Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter:** 11-07-03 11:01

Kanker

Geplaatst door de TopicStarter: 11-07-03 11:01

Wat een verschrikkelijke ziekte...

Wat overlijden er veel mensen aan kanker. Ik word er naar van.
Nu na het overlijden van Dorine denk ik weer terug. Ik ben niet naar de begravenis geweest, lichamelijk. Ik kon het niet.... Met mijn gedachten was ik er wel bij.
Met mijn gedachten was ik bij Dorine....
Maar ook bij mijn vader. Het is alweer bijna twee maand geleden dat hij overleden is en ik mis hem elke dag nog. Ik kan zo beginnen te janken als ik aan hem denk.
Hij had kanker, maar door middel van een operatie hebben ze alles verwijderd. Hij had geen kanker meer. Na driekwart jaar op de Intensive Care gelegen te hebben en gevochten te hebben tegen de complicaties die na de operatie ontstaan zijn is hij overleden.

Wanneer vinden ze eens een medicijn tegen deze rotziekte?

**Geplaatst:** 11-07-03 11:22

Geplaatst: 11-07-03 11:22

Ben het helemaal met je eens Kitty, wanneer kan kanker eindelijk effectief bestreden worden?
Ook ik heb mijn vader verloren aan kanker, hij had longkanker met uitzaaiingen naar de hersenen.
3 van zijn broers hebben het inmiddels ook, 1 is inmiddels overleden, de 2 anderen leven nog wel, maar hoe lang nog?

The best thing for the inside of a horse is the outside of a stable.
Jacob R. Ludlow,1897

**Geplaatst:** 11-07-03 11:27

Geplaatst: 11-07-03 11:27

Weet je wat de pest is Kitty, na kanker zal er weer een andere verschrikkelijke ziekte komen. Kijk maar naar de geschiedenis.

Vroeger ging je dood aan griep. Toen dat beheersbaar leek te worden, kwam de pest. Toen dat beheersbaar werd..... etc etc.
Kanker is er trouwens altijd al geweest. Eigenlijk is het maar een heeeeeel klein foutje in het menselijke lichaam, 1 klein celletje dat een beetje vreemd uitgroeit en gaat woekeren.... In mummies uit het oude Egypte zijn kankercellen gevonden. Alleen door de steeds meer toenemende welvaart neemt het aantal gevallen steeds verder toe. En door de betere onderzoeksmethodes, constateert men veel vaker dat het om een vorm van kanker gaat.
Vroeger had je waarschijnlijk ook veel meer kankergevallen dan bekend is, maar toen konden ze het nog niet zo goed constateren. Iemand ging dood, en het kreeg gewoon een naam. Pleuris, pest, een vloek, noem maar eens wat.

Tegenwoordig is men er gelukkig steeds sneller bij in de constatering dat het om kanker gaat. Daardoor hebben heel veel mensen nog een goede overlevingskans. JUIST omdat er zoveel onderzoek gedaan wordt, en JUIST omdat zoveel mensen zich inzetten tegen deze vreselijke ziekte.

En als je (algemeen, niet voor iemand in het bijzonder) dit leest, en je denkt "maar wat kan ik er aan doen?" , kijk dan eens op http://www.kwf.nl/
Al heb je met de volgende collecteweek maar een paar uurtjes over, meld je dan in ieder geval aan als collectant.
Of verzin je eigen actie, het hoeft niet altijd in het groot. Kleine druppeltjes kunnen ook een groot meer vormen.
Zo zou je bijvoorbeeld het traditionele Kerstdiner dit jaar eens kunnen vervangen door een lekkere pan boerenkool met worst. Enig idee wat je alleen daarmee al bespaart? Als je deze besparing dan overmaakt aan een goed doel, zoals het KWF, heb je al weer een stapje gezet.

Soms is het zo makkelijk om iets goeds te doen, dat je er stomweg niet aan denkt omdat het te simpel is.

De vraag wanneer er een medicijn gevonden wordt is niet te beantwoorden. En eigenlijk (hoe hard dat ook klinkt) ook niet relevant. Want na Kanker komt er een nieuwe slopende ziekte, dat is inherent aan het verzwakken van het menselijke ras.
Wat je WEL kunt doen is goed op jezelf passen. Gezond eten, bewegen, gewoon gezond leven. En een beetje op elkaar passen.

Dit neemt het verdriet om Kitty's vader, het verdriet om Jacqueline (Western hier op Bokt), het verdriet om Dorine en al die anderen die we moeten missen niet weg. Maar het is een BEGIN.

