Dus wij waren al een half uurtje van stal, lekker stukje al gereden dus, loopt er ineens een man van in de 80, zn karretje te duwen.
Wij vragen of er iets mis was...."Ja, mij accu is leeg en weet niet waar ik heen moet". Tsja wie kan je dan bellen, heb altijd mijn mobiel bij me als ik naar buiten ga, dus dat was wel handig, maar dan moet je ook weten wie je moet bellen
Na wat gevraag en gedoe, bleek dat die man alleen familie had, in Noorwegen, Zweden en Oostenrijk....Ja die ga je niet bellen dan,haha
Maar Melanie dr vader werkt bij de Politie. Dus hebben we hem opgebelt met de vraag wat we konden doen...Dus die had een andere wagen met aanhanger gebelt, die dan die man en zn kar op zouden halen. Maar we stonden ergens in the middle of nowhere, dus wij gezegd dat die man wel in dat karretje kon zitten en dan zou Melanie hem duwen en ik met Karina en die fiets er achteraan.
Karina was overdreven braaf (is ze nooit haha), ze had geloof ik echt het gevoel dat ze moest luisteren. We hebben wel een half uur op de politie moeten wachten, maar goed
En toen waren we weer verder gegaan...
. Ik ken zowiezo maar weinig oudere mensen met een mobieltje hoor, dat vinden ze meestal veels te ingewikkeld (en onnodig). Verder zijn de meeste ouderen heel blij met zo'n karretje, omdat ze anders de deur amper uitkomen en letterlijk achter de geraniums wegkwijnen. Een beetje respect voor de ouderdom graag 
Denk dat hij jullie wel heel dankbaar was 
