Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter:** 31-07-03 13:01

Gezocht: Mensen met angst na een verkeersongeval

Geplaatst door de TopicStarter: 31-07-03 13:01

Het is ondertussen alweer 5 jaar geleden dat ik met het hele gezin betrokken was bij een ernstig busongeval op weg naar Spanje.
Er waren héél veel gewonden en een aantal doden.

Ik heb daar als meisje van 11/12 hele enge dingen gezien ( oa. een hoofd gescheiden van het lichaam ).
Daarvoor heb ik heel wat gesprekken gehad met psychologen.

Sinds die tijd durde ik niet meer in een bus.
Samen met mijn moeder ben ik toch weer een aantal keren met een gewone stadsbus geweest om mijn angst te overwinnen.
Dit is in zoverre gelukt dat ik ook weer mee durf/ga met excursies van school.

Sinds een maand of 2 heb ik ook angst in de auto op de snelweg.
Wanneer ik bij iemand in de auto zit die in mijn ogen hard rijd. ( 140 + ).
Of iemand die ik gewoon niet zo vertrouw op de weg.
Bij mijn ouders en mijn vriend heb ik dit niet.

De week voor de kerstvakantie is er van school uit een werkweek in Berlijn.
Uiteraard gaan we daar met de bus heen, en ik knijp m nu al...
Mijn verstand zegt hup gaan met die banaan, het is al 5 jaar geleden en je hoort daar nu wel over heen te zijn.
Mijn gevoel helaas wat anders.

Komt dit bij de bokkers bekend voor?
En hoe zijn jullie hiermee omgegaan?

Groetjes Miep Knipoog

* Profiel aangepast, nu met foto's *

**Geplaatst:** 31-07-03 13:24

Geplaatst: 31-07-03 13:24

Ik heb het dan wel niet zo ernstig als jou mee gemaakt maar een trauma heb ik er zeker wel aan overgehouden. Toen ik 16 was ben ik met mijn scooter over een auto gevlogen, dit was vrij ingrijpend voor mij aangezien ik er ook veel door heb moeten inleveren. Ik zag overal ongelukken gebeuren, begon te hyperventileren in auto's, fiets, enz. Noem maar op. Ook was mijn lef met het paardrijden weg gegaan, ook daar werd ik bang. Echt heel vreemd want ik was nooit bang aangelegd.
Maar er is hoop!
Op een gegeven moment moest ik voor cursus een heel eind weg met de auto. Een hoop angsten door gestaan, de eerste keer wou ik zelfs niet, ik zat smoesjes te bedenken en was mijn autopapieren kwijt (en die ben ik echt nooit kwijt!).
Moraal van het verhaal, het slijt! Echt, zeker nadat ik die cursus heb gevolgd en in weer en wind moest gaan, want ik wou die cursus heel graag volledig afsluiten. Dus in dit geval heeft het confronteren echt geholpen. Ok, angst heb ik natuurlijk nog wel maar in een vrij kleine mate en het is absoluut niet zo dat ik er bepaalde dingen voor laat.

Laatst bijgewerkt door chantal1 op 31-07-03 13:25, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst:** 31-07-03 13:25

Geplaatst: 31-07-03 13:25

Ik kan het niet zo vergelijken met jouw situatie, maar heb toch nog wat trauma na een autoongeluk.

Mijn vriend reed en ik zat ernaast, hij lette even niet op, reed veel te hard, raakte de stoeprand en daardoor de macht over het stuur kwijt, we hebben een lantaarnpaal, reclameborden en daarna een rij geparkeerde auto`s volop geramd en zijn toen omgezwaait en overdwars op de weg terecht gekomen. We hebben erg veel mazzel gehad, mijn vriend had een schaafwondje en ik had mijn halve voorhoofd openliggen met een zooi glas erin en wat hechtingen naast mijn wenkbrauw en een hersenschudding.

Daarna heb ik altijd angst op de weg gehouden, het is wel al een stuk vermindert na een jaar, maar het zal gewoon blijven omdat ik nu heb gezien hoe snel het gaat. En dan ook nog het idee erbij dat het ook veroorzaakt kan worden door een ander die de macht over het stuur verliest en jou volop kan rammen.

In mijn eigen rijkunst heb ik wel vertrouwen gekregen, ik mag nu bijna afrijden en ik voel mezelf dus het veiligst als ik zelf rij. Bij een ander in de auto zit ik gestressed en heb ik de neiging om de hele tijd commentaar te geven (doe ik niet, maar het kriebelt)

Jouw situatie lijkt me wel veel erger, het is niet echt vergelijkbaar denk ik.

