Geplaatst Die kwam na een tijdje rustig aangekuierd...
Op de trein kon ze al meteen met mijn chaotische kant kennis maken: ik begon meteen mijn "smoskes" voor 's middags in elkaar te flansen. Ondertussen kon ik Lobke nog zoet houden met mijn fotoalbum
Aangekomen bij Six Flags kon de zoektocht naar Jola en Karolien (angelke, en niet angelleke, he Jola) beginnen. Ik zei nog tegen Lobke: "Jola vinden is echt niet moeilijk, die steekt letterlijk overal met kop en schouders bovenuit" , maar wat dacht je: Madame ZAT
An (Minne) was weer ns verloren gereden, en na een heeeeeeele tijd wachten op en ons ongerust gemaakt te hebben over Tessake en Sannieke, bleek dat deze twee binnen al prinsheerlijk op ons stonden te wachten
Maar goed, na nog een heel gepalaver aan de kassa, konden we dan toch eindelijk binnen, waar Jolanda meteen met Bugs Bunny op de foto moest. Jola: "eindelijk iemand van mijn lengte" , maar ik hoorde die fotograaf toch duidelijk in het Frans mompelen: "verdorie die is groot!"
Natuurlijk moesten we meteen weer gaan "paardjerijden", de draaimolen werd ons eerste "slachtoffer". Ik kon toen nog halsbrekende toeren gaan uithalen op mijn rijdier om de rest op de foto te kunnen krijgen.
Vervolgens werd Jolanda onder rugzakken bedolven terwijl wij even gingen uitwaaien op de zweefmolen. Jammer genoeg konden we niet allemaal een blauw zitje bemachtigen
De rest wilde toen op het reuzenrad (nee danku), dus toen werd ik zielig en alleen achtergelaten
Echter niet voor lang, want ze kwamen al snel weer uit de rij. Op naar de Weerwolf dan maar... Het wachten duurde niet overdreven lang, maar die tijd werd nuttig opgevuld met het nemen van foto's.
Eens in de Weerwolf heb ik geweten dat ik naast Jolanda zat, pfffffffft net een klein kind "mamaaaaaaaaaaaaa ik wil der uiiiiiiiiiiiit"
Onze magen zijn daar toen ergens achtergebleven, tenminste zo leek het wel, dus toen zijn we gaan eten om dat even uit te testen.
Terwijl An, Lobke, Karolien en Sannieke de Dalton Terror gingen uittesten (Jola mocht daar niet in wegens overschrijding max lengte), hebben Jola, Tessake en ik de botsautootjes onveilig gemaakt.
Terug bij de DT aangekomen bleek het net de anderen hun beurt te zijn, zodat Jola dat heeft kunnen filmen. En toen... was het ijsjestijd
Terwijl de rest nog bezig was met hun bovenmaatse ijsje naar binnen te werken, gingen Karolien en ik die ronddraaiende potten eens uitproberen. Later zijn we er nog eens in geweest met Jolanda (met haar knieën achter haar oren) en An erbij, en toen eindigden we allemaal bij Karolien op schoot
Vervolgens werd het tijd voor de Sirocco, waar Jola en ik vriendelijk voor bedankten. Tijdens het wachten op de rest hebben we een kaarsje gebrand voor Dorine. Die hebben we dan later op een mooi plekje aan het water gezet.
De rijen werden overal veeeeeeeeeeel te lang, dus toen zijn we maar in de Calamity Jane geweest. Is een kleinere versie van de Weerwolf, en gelukkig was ook Jola's gegil in verhouding
Daarna zijn we nog in dat ronddraaiend ding met die bakjes geweest (wie weet de naam nog?) en toen.... toen.... was het de beurt aan de Vampire...
Waar ook nu weer Jolanda niet in mocht (niet dat ze DAT erg vond
). De rij was verbazend genoeg (of misschien juist niet) erg kort en binnen de kortste keren vlogen we door de lucht.We hebben dan nog de laatste rit van die dag met de zweefmolen mogen doen, en toen was het tijd voor cake (dankje Lobke ! ) en napraten.
(waar de borden Brussel gebleven waren, weet ik echt niet 
)
)
