), met een longeerlijn, maar het lukte echt niet. Toen maar de sterkte buurman erbij gehaald en uiteindelijk hebben we hem ongeveer opgetild. Ik sleep hem zo ongeveer naar binnen en mijn vriend en de buurman tilden hem aan de achterkant op met de stang, nouja, toen moest ie wel.. 
Bij de kliniek aangekomen duurde het ook een poosje totdat hij eruit was, maar dat lukte uiteindelijk met liefde. Nou, Twiggy werd dus onderzocht, ze ging via de neus met een slangetje met daaraan een cameraatje naar binnen. Ik schrok wel een beetje van de uitslag. Bij deze kliniek hadden ze nog niet eerder meegemaakt dat een shetlander cornage had. Nou, hij dus wel. Maar wat nog erger was, hij heeft een versmalling van zijn luchtpijp. Dat verklaart dus het duidelijkst zijn benauwdheid. We vroegen de veearts wat de prognose was, en dat was gelukkig niet zo ernstig. Hij is nu 4 en kan nog prima jaren door op deze manier, zolang hij zich maar niet in hoeft te spannen. Ik had hem graag voor het karretje willen hebben, maar dat gaat dus helaas niet door, maar ik ben blij dat we nog geen afscheid van hem hoeven nemen. Pas als het voor hem niet meer normaal leven is hoeven we daar pas overna te denken, maar dat is gelukkig nog lang niet het geval. Hij heeft het prima naar zijn zin en is hartstikke vrolijk en gek. Precies zoals een shet moet zijn. Hij heeft wel medicijnen gekregen, maar het is niet zeker of het helpt, maar dat zullen we vanzelf merken.
Toen kwam het leukste van de dag, hij moest weer de trailer in.. Het trucje met de stang had hij nu door, dus daar trapte hij niet in. Hij was alleen maar aan het protesten door te steigeren en te bijten. Hij is niet bang voor de trailer zelf, maar juist voor de laadklep, en dat is dus een probleem. We hebben hulp gehad van de veearts, want het lukte ons echt niet. We hebben vanalles geprobeerd. Weer grof geweld, stang, longeerlijn, achterwaarts. Hij is zelfs geblindoekt en nog ging hij niet.. Uiteindelijk was het zo erg. Twiggy, mn vriend en de veearts met zijn 3en onderuit (
) en nog blijven vechten. De veearts was het zat en heeft hem plat gespoten. Na 10 minuten was Twiggy zo slapjes dat je hem om zou kunnen duwen. Dachten wij... Nog steeds gigantisch vechten.. Gelukkig is het toen na heel veel moeite gelukt en konden we naar huis. Door de inspanning had Twiggy het wel weer heel benauwd gekregen en ben ik onderweg nog even bij hem gaan kijken. Hij stond toen gelukkig heel rustig, alleen zweette hij nogal. Thuis was hij gelukkig weer redelijk opgeknapt en kwam hij ook redelijk vlot de trailer en was hij geloof ik heel blij dat hij weer in zijn landje stond.Als gaat nu goed met hem, hij blijft wel redelijk benauwd, maar hij heeft het goed naar zijn zin. Wel hoop ik dat de medicijnen gaan werken. Hij verdoent wel wat verlichting.