28-09-2007
Nothing compares too you...

**Geplaatst:** 31-07-03 14:01

Geplaatst: 31-07-03 14:01

Hier ook iemand met een bus-trauma. Toen ik in het laatste jaar van de basisschool zat (ook een jaar of elf dus), gingen we op schoolreisje naar de dierentuin in Emmen. Onze buschauffeur reed erg hard en was onvoorzichtig, waardoor we ongeluk kregen. Onze bus reed zo in op een slagers-vrachtwagen. Iedereen lag van zijn/haar stoel en er was een aantal gewonden. Lang niet zo erg als jij hebt meegemaakt, maar ik vond het destijds erg ingrijpend. De hele groep kinderen heeft vervolgens langs de snelweg achter de vangrail moeten wachten op vervangend vervoer en op een ambulance voor diegenen die gewond waren.

Ik heb jaren niet met de bus gedurfd. Zelfs de stadsbus was al te veel. Toen ik na een jaar of wat weer met de bus naar het centrum durfde, gebeurde daar iets mee waardoor ik mijn angst weer terug kreeg: de bus reed achteruit en ramde een fietser. Voor mij was op dat moment de maat vol: ik ben uitgestapt en heb de eerstvolgende jaren niet meer in een bus gezeten.

Uiteindelijk is het wel helemaal goedgekomen. Ik ben inmiddels al een aantal keer naar Parijs geweest met de bus, en in mijn "wilde jaren" zelfs een keer met de bus naar Lloret de Mar. Van die angst is gelukkig niets meer over, ik ben nu 24 jaar.

Aangezien het voor mij veel minder schokkend is geweest dan voor jou, betwijfel ik of ik je kan helpen. Het is echt vreselijk wat jij hebt meegemaakt.

Over die busreis naar Berlijn: natuurlijk "hoor" je er nog niet overeen te zijn. Daar staat geen tijd voor natuurlijk. Ik zou alleen gaan als je er zeker van bent dat je het aankunt. Helemaal naar Berlijn als je doodsangsten uitstaat, dat lijkt me ook niets.
Natuurlijk zul je ooit wel weer een keer met de bus gaan, maar de tijd zal leren wanneer dat weer kan.

Is er geen mogelijkheid om zelf met de auto richting Berlijn te komen? Dan hoef je in Berlijn zelf waarschijnlijk alleen nog maar kleine stukjes in de bus te zitten.....

Sterkte!

**Geplaatst door de TopicStarter:** 31-07-03 14:34

Geplaatst door de TopicStarter: 31-07-03 14:34

Bedankt voor de reactie's.
Voor mij is elk ongeval het zelfde, en niet het één erger dan het andere.
Het ligt aan de impact dat het op je heeft.
Mijn ouders en jongste broertje stappen ook absoluut niet meer in een bus voor lange afstand ( met name s'nachts op de autobaan ).
Mijn broer daarentegen wel, die heeft er eigenlijk in die 5 jaren nooit moeite mee gehad.
Volgens iedereen kan, en zal dat nog komen.

Graag wil ik hier vertellen hoe het in grote lijnen is gebeurd.
Als je het niet wil lezen heb je dus bij deze de kans om het gewoon weg te klikken

.

's ochtends vroeg zijn wij met de bus van Solmar tours vertrokken richting Spanje ( Blanes ).
Wij zijn; mijn ouders, broertje van toen bijna 4,broer van toen 13 en ik.
Omdat dit de eerste keer was dat we meteen bus op vakantie gingen wisten we niet precies wat ons te wachten stond.
Maar al snel bleken we een in gezellig gezelschap te zijn.
Onderweg moesten we nog een stop maken bij eindhoven in de buurt, om daar nog een aantal mensen op t pikken.
So far, so good.

Tegen 22.00 uur was er sprake van een laatste stop voor de nacht.
Maar de chaffeur was lekker op dreef en vroeg of de passagiers het erg vonden dit een uurtje uit te stellen.
Dus kwam de laatste stop voor de nacht om 23.30.
Daar hebben we aan een wegrestaurant nog even allemaal een kop soep gegeten.
Ook zei een mede passagier dat hij een raar gevoel had.
Hij had het gevoel dat er iets ernstigs ging gebeuren, en wij maar geinen over dat gevoel.

