Ik ben niet zo vreselijk ofzo. En dat denk ik ook helemaal niet van mezelf, maar ik kan gewoon niet een heel normale keuze maken voor mezelf. Niets doen is achteruitgang, dat weet ik, maar ik doe niks. Ik voel me dan zo'n slappeling, zo'n nul, zo'n mislukt figuur. Waarom kan ik nou niet eens een keer zeggen: dit vind ik k*t dit doe ik niet meer. Maar nee, ik denk t alleen, zeg t hier en daar eens, en DOE gewoon helemaal niks. En dat gaat een week goed, dat gaat een maand goed, dat gaat misshcien wel een jaar goed, maar dat gaat heus niet eeuwig goed. Ik zeg op alles 'maar', en een paar maanden geleden droomde ik dat 'maar' alles wat daarvoor gezegd is ongedaan maakt. En dat is zo waar. Waarom zeg ik het dan nog? Waarom kies ik niet een keer voor mezelf? Dan heb ik eens een goed voornemen, en dan denk ik: laat maar. Weer dat 'maar', weer dat slappe, weer dat schaapachtige kuddegedrag. Wat nou zekerheid? Ik verdien alleen maar voor wat ik werk. En nee, als ik er eenmaal eens een stapje voor doe, dan kap ik mezelf gelijk weer af. Waarom? Bang om te falen. Maar is het niet zo dat alle fouten er zijn om van te leren? Zei ik dat niet ook al een keer, een paar jaar geleden in een verhaal? Waarom ga ik dan nog niet naar die binnenkamer van mij, en waarom loop ik met zo'n grote boog om mezelf heen. Wanneer zeg ik nou eens 'nee'. Zo veel moeite is het niet. En dan komt weer die twijfel: morgen doe ik het... maar... Niks te maren. Schop onder m'n kont, en t komt er niet van. Zal ik het dan eindelijk morgen wél doen, en eens bewijzen dat ik heel goed weet dat 'nee' bestaat? Mijn vader zegt altijd: er is maar een 'ja', en dat is 'ja', al het andere is 'nee'. 'Ja maar' is 'nee'. En het klopt, want maar maakt al het andere wat daarvoor komt ongedaan en beweert het absolute tegenovergestelde... 'Ja maar' is 'nee', dus waarom zou ik niet gelijk 'nee' zeggen. Niet het albekende 'laat maar', of 'doet er niet toe'. NEE, dat moet er ook eens uit. Ookal doet het pijn en slaap ik er niet van, ookal maak ik nou eindelijk eens een keuze die NIET alles openlaat, dat doe ik toch altijd al, alleen doe ik het dan onbewust. fiets it, één keer mezelf opzij zetten moet ook maar eens kunnen. fiets it, zeg eens 'nee'. Misschien heb ik wel een wijze vader, want: 'Wie niet pakt/vraagt, krijgt niets'.