pfffffffff, was me het avontuur wel. Waar begin ik.
Gister naar de paarden gegaan, gezadeld en gaan rijden. Vanuit stal richting Elburg gegaan. Is een fietspad langs een lange openbare weg waar men zeker geen 80 rijdt. Raak was de hele tijd al wat druk. Zijn bloed stroomde. Kon het ook wel begrijpen na het stilstaan in die hitte. Rekje was ook nerveus maar die schrok vooral van alle bewegende blaadjes .
Lekker richting strand gegaan en gepoedeld met de paardjes. Vonden ze lekker . Toen weer via het strand terug. Daar moeten we altijd een grote kruising over. En daar gebeurde het. Evert draafde aan om over te steken en Maaraak maakte zich groot en begon te dribbelen. Toen ging het allemaal heel snel. Hij gleed uit op zijn achterbenen en ik gleed er vrij simpel af via zijn kont, ik was te laat met hem vast te pakken en wat ie nog nooit gedaan heeft, deed ie nu. Hij rende keihard weg. Richting Harderwijk. Na een paar honderd meter kwam ie tot bezinnen dat hij niet richting stal ging en draaide om en rende weer vliegensvlug terug naar die kruising waar ie de afslag nam richting stal. Ik stond op de weg maar kon hem niet pakken Toen ging ie dus die drukke weg op. Er rijden daar debielen rustig 180 km .
Daar ging ie dan mijn paardje. Wat kan er wel niet gebeuren. Ik gaf Evert opdracht onze staleigenaresse te bellen dat hij eraan kwam. Die gaf mij de foon en ging achter Raakje aan om in de gaten te houden waar hij bleef. Ik gebeld met de meest foute beginzin : je moet niet schrikken maar,..... . Anke reageerde direct en zou ons tegemoet fietsen na ze vroeg hoe het met mij was 'met mij is het goed maar zorg dat Raak opgevangen wordt'. Tegelijkertijd stopte er een man die op vraag van Evert mij oppikte. Ik ingestapt en halverwege kwamen we Raak tegen met een menigte mensen die hem in degaten hielden.
Al die tijd koel geweest en naar verstand gehandeld. Er stonden geloof ik zo'n vijftien mensen dus ik uitgestapt en naar hem toegerend en om zijn hals gevlogen. 'Raak, jongen waarom doe je dit, weet je wel wat er had kunnen gebeuren? WIl je me niet meer zo aan het schrikken maken' en toen barstte ik in huilen uit. Terwijl hij daar zo stond alszijnde 'mamma het is toch in orde? Er is toch niets gebeurd' .
Evert was er bij en hield me vast. De mensen heb ik bedankt, wel tien keer geloof ik alsmede de man die de moeite nam me op te pikken.
Toen zijn we naast de paarden naar huis gelopen, 5 km. pffff wat een lange weg. De laatste 500 mtr ben ik er weer op gekropen. Raak was al weer druk aan het spelen, zich afvragende of ik misschien tikkertje wilde spelen
Toen heb ik Evert even aangekeken en gevraagd of het goed ging met hem. Die kreeg de tranen in zijn ogen. Hij kletst zich een ongeluk als ie nerveus is maar op dat moment had ik juist even rust en stilte nodig om tot bezinnen te komen. Dus ik pakte zijn hand en zei hem dat ie het perfect gedaan had. En mijn excuses gemaakt dat ik zo kort was. Gaf niet zei die schat, hij kon het wel begrijpen. Later zei hij nog dat hij zielsgelukkig was dat hij al het belangrijke (Raak en mij) nog in zijn leven had.
Tja, want het had allemaal wel een beetje anders kunnen uitlopen.
Hij liep nadien niet kreupel ofzo. WE hebben hem gekoeld en vandaag maar zien of hij nog geen dikke benen of zo heeft.
Jeeezzzus... Dat is echt een nachtmerrie (of ruintje) . Het ergste wat je kan overkomen is je paard in zijn eentje op een drukke weg af zien stevenen. Vreselijk. Gelukkig lopen dat soort dingen 9 van de 10 keer goed af. Nou kom maar lekker bij van je avontuur en hopen dat hij er ook verder niks aan overgehouden heeft. Hij zal wel beetje stijf zijn. o o o o paarden!
jezus dat is schrikken, maar goed dat het zo goed is afgelopen allemaal je moet er inderdaad niet aan denken wat er allemaal kan gebeuren. zo zie je maar een paard is en blijft een vluchtdier.
groetjes marianne
ORUN instructrice KNHS jury B/L FNRS jury F1 t/m F20, vaardigheid - zitcompetitie en A (aangepaste) proeven
Jemig, wat een belevenis. Ik kan me voorstellen dat je je het apelazerus geschrokken bent en zeker langs zo'n drukke weg. JE moet er toch niet aan denken..... Gelukkig dat alles zo goed is afgelopen en je paardje er niks aan over heeft gehouden.