Om 24.00 gingen dan de lampen uit en de gordijnen dicht.
Tijd om te gaan slapen.
Ik had nog even snel omgeruild met mijn broertje van plaats.
Aangezien mijn broertje alleen op 2 stoelen lag, en mijn vader liever had dat hij naast mijn vader ging slapen. ( Gelukkig achteraf ).

Rond 01.30/2.00 werd ik wakker van een klap, geschreeuw en een vreselijke brandlucht.
Tijd om rustig wakker te worden was er niet.
Ik werd de bus uitgetild door een mede passagier en naar buiten gedragen.
Buiten aangekomen raakte ik helemaal in paniek, want waar waren mijn ouders?
De bus stond ondertussen al flink in de brand toen ik eindelijk mijn vader zag.
Ik begon vreselijk te hyperventileren en raakte buiten bewustzijn.
Mijn vader is toen met gevaar voor eigen leven de bus in gegaan om mijn medicijnen en bril te pakken.( ben redelijk zwaar astma patient. )

Eenmaal bijgekomen zag ik dat er een noodhospital werd opgezet, en overal reden politie, brandweer en ambulance.
Ook vlogen er helikopters om gewonden af te voeren naar dichtsbijzijnde ziekenhuizen.

Overal liepen mensen met allemaal bloed, overal was glas.
Ik voelde aan mijn hooofd waar een fikse glip in zat.
Mijn moeder, broertje en broer hadden we nog steeds niet gevonden.
Mijn vader ging hen zoeken en ik moest blijven waar ik was.
Dat ging allemaal goed totdat ik mee ben genomen door een franse arts, die alleen maar frans sprak.
Als klein meisje snap je daar natuurlijk niets van, en raakte ik vreselijk in paniek.
Gelukkig zag iemand anders dit en heeft die man uitgelegd dat er niets ernstigs aan de hand was, dat ik alleen mijn ouders enz. kwijt was.

Toen we alle 5 weer samen waren, zijn we in de berm gaan zitten aan de snelweg.
Hier werden de lijken voor onze neus gelegd, niet bedekt of iets dergelijks.
En geloof me, ze zagen er niet lekker uit.

Langzaam aan werd het licht en kon je de ( 3) bussen goed zien, overal waren ruiten kappot en hingen ledematen aan de stukken glas.
Dat was echt een vreselijk gezicht.

Vrij snel daarna zijn we met bussen opgehaald en naar een gymzaal gebracht in de buurt, daar kregen we wat te eten een bed en konden we douchen.
De volgende ochtend tegen 10.00 zijn we wederom met bussen naar een militaire kazerne gebracht in het plaatsje montilemar.
Daar werden we al snel opgewacht door de journalisten. ( vreselijk beroep Misselijk

).

Die dag s'avonds laat is er een vliegtuig geregeld zodat we eindelijk weg konden uit de nachtmerrie.
We vlogen naar Eindhoven, waar we met een taxi busje naar Enschede werden gebracht.
En hier begon het probleem, ik vertikte om dat busje in te gaan.
Een gesprek met een psych volgde, maar haalde niets uit.
Was helemaal over mijn toeren.
Om me toch te kunnen vervoeren ben ik plat gespoten, en werd pas de volgende dag om 13.00 wakker.

Het ongeluk is als volgd gebeurd:
Er waren 3 bussen bij betrokken, 2 nederlandse en 1 duitse bus.
De 1e nederlandse bus stond in de file, onze bus kwam aanrijden en stopte netjes.
We waren bijna gestopt toen de duitse bus met waarschijnlijk 120 km pu. ( hoezo begrenser? ) op ons in reed.
En wij als een harmonica in elkaar klapten.

Bagage hebben we nooit weer gezien, maar dat is maar materiële schade.

Zo het lucht wel even weer op om het zo neer te zetten, das toch anders dan erover praten en in de rede worden gevallen.

Misschien dat er mensen zijn die dit kunnen herrineren?
Het is indertijd heel veel op het nieuws geweest, 2 hele dagen door.

Groetjes Miep Knipoog

* Profiel aangepast, nu met foto's *

**Geplaatst:** 31-07-03 14:35

Geplaatst: 31-07-03 14:35

Ik kan me goed voorstellen dat je er erg tegenop ziet om met de bus naar Berlijn te gaan. Kun je inderdaad niet regelen dat je met de auto of eventueel met de trein gaat. Ik heb zelf na een auto-ongeluk angst bij mensen die in mijn ogen niet goed rijden en probeer dat dan ook maar zoveel mogelijk te voorkomen.

