.
We hebben een heel ander beeld van de toekomst en van onze relatie en qua karakter lijken we juist weer erg veel op elkaar. Allebei koppig, opvliegend en temperamentvol.
Ruzie was er al een tijd regelmatig, om grote en kleine dingen, maar door onze karakters loopt dat steeds vaker uit de hand. Hij roept dat ik maar weg moet gaan en niet terug komen. Ik loop boos de deur uit en dan is het huilen...
Uiteindelijk wordt het weer gesust en bijgelegd maar wezenlijk veranderd er gewoon niks. En dat gaat nu al bijna een jaar zo, van kwaad tot erger.

Gisteren is er bij mij een knop om gegaan waardoor ik nu degene ben die het eigenlijk niet meer ziet zitten. Tot nu toe was mijn vriend degene die zinspeelde op een leven zonder elkaar.
We zijn er geen van beiden klaar voor om een beslissing te nemen wat dat betreft. op dit moment kunnen we niet met, en niet zonder elkaar. Maar toch begin ik aan het idee te wennen dat het niet voor altijd is. Dat ik misschien over een poosje wel een beslissing zal nemen. Ik weet het niet...
Wanneer weet je zoiets?

Daarbij komt dat het vooral voor mij in praktisch opzicht een heel moeilijke keuze zal zijn. Ik ben 1,5 jaar geleden voor hem verhuisd van Breda naar Nuenen. Ik heb mijn werk, familie, vrienden, alles voor hem achter gelaten.
Uiteindelijk heb ik mijn leventje hier nu ook wel opgebouwd. Ik zit hier op school, heb nieuwe mensen leren kennen en ben over het algemeen aardig gelukkig.
Maar ik weet niet wat ik moet als het misloopt. Ik ben degene die het huis uit zal gaan. Maar waarheen? Hier in Ehv blijven waar ik waarschijnlijk wel aan een woning zou kunnen komen en ik met mijn studie kan blijven doorgaan, maar waar ik weinig "belangrijke" mensen om me heen heb...
Of terug naar Breda waar mijn familie en vrienden zitten. Waar ik niet ingeschreven sta bij de woningbouw en dus weinig kans heb op woonruimte, waar mijn hart ligt maar niet mijn mogelijkheden?
Ik blijf met zoveel dingen zitten waar ik eigenlijk niet over na wil hoeven denken, maar als ik mijn verstand volg ik wel iets mee moet doen. Op dit moment zie ik de toekomst erg somber in en ga ik uit van het ergste.

Hoe ging dat bij jullie in vorige relaties? Wanneer besluit je dat het genoeg is, dat het geen kans van slagen meer heeft? Hoe weet je of je de juiste beslissing neemt?
Ik weet het op dit moment echt allemaal niet meer. We hebben gisteren lang en rustig met elkaar gepraat en we zijn geen van tweeen gelukkig. Maar we willen ook nog niet opgeven, hoewel ik op dit moment niet inzie hoe het goed moet komen.
Het houden van is er van beide kanten wel, maar de verschillen beginnen steeds meer te overheersen.

Sorry voor dit lange verhaal, maar ik moet het even kwijt. Ik heb net al ruim een uur met mijn moeder gepraat, maar die is natuurlijk niet erg objectief. Wat er ook gebeurt, zij zullen achter me staan.

* To Belg, or not to Belg *

**Geplaatst:** 18-08-03 23:11

Geplaatst: 18-08-03 23:11

tja, dit soort dingen zijn altijd erg moeilijk!
Om kort te zijn; als ik je verhaal zo lees zou ik er mee stoppen, maar dat is natuurlijk voor mij wel makkelijk om te zeggen! Ik ben toen ik 18 was gaab samenwonen met mijn vriend van toen. We waren toen anderhalf jaar bijelkaar en gingen in dezelfde stad studeren. Samen een heel huis huren was goedkoper dan allebei een aparte kamer. Bovendien zouden we toch vaak in of de ene of de andere kamer zitten... Na een paar maanden ging het al mis (we waren 18, das dus niet zo gek) en ik heb een kamer gezocht. Daarna hebben we nog maanden wat aan gerommeld, maar omdat we niet meer in een huis woonden ging het een stuk beter! Uiteindelijk hebben we er echt een punt achter gezet. Als je gelukkig bent in de plaats waar je nu woont kun je toch proberen om daar woonruimte te zoeken? Veel sterkte in ieder geval! Ach gut

Luister goed naar jezelf!! Je hart weet het vaak beter dan je hoofd!

