Moderators: C_arola, Coby, Nicole288, Dyonne
irish_lady schreef:Tsja meningen verdeeld. Ik heb zelf een tanker, en weet alles van doordrammen. Haar rij ik nu buiten ook op een pelham los aan het bovenste teugeltje pas zodra madam kuren in de kop krijgt hoef ik de onderste teugel te gebruiken. Het is dus zo vriendelijk/scherp als je het zelf maakt.
Citaat:Ik weet dat de pelham in de boeken afgeschilderd wordt als een breekijzer en een bit met onduidelijke werking
bayaatje schreef:hoi,
mijn paardje heeft een zwaar ongeluk gehad en daarna een zware operatie aan haar pootje. normaal wouwen ze haar doodspuiten omdat het er zo erg uitzag. nu ga ik stoppen met intensief dressuur te rijden omdat ik al een paar keer voorgehad heb dat ze mankt na intensief werk na een buitenrit heeft ze dit niet. ik heb wel nagevraagt of ze geen pijn heeft aan dit been maar dit is niet het geval. ook beleeft ze veel meer plezier aan buitenrijden ze is 100 % verkeersmak ik denk dat ze gewoon zo hevig is omdat ze dit zo graag doet. met 2 teugel rijden ben ik gewend. ik rijd 2 keer per week een paard met stang en trens dus dat gaat wel . maar ik wil in ieder geval het beste voor mijn paardje als er een ander bit is dan een pelham wil ik dit zeker overwegen, want ik wil echt dat ze nog buiten kan.
groetjes
smurf schreef:ik heb het boek Het paard, het bit en de ruiter van Gertrud Jetten, daarin wordt het als een onduidelijk breekijzer afgeschilderd!
onderste sperriempje??? Een sperriempje gebruik ik niet bij de pelham of bedoel je de kinketting of het slobberriempje?
Gertrud Jetten; het paard, het bit en de ruiter schreef:
DE PELHAM
De Pelham werd aan het begin van de 19e eeuw uitgevonden door de Engelse familie Pelham. Het was hun bedoeling om de werking van de stang en de trens te combineren in één bit. In die tijd nam zowat iedereen enthousiast deel aan aan jachten en een veel gebruikte optoming was daarbij waren de stang en trens. Omdat niet alle ruiter daarmee om konden gaan en deze optoming ook niet voor alle paarden even geschikt was, leek de pelham een ideale oplossing.
Helaas was dat niet het geval. Het is namelijk onmogelijk om de inwerking van de bovenste teugel ( de 'trensteugel') te scheiden van de onderste (de 'stangteugel'), en dat maakt de pelham tot een onduidelijk bit voor zowel paard als ruiter.
Dat betekent niet dat de pelham een onbruikbaar bit is, want dat is beslist niet het geval.
TEUGELVOERING
De pelham is ontworpen om in één bit twee bitten te kunnen verenigen en daardoor verfijnder te kunnen inwerken. Om daar gebruik van te kunnen maken MOET de pelham met twee teugels gereden worden. Het gebruik van een pelhamriepje of het bevestigen van één teugel aan de onderste ring heeft niets meer te maken met rijkunst, maar komt neer op het gebruik van het bit als breekijzer. Het ontkent de zin en de werking van de pelham volledig en werkt hard en eenzijdig in op de paardemond. (Een pelhamriempje is een riempje dat de twee teugelringen van de pelham met elkaar vebindt. De teugel wordt aan dit riempje bevestigd).
Meestal worden de twee teugels van de pelham gekruist; dit houdt in dat de bovenste teugel (de 'trensteugel'), onder de pink loopt en de onderste teugel (de 'stangteugel') tussen de pink en ringvinger doorloopt. Op deze manier werkt de pelham iets 'milder' in dan wanneer de 'stangteugel' onder de pink doorloopt en de teugels zich niet kruisen. Er zijn echter meerdere manieren om de teugels te verdelen. Deze zullen uitgebreid ter sprake komen in het hoofdstuk over de stang en trens.
Bij de pelham onderhoudt de ruiter in het algemeen met beide teugels een voortdurend contact met de paardenmond. Soms hangt de 'stangteugel' echter iets door en is het contact dus ook net iets minder stevig. Veel paarden ervaren dit als prettig en ook voor de ruiter is dit aangenaam. Ten eerste heeft hij minder kans dat hij per ongeluk te hard inwerkt en ten tweede kan de ruiter op deze manier de 'stangteugel' alleen gebruiken als hij dat nodig vindt. Dit kan bijvoorbeeld het geval zijn als het paard op weg naar huis niet meer bereid is om te reageren op de inwerking door middel van de bovenste teugel.
GESCHIKTHEID
Ondanks de per definitie onduidelijke werking van de pelham reagren veel paarden er heel goed op. En niet alleen zij; ook veel ruiters zijn heel tevreden met dit bit. De pelham wordt nog steeds gebruikt bij het rijden van jachten en het voorstellen van jachtpaarden en ook de springruiters amken regelamtig gebruik van de pelham. De pelham is een prima bit voor een paard dat niet van het trekken en knijpen van een trens houdt en een ruiter heeft die graag met voortdurend teugelcontact wil rijden. Ook is de pelham erg geliefd bij ruiters die het prettig vinden om de hefboomwerking van de pelham 'achter de hand te hebben', en/of het omgaan met stang en trens te moelijk vinden.
Supertje schreef:
Ik zie hier in dit stuk niet dat de pelham per definitie als een breekijzer omschreven wordt, alleen dat het rijden met pelahmriempjes vooroordeeld wordt als het gebruikt van het bit als breekijzer, wat het dan ook is.