Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-09-01 19:50

Geplaatst door de TopicStarter : 10-09-01 19:50

Ik ben op 15 mei 2001 mijn huurpaard verloren. Het was hartstikke plotseling allemaal. De middag van 14 mei liep hij nog heel gelukkig in de wei. En 's avonds werd ie ziek, hij wilde niet meer eten, dus werd de veearts er bij gehaald. Die zei dat de stalbazen de hele nacht met Marco, zo heette hij moest stappen in de bak, dus dat deden ze, dat ging vrij goed en ze dachten dat ie er weer boven op zou komen, toen om 7 uur 'smorgens de veearts het terrein op kwam rijden liep Oscar, de stalbaas naar hem toe en deed het hek voor de bak zodat Marco niet weg kon lopen, doen Oscar samen met de veearts terug naar de bak liepen, viel Marco neer op de grond, de veearts trok de conclusie dat hij bewusteloos was en sterfende, er was niks meer te doen. Toen ik op het schoolplein stond 15 mei (ik wist nog van niks) belde me moeder me op, dat er iets erg was gebeurd, dat ik gelijk naar huis moest komen, ik dacht eerst dat er iets met ons katje was die hadden we die dag daarvoor gekocht, marco kwam niet eens in me op. Hij mocht dan wel bijna 26 jaar zijn, maar dood of ziek, neh dat kon gewoon niet. Ik was binnen 5 min thuis (normaal doe ik er 20min over) en mijn moeder probeerde het zo voorzichtig mogelijk over te brengen. Ik begon te huilen, maar ik geloofde het niet, Marco, nee dat kon gewoon niet, bedoelde ze een ander paard van stal? Dus ik weer weg gesjeesd op mijn fiets, en ja hoor daar ston Femke mijn hartsvriendin, die samen met mij Marco huurde helemaal overstuur. Ik vroeg of het waar was, het was echt waar Marco... Toen ik een beetje rustiger was vroeg ik waar hij was, ze bracht me naar een plek waar iets lag, ets wat bol was, het lag onder een grote zwarte doek, echt raar. Ze vroeg of ik hem wel echt wilde zien, ik wilde het, en daar lag ie dan, met zijn mond en oog open, ik schrok me dood, het was echt waar... Ik werd helemaal gek, ik heb nog nooi zo gehuild als toen op 15 mei 15.30 uur. Ik zal dat moment nooit vergeten, ik heb 3 uur liggen huilen naast hem, hij lag op zijn rechter zij, ik heb tegn zijn hals aan liggen huilen, en hem overal geaait, toen ben ik naar een bloemenwinkel gefiets en heb ik een hele mooie rode roos voor hem gekocht, we hebben allemaal bloemen bij hem gelegt, en het klink misschien raar, maar Femke en ik hebben er ook een kaartjebij gegelegt, waar we op hadden geschreven dat we hem nooit zouden vergeten. Ik heb toen tot 8 uur bij hem gelegen, en toen ik naar huis was gegaan heb ik Thirza (ook van Bokt) gebeld en steun gezocht, en die schat, ik weet niet hoe ze het heeft gedaan maar het heeft een stuk geholpen. Ik ben de volgende dag naar school geweest voor afleiding, en het ergste was van die dag, het was zijn verjaardag! Hij is na de dag van zijn dood 26 jaar geworden. echt vreselijk. Ik wist dat de dood van je paard erg zou zijn, maar zo erg. het duurde een week voordat ik pas echt ging beseffen dat hij er niet meer is. Dat deed (en nu nog steeds) heel erg veel pijn, je verliest echt een deel, ja ik kan het niet uitleggen, maar als je het zelf heb meegemaakt, weet je precies wat ik bedoel. Ik mis hem zo erg... Dit was mijn verhaal, ik moest het gewoon even kwijt. Het ergste is dat alleen de mensen die paardengek zijn me begrijpen, me ouders vinden soms (als ik weer helemaal histerisch ben) dat ik me aan stel. Ik kan er gewoon niet tegen, dat hij gewoon weg is, ik weet echt niet meer wat ik moet doen. Ik ben nu nog wel met paarden bezig, ik mag de shetjes van Thirza verzorgen, en dat geeft me ergens heel veel steun. Bedankt Thirz, zonder jou had ik het er veel moeilijker meegehad, bedankt!! Ik zal zo nog een foto van hem plaatsen.
Gr. Tessa
Huilen

**Geplaatst**: 10-09-01 20:00

Geplaatst: 10-09-01 20:00

Ik weet hoe je je voelt Tessa, jij hebr nog afscheid van hem kunnen nemen, Ik heb van mijn oude verzorgpony nooit afscheid kunnen nemen.

