Geplaatst Precies aan de andere kant van de hemel is een plaats, en die heet Regenboog Brug.
Als een dier waar je heel veel van houdt doodgaat, dan gaat het naar de Regenboog Brug. Daar zijn grasvelden en heuvels voor onze geliefde vriendjes, waar ze kunnen rennen en met elkaar kunnen spelen. Er is genoeg te eten, water en zonneschijn en ze voelen zich daar warm en prettig.
Alle dieren die ziek of oud waren worden daar weer beter, alle dieren die gewond waren, of verminkt, krijgen weer een sterk gezond lichaam, precies zoals wij ze herinneren in onze dromen, of in de dagen die voorbij gaan...
De dieren zijn gelukkig en tevreden, er is alleen een klein dingetje: ze vinden het jammer dat ze hun baasje of bazinnetje achter hebben moeten laten.
Ze rennen en spelen met elkaar, maar dan komt de dag dat er eentje plotseling stopt met spelen en in de verte tuurt. Zijn ogen beginnen te stralen, hij begint te trillen van opwinding. Plotseling breekt hij uit de groep en vliegt over het gras, sneller en sneller. Hij heeft jou gezien, en als jij en je lieveling bij elkaar komen pakken jullie elkaar beet, en zijn voor altijd bij elkaar. Het dier kust je gezicht, jouw handen strelen het kopje weer, en je kijkt weer in die lieve ogen, die je zo lang niet gezien hebt, maar die altijd in je hart zijn gebleven.
En dan gaan jullie samen over de Regenboog Brug..
Ik las hem niet lang geleden, en moest meteen weer aan mijn overleden hond denken. De tranen rolde over mijn wangen, een soort verlangen kwam er in me op, maar ook iets geruststellends, ik moést het gewoon met jullie delen..
