Gisteren hebben we op stal te horen gekregen dat wij, in ieder geval tot zaterdag 11.00 uur niet meer op het terrein van de stal mogen komen [ivm MKZ]. Zo’n ramp is het niet want gisteren hebben zich meteen een aantal mensen als vrijwilliger opgeworpen die in de stallen blijven slapen en alle paarden wandelen, longeren, los laten en verzorgen, medicijnen toedienen etc. etc.
Het stomme is dat ik me zo schuldig naar mijn paard toe voel, omdat ik vanavond niet naar hem toe kan. Het slaat natuurlijk nergens op want hij mag lekker los in de rijhal en niet hoeft te werken. Ik heb me ook voorgenomen hier voor hem maar een mini-vakantie van te maken, eventjes een rustpausen van een paar daagjes,
En in plaats van me te verheugen op mijn vrije avondje, heb ik last van mijn geweten. Ik geloof dat ik mijn paard harder nodig heb dan mijn paard mij!!