**Geplaatst:** 18-08-03 23:12

Geplaatst: 18-08-03 23:12

Linda, ik zal je mijn hele verhaal besparen, maar ik had hetgene hierboven zelf kunnen schrijven.

Ik ben 3 jaar met iemand samen geweest en na 1 jaar wist ik het eigenlijk al 'hij is het niet'. En toch nog 2 jaar doorgegaan, want hij was een hele lieve jongen.

Na de dood van mijn vader realiseerde ik me hoe kort het leven eigenlijk is en dat ik mijn tijd en energie aan het verdoen was met iemand van wie ik eigenlijk niet hield (in ieder geval niet zoals een vrouw van haar man zou moeten houden).

Ik realiseerde me dat het bij echte liefde draait om respect, elkaar laten groeien en elkaar accepteren. Toen ik voor werk een tijdje naar het buitenland moest werd het me allemaal duidelijk: het zou gewoon nooit beter worden dan dit en ik werd alleen maar bitchier tegen hem en dat verdiende hij ook niet.

Ik moest dus ook ons huisje verlaten en terug naar mams. Niet ideaal, maar er viel een last van mijn schouders af.

Geloof me, als de tijd daar is, dan weet je het en dan hoef je niet meer tegen elkaar te schreeuwen. Dan is het simpelweg over.

Sterkte!

We are all in the gutter, but some of us are looking at the STARS.
Geluk is een keuze! Kies jij ervoor om naar de sterren te kijken?
www.coachworld.nl

**Geplaatst:** 18-08-03 23:16

Geplaatst: 18-08-03 23:16

tsja heel herkenbaar! bij mij en bjorn was het ook zo. Na 1 1/2 jaar ben ik weggegaan bij hem.
onze toekomstbeelden verschilden ook te erg, en hij was al 29 dus ja wilde wat meer vastigheid, ik kon dat nog niet helemaal geven, wilde dat pas doen als ik zelf overtuigd was, maar ik ben net 21 en wil nog van mn vrijheid genieten.

verder botseten onze karakters af e toe, en is hij heel afhankelijk en op mensne gericht, kan niet alleen zijn

ik heb soms echt ff een dagje zonder mensen om me heen nodig.

en zo waren er nog veel kleine verschillen

dus uiteindelijk besloten om er mee te stoppen, deec veel pijn, nu nog soms(is nog niet zo lang geleden)

maar ik ben zo blij met mn vrijheid&de rust en dat de stress weg is!!

had hem een paar jaar later tegen moeten komen, ipv nu al, dan was het wel goed gegaan!want in principe passen we goed bij elkaar, maar ja, wie weet, ooit....

sterkte met je beslissing, ik kan niet voor je keizen, maar je moet zo denken, wil je op deze manier verder de rest van je leven?

dan weet je of je wel/niet moet stoppen.....

*** Hilde van de Westfriezenhof *** bedankt voor alles meisje ღ Des, Dee, Wis, Quinnie & Hillie ...zo oneerlijk... ஐ Rust zacht Y;(

Anne van de Slothoeve Ster Sport

Z2 startgerechtigd!

**Geplaatst:** 18-08-03 23:57

Geplaatst: 18-08-03 23:57

Linda250 schreef:
...maar het komt erop neer dat we gewoon te verschillend zijn...We hebben een heel ander beeld van de toekomst......maar wezenlijk veranderd er gewoon niks. En dat gaat nu al bijna een jaar zo, van kwaad tot erger...Gisteren is er bij mij een knop om gegaan waardoor ik nu degene ben die het eigenlijk niet meer ziet zitten...Maar toch begin ik aan het idee te wennen dat het niet voor altijd is.

Sorry dat ik alle negatieve aspecten van je verhaal er even uitlicht, maar volgens mij heb je (of je het zelf al beseft is een een tweede) je keuze al genomen, en de spreekwoordelijke knoop dus al doorgehakt voor jezelf.

