No problemo als je paard leeg hoort te zijn, maar er hoort daar in die buik al drie maanden een veulentje te groeien.....ze is in mei gedekt en zowel juni als juli niet hengstig geworden. Nu dus ineens wel....
Ik voelde me helemaal leeg van binnen.
Klinkt misschien stom, maar die dracht was ook een beetje mijn zwangerschap. Ik wilde zo graag weer eens een veulentje! Veel tijd om te treuren was er echter niet, want er moest een grote beslissing genomen worden: Laten we haar dit jaar nog dekken? Ja dus. Ik weet het, het is erg laat, maar toch doen we het. Wel lastig, want ik moet haar dus vanavond naar de hengst brengen en meteen weer met haar naar huis toe want zaterdag is de keuring en daar moet ik haar dus morgen al voor gaan wassen....na de keuring kan ze dan weer naar de hengst en weer gedekt worden net zolang totdat ze hem afslaat.
Maar ja, onze trailer staat in de bouwsteigers dus daarmee kan helemaal niets weggebracht worden en die van de hengstenhouder is ook in onderhoud, dus dat werd probleem nummer drie.
Gelukkig heb ik iemand van onze ponyclub bereid gevonden om de trailer uit te lenen, bij deze nog hartelijk dank Hetty!Ik mis er wel een supergezellige buitenrit met Jildau door en daar baal ik erg van
maar ja....moet maar weer....Volgende maand laaat ik haar dus echt wel scannen! Dat hebben we de vorige keer niet gedaan en daar heb ik nu zo'n spijt van...al denk ik dat het weinig uit had gemaakt hoor want volgens mij heeft ze gewoon vol gezeten en heeft ze een miskraam gehad. Misschien wel door een trap van Jildau, misschien door stress, of gewoon....wie zal het zeggen
Al met al voel ik me er echt K*T door. Sorry voor het taalgebruik, maar dat woord past het beste bij het gevoel dat ik nu heb.
Bedankt!
ff voor jullie duimen! 
Kortom, diegene die hengstige trekjes hield bleek dus superdrachtig te zijn. Maar nu zitten we nog steeds in spanning te wachten totdat ze het veulen er eens een keer uit poept. 
& 