Met het poetsen gisteren zag ik bij de kroonrand van zijn linkerachtervoet wat vuil zitten. Omdat het buiten lichter was heb ik hem mee naar buiten genomen om het even te wassen. Het leek wat modder/zand en misschien een wondje (of zou het mok zijn maar dat heeft hij nog nooit gehad en het zat aan de bovenkant,niet in de kooholte).
Dat ging allemaal heel ontspannen, Pablo stond gewoon stil en had ook nog wat hooi gesnackt. Ik was zijn kroonrand wat aan het soppen met teatreashampoo omdat het echt kleefde en vies was en ik geen bloed oid zag.
Opeens trok hij zijn been op en knalde die opzij, echt gericht tegen mijn ribben. Ik viel om en schoof een stukje door op het beton. Daar had ik even geen lucht door de trap tegen mijn ribben en daarna ging ik bijna hyperventileren maar er was gelukkig al iemand van de manege bij die bhv-er is. Na een tijdje ben ik rustig omhoog gekomen. En heb me wat afgespoeld (ik zat onder het stof) en ben op het terras gaan zitten met een glaasje water. Ik was wat dizzy maar de pijn ging wel.
Pablo was meteen gevangen en mijn moeder heeft hem even gelongeerd (en daar zal hij wel flink zijn opgejaagd want mijn moeder was woedend dat hij mij had getrapt). Toen het gebeurde was mijn moeder Pieke aan het longeren en ik stond vlakbij de longeerring dus die zag me opeens daar liggen maar gelukkig waren eer een hoop mensnen aanwezig dus hebben Pieke ook op stal gezet.
Op het terras heb ik Maurice gebeld want naar huis fietsen zag ik niet zo zitten. Maurice vond dat we langs de huisartsenpost moesten om even te checken dat er niks gebroken was (vandaag en morgen zit maurice in Zeist dus hij wilde graag weten dat of ik heel was vooradt hij weer in Verwegistan zat). Thuis dus even de huisarts gebeld en toen naar de huisartsen post. Daar heeft een huisarts wat gevoeld en gedrukt en volgens hem was ik nog heel maar gekneusd.
Nu heb ik een kleine gevoelige bobbel op mijn ribben en doet het gelukkig alleen pijn als ik echt diep ademhaal en soms een steek. Maar mijn linkerheup doet best pijn, dar ben ik mee op het asfalt gevallen, die is echt stijf en gevoelig. En aan de binnenkant van mijn boven been heb ik een megabloeduitsorting van ruim 5 cm lang en dat brandt.
Maar ik snap echt niet dat Pablo zo gericht heeft getrapt. Dat heeft hij nog nooit gedaan. Gelukkig heeft hij geen ijzers meer om want omstanders hoorden echt "plok" toen hij me raakte. Hij stond los dus hij had ook gewoon weg kunnen lopen of zijn voet verzetten of naar achteren kunnen slaan. Maar hij heeft echt gericht naar mij getrapt. Dat doet mijnb vertrouwen in hem niet goed. Ik snap het niet, als hij de sid zat is trekt hij gewono zijn been weg. Hij heeft 1 keer de smid gemept maar dat was niet gericht, hij trok toen heel hard zijn been weg waarbij hij de smid raakte.
Ik heb Pablo ruim 9 jaar, al vanaf zijn geboorte. Ik vertrouwde hem echt wel. Ik kan er zo zonder zadel op klimmen en normaal is het echt een lieve knuffelkont. Maar deze actie
Op de wei zal hij wel eens terugmeppen maar dat is een totaal andere situatie.Mijn moeder begon gisteren al tegen me dat ik niet streng genoeg voor hem ben en hem teveel zijn zin geef. Dat hij daarom dit durfde te doen. Maar zo vaak krijgt hij zin niet en ik ben juist behoorlijk streng omdat hij anders echt irritant drammerig wordt (merk je vooral als hij kreupel is geweest en zijn energie niet kwijt kan). Maar met het rijden ging het heel fijn en hij liep ook braaf het washok in (waar hij wel eens wat strubbelingen kon geven).
Ik hoop dat ik snel weer kan rijden en dat hij dit nooit meer doet. Maar vanmiddag vraag ik wel iemand even te kijken naar dat plekje. Laat ik wel tegelijk een voet optillen zodat hij niet (althans minder makkelijk) kan slaan. Ik ben echt geschrokken dat hij zo gericht heeft getrapt.
misschien deed iets hem wel erg pijn en sloeg hij in reflex!, hij is vast net zo hard geschrokken als jij! heel veel sterkte met de pijn in de ribben! 
. Ik hoop echt voor je dat hij zoiets nooit meer doet. Anders moet je er maar voor zorgen dat er voortaan altijd iemand bij staat als je `n wondje gaat schoonmaken.. 
Mijn ribben vallen gelukkig echt heel erg mee. Echt verbazingwekkend hoe sterk die dingen zijn, het is zelfs niet blauw. Ik heb meer last van het vallen op mijn heup en van de schrik. Ik had dit echt nooit verwacht van Pablo. Het was echt schrikken dat ik door die trap gewoon omviel en wegschoof.
. 
En daarom let ik ook altijd goed op, hoe braaf hij ook is, ik ga niet achter hem staan. Zorg altijd dat ik gehurkt zit, gas nooit op mijn knieen zitten enzo. Dit was echt pech en ik hoop dat Pablo echt een stomme fout heeft gemaakt en dat hij niet echt bewust naar mij trapte. 