Succes in ieder geval.

~ to arouse enmity or indifference in where there had formerly been love, affection, or friendliness.

**Geplaatst:** 19-08-03 00:06

Geplaatst: 19-08-03 00:06

Ik zat in ongeveer de zelfde situatie als jij, alleen was ik verhuist naar Londen om bij hem te zijn. Ik vond het daar heerlijk, maar zou er nooit alleen kunnen wonen. Relatie uitmaken betekende dus ook terug naar Nederland, wat ik eigenlijk niet wilde.

Ik weet nog goed het moment dat ik de knoop doorhakte. Hij moest zonodig de hele nacht computeren (in de slaapkamer, veel ruimte hadden we niet) en ik was zo vreselijk moe dat ik bijna zat te huilen, maar slapen kon ik dus niet. Ik wilde ZO graag dat hij gewoon omkeek en de pc uitzette en me vasthield en kwam slapen... Maar dat deed hij dus niet. Het was 2:20AM en ik zat beneden te huilen... En toen had ik het ineens. Ik wilde hier niet meer zijn. Ik was op dat moment in staat om een vriend daar te bellen om te vragen of ik - midden in de nacht - naar hem toe kon komen. Niet gedaan uiteindelijk, maar dat was wel het keerpunt na maanden twijfelen. En het klinkt alsof jij dat punt ook wel bereikt hebt onderhand....

(ik kan trouwens nog steeds prima met die ex, hij's echt heel aardig, maar ik hoef gelukkig geen (heel krap) flatje meer met hem te delen.)

**Geplaatst door de TopicStarter:** 19-08-03 06:27

Geplaatst door de TopicStarter: 19-08-03 06:27

Estranged"]
[quote="Linda250 schreef:
...maar het komt erop neer dat we gewoon te verschillend zijn...We hebben een heel ander beeld van de toekomst......maar wezenlijk veranderd er gewoon niks. En dat gaat nu al bijna een jaar zo, van kwaad tot erger...Gisteren is er bij mij een knop om gegaan waardoor ik nu degene ben die het eigenlijk niet meer ziet zitten...Maar toch begin ik aan het idee te wennen dat het niet voor altijd is.

Sorry dat ik alle negatieve aspecten van je verhaal er even uitlicht, maar volgens mij heb je (of je het zelf al beseft is een een tweede) je keuze al genomen, en de spreekwoordelijke knoop dus al doorgehakt voor jezelf.

Succes in ieder geval.
[/quote]

Misschien is dat ook wel zo... Maar toch ben ik nog te bang om een onherroepelijke beslissing te nemen. Over is over, dan is het echt afgelopen... En ik ben ontzettend bang om een verkeerde keus te maken.
Daarnaast ga ik steeds twijfelen, omdat het na zo'n ruzie altijd een paar dagen geweldig gaat. Op het eerste gezicht dan, want in principe loop je dan gewoon op je tenen om elkaar heen.
Ik ben er nog niet klaar voor om een beslissing te nemen. Ik kan het gewoon nog niet. Maar zoals anderen mij pb'den: Wanneer het moment daar is dan weet je het... Ik hoop het maar.
Iig bedankt voor jullie reacties. Dat maakt het relativeren wat makkelijker.

* To Belg, or not to Belg *

**Geplaatst:** 19-08-03 06:49

Geplaatst: 19-08-03 06:49

een relatie moet makkelijk gaan en eigenlijk van beide kanten niet teveel energie kosten. Dat is de basis, als dat nu al niet meer gaat, kost het teveel negatieve energie en kom je in een negatieve spiraal terecht.

Je weet nooit van tevoren of je de verkeerde keus maakt. Dat zal de tijd wel leren. Volgens mij ben jij er wel al uit, maar wacht jij voor jezelf op het juiste moment.