Hij stond op het land om van ze oude dag te genieten, de boer waar hij stond ging iedere dag altijd effe bij ze langs ook die dag.
Hij kwam aan lopen en zag aan hem dat er wat was dus gelijk ze basinnetj bellen en die is hem gaan halen en heeft hem naar de manege terug gehaald omdat het daar warmer was.
Veearts er bij bleek koliek te zijn.
We zijn de hele nacht in touw geweest met hem, alleen maar gestapt in de binnenbak.
S''morgens was hij al wat beter dus ik was naar huis om effe te douche en zij zat effe haar schoonvader (eigenaar manege) in huis om wat te drinken toen ze geroepen werd dat het weer mis was bij Joerri.
Zij gelijk wandelen en terwijl ze in de bak liep.
Liet hij zich opeens omvallen, veearts kwam net binnen lopen.
Bleek dat ze maag gesprongen was alles kwam er uitlopen dus ze kon maar 1 ding doen en hem laten inslapen.

Toen ik 3 uur later terug kwam was hij al opgehaald dus heb nooit afscheid van hem kunnen nemen en dat doet me nu nog pijn hoor.

Maar wat voor mij een steun was is een foto van hem heb ik boven me bed hangen altijd als ik me down voel kijk ik er naar en iedere keer weer troost hij me op een of andere manier.

Misschien helpt het jou ook!!!

**Geplaatst**: 10-09-01 21:38

Geplaatst: 10-09-01 21:38

Net als veel andere bokkers heb ik ook al het verdriet meegemaakt van het verliezen van een paard. In mijn geval twee. Bij deze wil je dan ook veel sterkte wensen. Het is moeilijk als mensen je niet begrijpen. De meeste mensen vinden het 'maar' een dier en snappen niet hoe betekenisvol de band is met het dier. Zo te horen heb je een lieve vriendin en behalve op bokt kan je er ook met haar over praten. Maar mocht je gewoon eens willen typen over je verdriet kun je altijd pb-en!! Van een vriendin kreeg ik ooit eens dit gedichtje en ik kan mij er nog steeds in vinden. Misschien jij ook.

Never ending story

As you look upon us, from heavens high above
always remember our journey, it was always filled with love
this starting of our journey, of scenes of joy and play
we never seem to worry, of endings of a day
this never ending story, of happiness we shared
will never be forgotten, for al, the good days we had
as you look upon us, with the tears we now do shed
it's for all te loving memories we now bring on ahead
this ending of a journey, that's in our heart and soul
always brings us pain and grief, that never seems to go
as you look upon us, from heavens high above
my ending of my journey, will never end our love
as I travel upward, life's gateway we shall meet
a new starting of our journey, is something we shall seek
so now we know our loved ones are in heavens high above
and the ending of the journeys, is not the ending of our love
this never ending story that's in our heart and soul
they're in our loving memories
we should never let them go...

**Geplaatst**: 10-09-01 22:01

Geplaatst: 10-09-01 22:01

Ik hoorde het toen in d'r tijd van Thir wel errug sneu.

Nou ik gelof dat hij zker een goed leven heeft gehad bij jullie. Denk terug aan die leuke momenten en wetend dat hij oud en op was.

Was Marco nou van Dierderik en Oscar of niet Verward

.

**Geplaatst**: 10-09-01 22:30

Geplaatst: 10-09-01 22:30

Tja dat verdriet slijt nooit. Ik heb Julius moeten laten inslapen toen hij zeven was. dat was op vier december. ik heb nog nooit zo'n rottige sinterklaas gevierd. Ik denk dat ik het dit jaar rond die tijd weer heel erg moeilijk heb. Julius was mijn maatje mijn alles.

Ik vergeet hem nooit net als jij nooit marco zal vergeten

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-09-01 13:24

Geplaatst door de TopicStarter : 12-09-01 13:24

Nee, gelukkig was Marco niet van Diederick en Oscar, dan had ie die 26 jaar zeker niet gehaald. Bedankt allemaal van die lieve reacties.

**Geplaatst**: 09-03-02 23:07

:(

Geplaatst: 09-03-02 23:07

nou tessa
dat denk ik niet, want wie is er de hele nacht voor marco opgebleven en heeft zoveel met hem gelopen toen hij ziek was!

ik heb toen ook heel lang bij marco gezeten, en heb er nu nog ieder moment van de dag verdriet van dat hij er nu niet meer is.
ik hoop als ik er niet meer ben dat ik dan weer bij hem ben en weer lekker met hem kan knuffelen!
(niemand weet hoe het leven na de dood zal zijn)
ik hoop dat het zo zal zijn.
er gaat geen dag voorbij, zonder dat ik aan hem denk.
-x- femmie
Verdrietig

x miljoenen