[VN] [BLOG] Waarom doen we zo lelijk?

**Geplaatst:** 31-07-03 14:40

Geplaatst: 31-07-03 14:40

Zoiets is idd heel ingrijpend. Kun je niet vanuit Hengelo met de trein naar Berlijn. Volgens mij komt daar de sneltrein vanuit Amsterdam langs.

www.zwaarwarmbloed.nl

**Geplaatst:** 31-07-03 14:42

Geplaatst: 31-07-03 14:42

ik kan me dat ongeluk nog erg goed herinneren van het nieuws destijds. Wat een verschrikkelijk iets om mee te maken! Veel tips heb ik niet voor je, kan alleen maar zeggen dat ik je sterkte wens. En ik zou niet je gevoel van angst negeren, want "het zou nu toch over moeten zijn". Zo werkt het niet, en als je het echt niet ziet zitten zou ik idd een alternatief zoeken.

**Geplaatst door de TopicStarter:** 31-07-03 14:46

Geplaatst door de TopicStarter: 31-07-03 14:46

Yootha schreef:
Zoiets is idd heel ingrijpend. Kun je niet vanuit Hengelo met de trein naar Berlijn. Volgens mij komt daar de sneltrein vanuit Amsterdam langs.

Ik zal eens kijken of dat idd zo is, bedankt.

En de rest ook voor de lieve reactie'!

Groetjes Miep Knipoog

* Profiel aangepast, nu met foto's *

**Geplaatst:** 31-07-03 16:16

Geplaatst: 31-07-03 16:16

Jee meid, ik lees net je verhaal... Zat met tranen in mijn ogen, wat een drama zeg.
Ik kan me heel goed voorstellen dat je angst hebt, je geeft namelijk als je bij een ander in de auto stapt wel de controle over.
Het is een zwaar proces hier overheen te komen, en je bent al een heel eind op weg.
Ga zo door, je komt er wel!

**Geplaatst:** 31-07-03 17:45

Geplaatst: 31-07-03 17:45

wat verschrikkellijke zeg!ik snap heel goed dat je daar een trauma aan over hebt gehouden!
vind het knap dat je nog in een bus met school durfde voor excursies enzo!

ik heb zelf door totaal iets anders schrik op de weg gekregen,
ik ben 3x in een vrij korte tijd door een auto aangereden met mn brommer, en toen ik na het 2e ongeluk net weer voor t eerst op mn nieuw brommer durfde te rijden, moest ik al weer heel hard remmen om een onvoorzichtige automobilist te ontwijken, had meteen weer schrik(zat nog met een band om mn middel ivm verschoven ruggewervels, en nog een arm in het verband) toen ik na een maandje weer echt durfde te gaan rijden, dus verder dan een rondje door het dorp, ben ik door een auto die zonder te kijken uit een zijstraat kwam omver gereden, ik reed op dat moment 40/50 dus het was een behoorlijke klap.

heb er een helemaal opengeschaafde arm en een whiplash aan over gehouden, en opnieuw last van mn rug, door die whiplash ben ik een halfjaar heel erg moe geweest, constant hoofdpijn, geheugen kwijt, bepaalde woorden wist ik soms ineens niet meer enz enz

ik heb mezelf moeten dwingen om weer brommer te gaan rijden(rijbewijs ben ik voor aan het sparen maar heb in de auto ook heel erge schrik bij zijstraten, en bij hoge snelheden zowel op de snelweg als op gewone wegen waar je 80 mag) dus ik weet niet of ik ooit nomaal auto ga leren rijden, omdat ik met de brommer onbewust vol op de rem ga als ik ook maar denk dat een auto uit een zijstraat zonder mij voorrang te geven de weg op wil rijden, met als gevolg dat de auto's achter mij ook vol op de rem moeten om mij niet aan te rijden, maar ik heb gewoon echt zo'n schrik van auto's die uit zijwegen komen!

paar weken geleden reed ik voor het eerst weer zonder jas op de brommer(heb ik een hekel aan want als je valt schaaf je je hele armen open en zit al vol met grote littekens&donkere vlekken als restant van schaafwonden) en toen was er onderweg van mn werk naar huis een auto die door het rood reed, waardoor ik af moest remmen en dus schrok ik behoorlijk, maar een paar km verder kwam er dus een auto uit een zijweg en die keek dus niet, en ik moest zo hard remmen dat ik mn achterband voelde schuiven, ik ben toen echt ff stil moeten blijven staan paar x rustig ademhalen, voor ik weer verder durfde te rijden, zat helemaal te shaken omdat het maar net goed ging....

ik heb altijd graag mn motor rijbewijs willen halen, maar dat durf ik nu dus ook niet.....

ik hoop dat je het ongeluk een plaatsje kan geven, en je schrik kan overwinnen, maar als je bv nooit meer in een bus wil zitten voor langere afstanden, kan ik dat heel goed begrijpen!