Sterkte

Tegen de tijd op,langs de file,mijn moeder,mijn werk,ik word overal opgehouden.Op de bank buiten adem,oog van de storm.Zonder aan te raken,vallen boeken uit de kast,mijn sleutels net op tijd,DwarsDoorDeVoordeur.WanneerIkDeBochtUitscheur,ZalIkKeihardLachen

**Geplaatst:** 19-08-03 07:20

Geplaatst: 19-08-03 07:20

Linda250"]
[quote="Estranged"][quote="Linda250 schreef:
...maar het komt erop neer dat we gewoon te verschillend zijn...We hebben een heel ander beeld van de toekomst......maar wezenlijk veranderd er gewoon niks. En dat gaat nu al bijna een jaar zo, van kwaad tot erger...Gisteren is er bij mij een knop om gegaan waardoor ik nu degene ben die het eigenlijk niet meer ziet zitten...Maar toch begin ik aan het idee te wennen dat het niet voor altijd is.

Sorry dat ik alle negatieve aspecten van je verhaal er even uitlicht, maar volgens mij heb je (of je het zelf al beseft is een een tweede) je keuze al genomen, en de spreekwoordelijke knoop dus al doorgehakt voor jezelf.

Succes in ieder geval.
[/quote]

Misschien is dat ook wel zo... Maar toch ben ik nog te bang om een onherroepelijke beslissing te nemen. Over is over, dan is het echt afgelopen... En ik ben ontzettend bang om een verkeerde keus te maken.
Daarnaast ga ik steeds twijfelen, omdat het na zo'n ruzie altijd een paar dagen geweldig gaat. Op het eerste gezicht dan, want in principe loop je dan gewoon op je tenen om elkaar heen.
Ik ben er nog niet klaar voor om een beslissing te nemen. Ik kan het gewoon nog niet. Maar zoals anderen mij pb'den: Wanneer het moment daar is dan weet je het... Ik hoop het maar.
Iig bedankt voor jullie reacties. Dat maakt het relativeren wat makkelijker.
[/quote]

mishien moet je je gevoel eens papier zette, en vragen of je vriend dit ook doet. vrouwen verwachte vaak van een man dat ze gedachten kunnen lezen, vrouwen weten vaak wel wat ze willen maar zeggen dit dan op een hele omslachtige manier die bij een man vaak niet duidelijk over komt. mannen zeggen gewoon wat ze denken, (dat is veeel makkelijker)

laat je vriend het eens lezen en jij dat ook van hem, het moet geen brief met verwijten worden, dus niet beginnen met jij doet dit niet goed maar, ik vind het fijn dat...........

als je gevoelens een beetje geordend zijn, kun je veel beter een beslissing nemen.

en neem van mij aan, je kunt beter spijt hebben van een beslissing die je genomen hebt, dan dat je spijt krijgt dat je die beslissing nooit genomen hebt.

voor ieder probleem is wel een oplossing, blijf nooit bij je partner omdat het wel gemakkelijk is, dat is niet eerlijk tegenover hem maar zeker niet tegenover jezelf.

succes

**Geplaatst:** 19-08-03 07:35

Geplaatst: 19-08-03 07:35

Life is too short to be unhappy!
Ik heb er twee jaar over gedaan om het juiste moment te vinden, en in die twee jaar was ik niet gelukkig, ging steeds meer werken om maar niet thuis te hoeven zijn etc etc.

Misschien kun je even bij een vriendin logeren of even met vrienden een lang weekend weg. Dan heb je tijd alles op een rijtje te zetten zonder hem in de buurt.

We are all in the gutter, but some of us are looking at the STARS.
Geluk is een keuze! Kies jij ervoor om naar de sterren te kijken?
www.coachworld.nl

**Geplaatst:** 19-08-03 10:13

Geplaatst: 19-08-03 10:13

Je kunt het best wat afstand nemen en niet te veel meedrijven in je gevoelens. Is dit een tijdelijke crisis die omkeerbaar is of is het werkelijk volledig aan het uitbollen. Valt dit met de juiste intenties nog te redden of niet??? Niks overhaast doen , en als je nog niet kunt lossen dan zal het nog te vroeg zijn. Alles komt wel in orde, wat je ook beslist. Want dat is het schone aan het leven op termijn komt alles goed. Met of zonder hem. Ik wens je veel sterkte en een arm om je te steunen als je die nodig hebt.

