Op stal trof ik een monster aan
Mijn gister nog schone meidje had zich na het wassen lekker in de stront laten zakken, blijkbaar Gelukkig stond ze weer zo op de trailer, en konden we om 6 uur wegrijden, op naar Wittelte!Ging sneller dan verwacht, nog voor half 8 waren we op het wedstrijdseizoen. Inmiddels stond ik compleet te shaken van de zenuwen.. Dit was mijn tweede klasse II rit, en 2 weken geleden in Lage Vuursche was het niet zo lekker gegaan; door de hitte, en een omweg van zo´n 15 km, zakte haar hartslag daar niet onder de 58, dus waren we afgekeurd.
Navy uitgeladen, wat mensen gedag gezegt en toen eventjes lekker losgestapt. Mevrouw had er zin in; zelfs in stap kon ik ´r amper naast me houden..
Bij de voorkeuring was alles goed, dus we konden een starttijd aanvragen. 9.02 uur, we konden nog lekker rustigaan doen..
Uiteindelijk gestart, mevrouw was een beetje te heet de eerste kilometers; het was onze eerste wedstrijd dit seizoen dat we op een bitje reden, voorheen was dat een hackamore. Maar al gauw (ehm, na zo´n 17 km....) kon ik de teugels lekker losgooien en een beetje van de omgeving genieten, want wat een prachtige route..
Het ging echt lekker, we hebben de eerste 23 km niet gestapt, en op 25 km, bij de vetgate, hebben we nog 6 minuutjes gewacht met aanbieden. Toen was de hartslag heel netjes: 44. Helaas een Btje voor de locomotie, maar dat was geen reden om niet verder te gaan. Na een half uur verplichte rust, gingen we weer fris weg uit de vetgate. We waren binnen notime bij de Genieput, een doorwaadbare plas die helaas vrij leeg stond. Toch door de plassen gecrossed, lekker dat opspettende water
Vlak na de Genieput passeerde we Geke Verhoog, en samen hebben we verder gereden. Inmiddels was het goed heet geworden, en zeker op de heide, midden in de zon, was het eventjes puffen. Toch bleef Neef lekker lopen, en op 2 km vpoor de finish zijn we gaan stappen.
De hartslag zakte weer heel netjes, hij zat al gauw onder de 70. Bij de finish zelf gaf mijn hartslagmeter dan ook 69 aan, maar blijkbaar klopte óf mijn hsm niet, óf de teller niet, hij meette namelijk 96!!
Een beetje geschrokken heb ik haar toen afgezadeld en flink gekoeld, wat laten drinken en eventjes losgestapt. Alles leek in orde, ze was nog lekker oplettend en fris. Dus.. op naar de nakeuring.
Ook daar was alles goed; hartslag was inmiddels 48.
Toen gewacht op d e¨prijsuitreiking. Ik had gerekend dat ik met 12,82 km/u was gegaan. Toen uioteindelijk de prijsuitreiking begon, en er bij de 8e plaats begonnen werd, met 12,87 km/u, rekende ik dus ook zeker niet meer op een plaatsinkje. Uit beleefdheid nog wel gebleven natuurlijk; altijd interessant Tot ik opeens “Nr. 2, Mandy Bertens met een snelheid van *** (ben het alweer vergeten..
)”. Ik schrok me kapot.. We bleken de rust te hebben meegerekend.. Het ging dus super, zeker voor een tweede keer klasse II! Ik ben supertrots op mijn meisje, zeker omdat ze nu nog zo lekker frisjes op stal staat!
En Karin; die ook onverwachts EERSTE werd, heel erg gefeliciteerd (net als iedereen natuurlijk).
Groetjes Mandy
Foto´s zijn onderweg
klasse!!!
Navy 