*** Hilde van de Westfriezenhof *** bedankt voor alles meisje ღ Des, Dee, Wis, Quinnie & Hillie ...zo oneerlijk... ஐ Rust zacht Y;(

Anne van de Slothoeve Ster Sport

Z2 startgerechtigd!

**Geplaatst door de TopicStarter:** 31-07-03 18:59

Geplaatst door de TopicStarter: 31-07-03 18:59

Bedankt voor alle begrijpende reactie's.
Renske ik kan me goed voorstellen dat je ook zo een bepaalde angst ontwikkeld.
Ik ben nog geen 18, maar krijg meteen op de dag dat ik 18 word rijlessen.
Mijn ouders betalen alles, omdat ze gewoon graag weer willen dat het grootste deel van mijn angst over gaat.

Ik vind het idd heel eng om de controle kwijt te zijn, en over te geven aan een ander.

Groetjes Miep Knipoog

* Profiel aangepast, nu met foto's *

**Geplaatst:** 31-07-03 19:22

Geplaatst: 31-07-03 19:22

Jeetje, dat is niet niks Scheve mond

.

Gaat dit over dat ongeluk..? :
http://www.nrc.nl/W2/Nieuws/1998/07/28/Vp/01.html

Sterkte hoor!
Ik kan me goed voorstellen dat je er nog niet 'overheen' bent. Vreselijk om zoiets mee te maken...

**Geplaatst:** 31-07-03 19:23

Geplaatst: 31-07-03 19:23

Oh gatsie zeg! Wat een verhaal. Daar wil je idd wel wat mentaal aan overhouden. Knap van je dat je alsnog met de bus gaat. Ik zou het denk ik niet meer willen.

Ikzelf heb een keer eerste hulp moeten verlenen toen de auto voor ons in een bocht over de kop vloog en op z'n kop bleef liggen. Samen met m'n vader de passagiers eruit getrokken en er was 1 persoon via de achterruit naar buiten geslagen het wegdek over. Die heb ik toen verbonden enzo.

Maar ookal was het niet m'n eigen ongeluk. Ik heb vrees in bochten. Als ik in de auto zit of ik nou zelf rij of iemand anders, als het wat te strak de bocht doorgaat of naar mijn gevoel te snel dan krijg ik echt de bibbers.

Vergeleken bij jouw ervaring is dit iets heel kleins, maar hierdoor kan ik me wel voorstellen wat voor enorme impact dit op je moet hebben. Als dit al bij mij blijft hangen, dan kan ik 't me helemaal voorstellen van jou.

Tips heb ik helaas niet voor je, maar ik wil je wel sterkte wensen met je angst overwinnen en het verwerken van het geheel Knipoog

Taart naar eigen ontwerp? www.yourcake.nl / Ik ben niet labiel, ik ben emotioneel flexibel

A fool-proof method for sculpting an elephant: first, get a huge block of cake; then you cut away everything that doesn't look like an elephant...

**Geplaatst:** 31-07-03 20:06

Geplaatst: 31-07-03 20:06

Miep schreef:
Ik zal eens kijken of dat idd zo is, bedankt.

En de rest ook voor de lieve reactie'!

www.db.de

De ICE rijdt idd via Hengelo naar Berlijn. Je bent dan ongeveer 4 uur onderweg. Ligt er dan wel aan hoe laat je vertrekt.

www.zwaarwarmbloed.nl

**Geplaatst:** 31-07-03 20:29

Geplaatst: 31-07-03 20:29

Zoals velen weten ben ik ook een slachttoffer van een ongeluk
Wellis waar een auto ongeluk

5 jaar terug stak ik over met mijn fiets bij een weg!
Het was mistig en slecht weer
Op het moment dat ik overstak ben ik gegrepen door een auto
Die veel te hard reed!

Zelfs 5 jaar later heb ik soms nachtmerrie's
Ben bang in de auto met vreemden
Raak ik paniek als ik bij wegen over moet steken als er geen stoplichten zijn!