**Geplaatst:** 19-08-03 10:13

Geplaatst: 19-08-03 10:13

Een relatie hoort een aanvulling te zijn op je leven. Niet iets waar je je constant zorgen over moet maken.

Bepaalde dingen moet je nu eenmaal gemeen hebben, oa hoe je denk over de toekomst en hoe je een relatie in deelt, anders heb je zowiezo geen toekomst.

Ik ben blij dat ik niet in jou situatie zit, maar als je meer energie in je realtie moet steken dan dat je er uit haalt is het denk ik tijd om weg te gaan. Hoe moeilijk het ook is.

succes

**Geplaatst:** 19-08-03 10:41

Geplaatst: 19-08-03 10:41

Stel jezelf de vraag: wil ik op deze manier oud worden....

Is het antwoord NEE, dan moet je ermee kappen, want hoe langer je ermee doorgaat des te ongelukkiger worden beide.

Is het spreekwoord niet; beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald Lachen

Te koop: fleece full body hoody
https://www.bokt.nl/markt/ad/522385/fle ... body-hoody

**Geplaatst:** 19-08-03 10:48

Geplaatst: 19-08-03 10:48

Sugarmiss schreef:
Stel jezelf de vraag: wil ik op deze manier oud worden....

Is het antwoord NEE, dan moet je ermee kappen, want hoe langer je ermee doorgaat des te ongelukkiger worden beide.

Hier kan ik het alleen maar helemaal mee eens zijn, ook ik heb mezelf toendertijd die vraag gesteld en het antwoord was Nee, zo wil ik niet leven...
Maar mijn huis dan.... mijn spullen, onze gezamelijk vrienden, onze vakantie enz enz enz....
Allemaal bijzaken die het doen vertragen want het feit blijft dat die bijzaken je niet gelukkig gaan maken.
Stel jezelf idd bovenstaande vraag en dan moet je echt beslissen, en of je de beslissing nu maakt of morgen, het wordt er niet makkelijker op.
Het feit dat je hier zo mee bezig bent is eigenlijk al een teken

Interesse in Doma Vaquera en/of het rijden met een Garrocha, of dressuurmatige begeleiding? stuur even een pbtje of een mailtje

**Geplaatst:** 19-08-03 10:52

Geplaatst: 19-08-03 10:52

De twijfels, de ruzies, de hoop dat het beter wordt, ik ken het. Feit is dat het vaak niet beter wordt, alleen maar slechter. Feit is dat je steeds ongelukkiger wordt en het steeds moeilijker wordt om een beslissing te nemen. Er treed bijna een soort gewenning aan de situatie op. Je vraagt je af of je niet te snel opgeeft, of het niet "normaal" is dat je dit soort strubbelingen hebt als je samen in een huis leeft.

De beslissing uitstellen lijkt de gemakkelijke weg maar is het uiteindelijk niet. Het op je tenen lopen nekt je, je gaat jezelf steeds meer opzij schuiven met alle gevolgen van dien.

Een time-out is eigenlijk op zulke momenten nog het beste. Even alles op een rij zetten, je afvragen of wat er nog over is van de relatie genoeg de moeite waard is om door te vechten.

Als je uiteindelijk besluit te stoppen zal je hem missen, zal je misschien zelfs een gevoel van spijt krijgen. Dat is logisch, je hebt toch jarenlang met iemand je leven gedeeld en dan is het opeens over. Daarna komt de opluchting pas.

Niemand kan je vertellen of het moment daar is, dat voel je zelf inderdaad aan. Zo te lezen ben je er al gearriveerd en dan kan je je er beter niet meer tegen verzetten. Het enige wat je daarmee wint is uitstel en dat heeft geen zin.

**Geplaatst:** 19-08-03 10:58

Geplaatst: 19-08-03 10:58

zeker heel herkenbaar! Behalve dan dat ik niet bij mn ex inwoonde.