Oh vreselijk zeg. Zo heb ik Jurga ook eens van de weg afgeplukt. Ik liep haar achterna het bos uit en zag een auto stilstaan middenop de weg.... Ik dacht echt dat ze ervoor lag..... Zag in mijn gedachten alle spookbeelden voorbijkomen. Gelukkig hadden ze haar alleen gevangen, mensenkinderen wat was ik toen over de zeik.
So tell me where you are / Tell me how you feel / Tell me what you need / Just tell me how you feel / And let it all just rain on me. ~ Kane
Ik ben nog steeds van slag ervan merk ik. Moet toch iets zijn gebeurd want ik had vannacht vresleijk last van mijn rug. Maar goed. Maar niet teveel doemdenken, probeer ik mezelf dapper voor te houden. Werkelijkheid is dat me het huilen nog steeds nader staat dan het lachen.
jeetje wat moet dat schrikken zijn geweest. Ik heb het nog nooit gehad gelukkig. Maar ik moet er ook niet aan denken zeg gatver. Wat heb jij een geluk gehad!
woww wat een verhal, ik kan me voorstellen dat je helemaal van slag af bent, zou niet weten wat ik zou doen als het mij zou gebeuren. Je hebt iig top gehandeld als ik het zo lees!!!!
kleine muisjes hebben kleine wensjes, beschuitjes met gestampte mensjes!
Klop jij maar af aan die plank voor je hoofd, Nimber... (Doe ik ook altijd; echt handig om ongelakt hout bij de hand te hebben ) En hopen dat het je noooooooooit gebeurt........ (Want echt, niets lijkt erger dan je hartelappie met alleen zichzelf op een drukke weg af zien gaan!!! )
Faselkind toch; wat een schrik! Maar goed dat je je MrMagic bij je had, hè?
Vind je het niet een idee om even naar die rug te laten kijken?
Je kunt niet alles hebben. Trouwens, waar zou je het moeten laten. NN
Lijkt me idd niet fijn (understatement) om knollie in volle vaart op een drukke weg te zien afstevenen. Kan me zo voorstellen dat je flink geschrokken bent.
Bij ons is het erg druk, met buitenrijden moet je altijd wel 1 of 2 drukke wegen over, dus als je van je paard valt en hij rent terug naar stal, kun je alleen maar hopen dat het goed afloopt....
Allemachtig ik zag het al helemaal voor me Ik zou me in zo'n geval te pletter schrikken volgens mij was ik echt wel geflipt Meid wat heb jij toch een mazzel gehad dit had wel heel anders kunnen aflopen En dan die mensen die hebben geholpen,echt super zo zie je maar weer ze zijn allemaal zo slecht nog niet Ben je al weer wat bij gekomen van de schrik,ene Evert is die ook al weer wat rustiger geworden?
Jeetje, wat rot dat je dit hebt moeten meemaken zeg! Ik hoop dat je er snel weer een beetje overheen kunt komen en dat zoiets nooit meer gebeurt! Trouwens ook heel knap van je dat je zo rationeel gehandeld hebt
Djeezzz, jij had de engeltjes op je schouder zitten! Wat een geluk zeg dat er niks 'ernstigs' is gebeurd! Bah, ik krijg al helemaal de kriebels, laat staan als het fout was afgelopen.
Een hele dikke knuffel voor jullie allemaal voor de schrik!!!
Taart naar eigen ontwerp?www.yourcake.nl / Ik ben niet labiel, ik ben emotioneel flexibel A fool-proof method for sculpting an elephant: first, get a huge block of cake; then you cut away everything that doesn't look like an elephant...
jeemine volgens mij is dit echt de grootste angst van elke (buiten)ruiter. gelukkig is er niets ernstigs geburd maar ik ben wel benieuwd hoe hij en jij jullie vandag voelen.
Bij ons is het pasgeleden ook gebeurd op stal, een pony de Utrechtse weg overgestoken in de Bilt. Mensen uit die omgeving weten wel hoe hard ze daar rijden. Meisje was eraf gevallen in het park.
Ow jeetje zeg.. doodeng is dat! Dat had ik dus ook toen ik eraf viel.. Nacino vluchtte tussen de boompjes weg en hij ging dus op een drukke weg af maar kon hem niet meer zien!! Die mensen bekommerden zich alleen om mij, heel aardig maar ik wilde mn paard terug en kon niet opstaan
Gelukkig zijn jullie met de schrik vrij gekomen zeg..