Toen ik haar terug wilde brengen, vond ze eigenlijk dat ze nog niet genoeg gerend had... Plop, gingen die achterbenen de lucht in, en zoeff... weg Leo....
DACHT ik...
Ik hing dus nog aan het halstertouwtje, en dat beest ging ongestoord verder met haar gerace! Ik was niet van plan los te laten, dus mn voeten stevig op de grond en aan het touw hangen om haar stil te laten staan. Gaat ze in volle galop rondjes om me heen scheuren, en door mijn gewicht en de kleine rondjes hing ze zo schuin dat ik werkelijk als de doods was dat ze om zou vallen!
Eindelijk wist ik haar dan stil te laten staan, maar ze bleef maar bokken en stampen. Met haar neus in de hoek van het land gezet. Heerlijk hing ze daar met haar hoofd zo ver mogelijk over het hek, naar iedere voorbijganger te gillen!!!
Steeds als ik haar weer naar de andere kant van het land wilde brengen (waar ze heen moest) begon ze weer te racen....
Toen bukte ik (ik ben kwijt WAAROM ik bukte, er mist een stukje in mn geheugen) en toen kreeg ik de knie van haar voorbeen met flink wat kracht tegen mn hoofd, en haar hoef op mn schouder.....
Moet toegeven dat ik nog net niet van mn stokje ging, maar moest me goed aan het hek vasthouden. (Heb nu zo'n mooie bult boven mn oor)
Toen verloor ik dus echt mn geduld. Ik heb heel veel geduld met paarden, soms iets te veel, en vooral met Leo, wat toch een jong paardje is, probeer ik altijd rustig te blijven.....
Nu was het dus ff op. Ik deed het halstertouw om haar neus en nam haar zo mee. Steeds als ze trok kwam het touw strak te staan. \
Waarachtig, nu liep ze dan tenminste mee >;)
De rest van de middag net gedaan alsof ze er niet was. Ze wist echt dat ik boos was, ze probeerde constant mn aandacht te trekken.
Nu ben ik niet boos meer. Ze was gewoon een beetje hyper. Ben overigens wel blij dat ik niet helemaal mn geduld verloren ben, en tegen haar ben gaan schreeuwen ofzo.....
Heb wel hoofdpijn nu....
Dan luistert ze eerder en heb je volgende keer geen last van hoofdpijn en schouderpijn... 