Bij ons was het ook zo dat hij degene was die het niet meer zag zitten. Maar toch was ik het die er een punt achter heeft gezet. Op een gegeven moment had ik er genoeg van, van hem, en het leven met hem!
Ik dnek ook dat jij de keuze al hebt gemaakt. Alleen moet je nog zo ver komen dat je het hem gaat vertellen...
Ik wist al bijna een half jaar voordat het uitging dat ik niet de rest van mn leven bij hem zou blijven. Maar pas n half jaar later ging het uit. Vraag me niet waarom, want dat weet ik zelf ook niet.
Je gaat hem als je er een punt achter zet in het begin wel missen. Maar op een gegeven moment is dat over. Tenminste, bij mij wel. Sinds 1 a 2 week ben ik er helemaal van verlost. Durf weer te flirten, enz. enz.

Heel veel sterkte met je beslissing...

**Geplaatst door de TopicStarter:** 19-08-03 17:24

Geplaatst door de TopicStarter: 19-08-03 17:24

Percy schreef:
De twijfels, de ruzies, de hoop dat het beter wordt, ik ken het. Feit is dat het vaak niet beter wordt, alleen maar slechter. Feit is dat je steeds ongelukkiger wordt en het steeds moeilijker wordt om een beslissing te nemen. Er treed bijna een soort gewenning aan de situatie op. Je vraagt je af of je niet te snel opgeeft, of het niet "normaal" is dat je dit soort strubbelingen hebt als je samen in een huis leeft.

Jij geeft precies weer hoe het ook voor mij voelt... Twijfels en hoop, dat zijn mijn belangrijkste gevoelens op dit moment. En angst, voor wat er komen gaat... Hoe moet ik het in mijn eentje rooien, waar moet ik naartoe, krijg ik er niet veel spijt van?
Morgen komt mijn beste vriendin om te praten. Ik hoop dat zij me kan helpen om de boel een beetje op een rijtje te zetten, aangezien ze ons allebei kent...

* To Belg, or not to Belg *

**Geplaatst:** 19-08-03 17:47

Geplaatst: 19-08-03 17:47

Ik heb in precies dezelfde situatie gezeten en een tijdje geleden toen Renske20 in hetzelfde schuitje zat als jij daar ook op gereageerd. Mijn vriend en ik pasten gewoon niet bij elkaar, dat was gewoon een feit. Iedereen zag het en het ging gewoon zo vaak fout. Ik was overemotioneel in die tijd, terwijl ik normaal nooit echt snel huil, maar om alles moest ik huilen. Heel raar. We hadden ontzettend snel ruzie en konden heel slecht met elkaar praten. Niks was duidelijk. We zouden gaan samenwonen in Utrecht toen ik 17 was en hij 19 omdat we beide in Utrecht zouden gaan studeren, maar twee weken voor aanvang van het schooljaar vertelde zijn vader dat hij mij iets moest vertellen en dat was dat hij niet in Utrecht wilde studeren en dat we dus niet samen konden gaan wonen. Mijn wereld stortte in. Het betekende niet het einde van onze relatie, maar wel ineens je plannen die in duigen vallen.
Het is nog drie maanden aan gebleven, maar we zagen elkaar heel weinig. Hij was vaak met vrienden uit en als ik in het weekend thuis kwam zag ik hem alleen zaterdag nadat hij had gewerkt. 's Avonds ging hij vaak met vrienden uit en zondag ook en ik mocht niet mee. Het zat gewoon niet goed, maar heb maar eens de 'guts' om dat tegen elkaar te zeggen. We hebben vaak tegen elkaar gezegd '... nou, dan is het uit', maar binnen vijf minuten was het weer goed en we wilden er niet aan denken het uit te maken. Toch was het wel het beste. Het is uiteindelijk op een hele banketstaaf manier uitgegaan, maar ik heb er niet eens veel om getreurd. We waren twee jaar samen en hadden ontzettend veel meegemaakt (wat nog eens een extra drempel is als je het uit wilt maken), maar als je twijfelt is het eigenlijk al niet goed. Bovendien vond ik in de laatste paar weken een andere jongen al erg leuk en dan weet je voor jezelf echt wel dat je het uit moet maken. Maar die stap is gewoon erg moeilijk en heel erg groot.
Ik weet echter dat hoe langer je wacht het steeds moeilijker wordt om het uit te maken. Als je al zo lang twijfelt dan moet je gewoon de knoop doorhakken. Hoe langer je bij elkaar bent hoe meer je met elkaar meemaakt en hoe meer je aan elkaar gehecht raakt. Als er geen liefde meer in het spel is en je veel moeite moet doen om je relatie nog op de rails te houden dan wordt het tijd om de knoop door te hakken. Ik heb nu al dik twee jaar een nieuwe vriend en dat gaat allemaal helemaal op rolletjes. Amper ruzie, ik hoef nergens moeite voor te doen, alles gaat vanzelf. En we zijn nog steeds verliefd. Als je zoiets meemaakt als ik nu, dan pas weet je dat je vorige relatie echt niet goed zit.
En ik weet dat je ook na al onze wijze raad hier op bokt nog gaat twijfelen. Dat deed ik ook altijd. Ik hoorde van iedereen dat ik het uit moest maken maar dacht het zelf beter te weten... Meestal zien anderen het sneller dan jijzelf dat het niet goed gaat en je niet bij elkaar past en je moet dan soms het advies van anderen toch wel volgen, hoe moeilijk het ook is. Een relatie beëindigen is altijd verschrikkelijk, maar na een tijdje kom je er achter dat het de beste beslissing is geweest!
Sterkte, Linda!