Kan er niks aandoen
Het si al veel minder geworden maar het blijft!
Ik denk dat ik het nog geen plekje kan geven omdat we nog steeds in
gevecht zijn met de tegenparty daardoor wordt alles weer opgehaald!

Wie weet leer ik er mee leven
Mischien niet maar blijf vechten!

Valencidee's Valentino M1+2 My one true love :+:

Help ons Thats me te vinden!! [OV] [PG]Thats Me KWPN merrie v. Jimtown geb 2000. st 1.63

**Geplaatst:** 31-07-03 21:35

Geplaatst: 31-07-03 21:35

Wat een verschrikkelijk verhaal!! Het moet vast vreselijk zijn geweest wat je daar allemaal gezien hebt.
Ik ben 1x betrokken geraakt in een ongeluk. Ik fietste over een weg heen, en haalde een groepje van 3 mensen langs elkaar in. Het was nog vroeg in de ochtend, dus donker. Opeens uit het niets ben ik frontaal tegen een auto aangereden. Deze had dus geen verlichting. Ik had niets, maar was wel over de kop gevlogen en de auto was over mijn fiets gereden.
Dit is natuurlijk niks vergeleken de ongelukken die jullie beschrijven.

Je moet alleen naar Berlijn gaan als je het echt aandurft. Je vertelde al wel dat je mee bent gegaan naar excursies, en dat is echt heel erg goed!
Misschien kun je met de auto, trein of vliegtuig?

Sterkte allemaal!

... And we like all the fluffy animals.



**Geplaatst door de TopicStarter:** 31-07-03 22:08

Geplaatst door de TopicStarter: 31-07-03 22:08

Tindra schreef:
Jeetje, dat is niet niks .

Gaat dit over dat ongeluk..? :
http://www.nrc.nl/W2/Nieuws/1998/07/28/Vp/01.html

Sterkte hoor!
Ik kan me goed voorstellen dat je er nog niet 'overheen' bent. Vreselijk om zoiets mee te maken...

Hey het gaat inderdaad over dat ongeluk.
Wist helemaal niet dat er nog nieuws van op internet te vinden was.
In het artikel staan nog een aantal dingen die nu wel duidelijk zijn, zo is het dodental nog flink opgelopen enz.

Bedankt voor de link, deed me 'goed'om nog weer te lezen

Groetjes Miep Knipoog

* Profiel aangepast, nu met foto's *

**Geplaatst:** 01-08-03 11:40

Geplaatst: 01-08-03 11:40

Ik ben 11 jaar geleden met mn ex onderuit gegaan op de motor in een bocht met een snelheid van ruim 100km/h. Dat we het overleefd hebben zonder ernstige verwondingen was een wonder volgens de politie en artsen want we schijnen een behoorlijke smakkert te hebben gemaakt (ben 20 minuten buiten westen geweest).

Maar tot de dag van vandaag ben ik dat moment dus helemaal kwijt en sterf ik 1000 doden achterop een brommer/scooter (durf nu eindelijk na 2 jaar zelf weer te rijden en lekker hard te gaan, TENZIJ ik een bocht in moet, dan gaat de rem erop) en zelfs in de auto met scherpe bochten raak ik nog wel eens in paniek als ik niet zelf aan het stuur zit.
Nee bochten zijn na 11 jaar nog steeds niet aan mij besteed helaas, wie weet ooit....

De reden dat ik niet meer verander is dat ik mezelf dan niet ben maar een ander!
Bedankt voor alles wat je me hebt gegeven wijffie, dag ezeltje...
Cadiz Ruinenkampioen 2008 en Reserve Ruinenkampioen 2009, 2012, 2014!!!!!
A-zadelproef, STERRUIN!!!! B+12/ L1+3

**Geplaatst:** 01-08-03 12:08

Geplaatst: 01-08-03 12:08

Misschien ken je het al, of misschien heb je er juist niks aan, maar weet je dat er een vereniging bestaat voor verkeersslachtoffers? Daar kun je ook lotgenotencontacten leggen.

www.verkeersslachtoffers.nl

De VVS wil een forum zijn waar de leden hun wensen en grieven kenbaar kunnen maken. Zij behartigt de belangen van verkeersslachtoffers en hun nabestaanden. Bovendien houdt zij zich bezig met het terugdringen van verkeersonveiligheid en het verbeteren van de hulpverlening. De vereniging stimuleert ledencontact via regionale afdelingen en organiseert jaarlijks een herdenking van verkeersslachtoffers.

Nulla tenaci invia est via

Wie is er online