**Geplaatst door de TopicStarter:** 19-08-03 22:09

Geplaatst door de TopicStarter: 19-08-03 22:09

Dank je wel voor je verhaal, Gera. Fijn gevoel dat ik niet de enige ben die een manier moet vinden om hiermee om te gaan.
Wat het voor mij extra moeilijk maakt is dat onze omgeving ons juist ziet als een geweldig stel. Naar de buitenwereld toe hebben we ook lang de "schijn" opgehouden.
Door mij hoofdzakelijk omdat ik het beïndigen van een relatie als een soort persoonlijke afgang zie. Ik weet wel dat dat onzin is, maar ik voel dat zo. Je gaat tenslotte samenwonen met het idee dat je voor altijd bij elkaar blijft.
Gisteren pas heb ik het hierover met mijn moeder gehad en ook zij had het absoluut niet zien aankomen.

Het moeilijke is ook dat er geen slaande ruzie is. Als we besluiten uit elkaar te gaan dan is dat omdat we gewoon niet bij elkaar passen. Ik denk weleens: "Was hij maar vreemdgegaan, of had hij me maar geslagen", dan had ik iig een duidelijke reden om zonder twijfel te stoppen. Nu is dat niet zo. Het houden van is er nog wel, maar ja, van mijn ouders hou ik ook en daar kan ik ook niet mee samenleven...
Hoe meer ik erover nadenk, hoe warriger het allemaal wordt.

* To Belg, or not to Belg *

**Geplaatst:** 19-08-03 22:47

Geplaatst: 19-08-03 22:47

probeer je gevoel te volgen,het lijkt mij ook heel erg moeilijk om na zolang uitelkaar te gaan,je moet helemaal "opnieuw"beginnen..je zult vast spijt krijgen,door bij hem te blijven uit onzekerheid dat het je alleen niet lukt...je bent nog jong en hebt nog zoveel kansen...,je geeft al een beetje aan dat je het niet meer ziet zitten...het zou ontzettend zonde zijn als je later denkt van: "het had ook anders kunnen zijn"...sterkte ermee he

**Geplaatst door de TopicStarter:** 21-08-03 09:57

Geplaatst door de TopicStarter: 21-08-03 09:57

Giserenavond heb ik een lang en voor mij verhelderend gesprek gehad met mijn beste vriendin. Door dat gesprek heb ik iig voor mezelf wat duidelijker alles op een rijtje kunnen zetten.
Ik ben er nu wel achter dat het voor mijn gevoel gewoon "op" is tussen ons. Dat maakt het nog altijd niet definitief, maar ik weet nu van mezelf wel waar ik sta... Voor jullie was dat uit mijn berichten misschien al duidelijker dan het voor mijzelf was...
De vriend van mijn vriendin heeft me een sleutel van zijn huis gegeven, zodat ik ergens terecht kan mocht het tussen mij en Sander uit de hand lopen. Dat verwacht ik niet, maar het is een prettig idee om iets achter de hand te hebben aangezien ik hier verder geen familie heb waar ik op terug kan vallen.
Vanavond heb ik met Sander afgesproken dat we beiden thuis blijven en ik hoop dan de kans te krijgen om zonder ruzie op een rustige manier met elkaar te praten. Ik weet nog altijd niet hoe hij nou precies over ons denkt.
Maandag heb ik een afspraak bij de woningbouw in Eindhoven om me te orriënteren op de mogelijkheden die ik hier heb. Ik sta ruim 2 jaar ingeschreven en zou met een urgentieverklaring misschien wel aan en woning moeten kunnen komen, als dat is waar het op uit loopt.
Misschien loop ik in jullie ogen nu wel op de zaken vooruit, maar ik wil niet met een groot probleem komen te zitten als het zover is straks... Dan wil ik alle mogelijkheden overwogen en bekeken hebben.
Bedankt voor jullie reacties, ik hou jullie op de hoogte.

* To Belg, or not to Belg *

**Geplaatst:** 21-08-03 10:00

Geplaatst: 21-08-03 10:00

Ik vind het heel verstandig dat je alvast wat opties heb als het ineens is afgelopen. Zo dwing je jezelf in ieder geval niet om te blijven omdat je nergens anders heen kunt! Nu je wat opties heb, is het makkelijker om een open eerlijke beslissing te nemen.

**Geplaatst:** 21-08-03 15:05

Geplaatst: 21-08-03 15:05

Denk niet dat je op de zaken vooruitloopt maar alvast je voorbereidingen aan het treffen bent en dat is alleen maar heel verstandig.

Het is ook verrekte moeilijk om een onzekere toekomst tegemoet te gaan, je huis kwijt te raken, je zekerheden maar als het echt niet meer gaat is dat allemaal de moeite waard. Geloof me maar. Zelfs het verlies van mijn boerderij kan ik dragen nu.

Deze user is om technische redenen verwijderd -- BartVB

**Geplaatst door de TopicStarter:** 22-08-03 11:02

Geplaatst door de TopicStarter: 22-08-03 11:02

Weer een update:
Gisteravond kwam ik thuis van mijn stage en had Sander het hele huis van onder tot boven gepoetst en opgeruimd, er stond een grote bos bloemen op tafel en hij was mijn lievelingseten aan het koken.
Ik had dus wel het idee dat hij een vermoeden had van waar ik over wilde praten en ik vond het erg moeilijk om er toch over te beginnen terwijl hij duidelijk zo zijn best deed om lief voor me te zijn...
Uiteindelijk begon hij er zelf over. Heel direct. "Wanneer ga je weg, of gaan we pas uit elkaar als jij iets anders gevonden hebt?"
Er volgde van mijn kant een heel open gesprek. Ik heb al mijn twijfels op tafel gelegd en ook gezegd dat het niet echt ligt aan gedrag van hem, maar meer dat we misschien gewoon niet bij elkaar passen. Hij was heel lauw, liet geen gevoelens blijken maar zei alleen dat hij liever had dat ik bleef, maar als ik echt weg wilde...
Ik vind het heel erg dat hij zelfs op zo'n moment niet met mij kan delen hoe hij erover denkt, wat het met hem doet. En er zelfs behoorlijk luchtig op reageert. Ik weet echt wel dat dat maar schijn is, maar we zijn nu 2,5 jaar samen en hij uit zijn gevoelens nog niet...
Sander heeft wel gezegd dat het wat hem betreft niet op ruzie hoeft uit te lopen en dat hij hoopt dat we op een rustige manier uit elkaar kunnen gaan als dat is wat ik besluit.
Al met al ben ik er dus weinig mee opgeschoten voor mijn gevoel. Hij weet nu waar hij aantoe is, maar ik nog steeds niet...

* To Belg, or not to Belg *

**Geplaatst:** 22-08-03 11:06

Geplaatst: 22-08-03 11:06

Klinkt als iets typisch mannelijks. Hij voelt er heus wel wat over, maar dat laten merken? Dat kunnen ze dan weer niet. Voelt het net alsof jij de enige bent die hier moeite mee heeft... En dat helpt natuurlijk niet om je beslissing te maken... ik heb geen advies, maar ik leef met je mee.

Wie is er online