En denk nu nog eens aan dat ene gedicht van Dorine......

**Geplaatst:** 11-07-03 12:01

Geplaatst: 11-07-03 12:01

Goed op jezelf passen is niet altijd voldoende. Dat is het probleem van kanker. 'tuurlijk heeft iemand die rookt meer kans op longkanker, maar de collega waar ik het in een ander topic over heb was de blakende welstand zelf: niet roken, veel sporten... ik weet niet wat 'ie at, maar gezien z'n postuur bestond de dagelijkse maaltijd niet bepaald uit friet-met-kroketten. Maar het was wel in 1,5 jaar tijd bekeken....

Misschien komt er weer een andere vreselijke ziekte, op het moment dat het medicijn tegen kanker gevonden is. Misschien is er gewoon nooit een medicijn tegen te vinden. Maar een medicijn vinden waardoor je voor the time being in ieder geval menswaardig verder kan leven zou al een grote stap vooruit zijn! Het is zo vreselijk om mensen te zien wegteren.... Dorine heeft het wat dat betreft misschien nog goed gehad, voor zover dat kan in deze situatie. Ze heeft veel geleden, maar is uiteindelijk in coma geraakt en zachtjes weggegleden. Het totale verval, waarbij je uiteindelijk echt helemaal niets meer kan en je stikt omdat je longen, of dat wat er van over is, het werk niet meer aankunnen (bijvoorbeeld) is haar gelukkig bespaard gebleven.

Maar ook Dorine heeft haar portie van de bijwerkingen van alle medicatie danig meegekregen! Die pijn en ellende zou mensen misschien ten dele bespaard kunnen blijven, want het medicijn is anders misschien wel bijna net zo erg als de kwaal op het moment dat iemand niet te helpen blijkt te zijn.

**ZUCHT** Het is zo moeilijk allemaal. Soms kan je je echt machteloos voelen. Geld inzamelen voor onderzoek is eigenlijk het enige wat je kan doen en dan maar hopen dat er veel knappe dokters zijn.... (en nee, niet "knap", maar "knap" Knipoog

)

**TROTS** Mijn eigen toko! Hulp nodig bij ziekteverzuim? Vitendo Casemanagement!
Lieve lieve Moon, rust zacht **15-06-1993 - 12-09-2019** Voor altijd in mijn hart...
Dag gouden mensenvriendje, veel te vroeg heb ik je moeten laten gaan. Nooit meer pijn.
Ceskiyo D'leh **20/06/2018-19/09/2023**

**Geplaatst:** 11-07-03 12:26

Geplaatst: 11-07-03 12:26

Kanker, echt een vreselijke ziekte..
Mijn tante heeft al de zwaarste Chemokuur doorlopen, toen iedereen dacht dat het weg was, en ze zoals iedere 2 maanden ( oid.) langs ging bij het ziekenhuis voor controle, hebben ze weer een hoop gevonden, op haar lever.. als flink uitgezaaid door het bloed..
Nu zit ze weer aan medicijnen etc.

Ook mijn Tante is zo optimistisch al Dorine.
Net nu het al zo moeilijk was, verloor ze haar grootste troost, Polleke Haar hondje Verdrietig

Ze was op m`n verjaardag bij me, maar ik durfde er niet over te beginnen, bang dat ik haar aan het huilen maakte oid.

Maar ze begon er zelf over, en vertelde dat ze alweer opzoek waren anar een nieuwe hond, en wat vor een etc.
Toen kreeg ik echt een geweldig Trots gevoel Lachen

Dat is mijn Tante, heerlijk optimistisch, en ze probeert net zo te genieten van haar leven, als Dorine dat deed Lachen

**Geplaatst door de TopicStarter:** 11-07-03 14:14

Geplaatst door de TopicStarter: 11-07-03 14:14

Ik ben blij dat Dorine niet gewacht heeft met het kopen van Cerise totdat ze beter was. Wat een steun en moed zal ze uit dat paard gehaald hebben.

Het is wel zo dat er weer een andere nare ziekte komt als er een medicijn gevonden wordt. Dat geloof ik best.
Alleen... het lijkt zo oneerlijk. Het lijkt alsof juist die mensen die het niet verdienen (maar wie verdient het wel?) kanker krijgen.
Je voelt je er zo hulpeloos bij.
En ook zonder die mensen die gegaan zijn gaat het leven door. Maar toch... het is anders, leger....

**Geplaatst:** 11-07-03 14:26

Geplaatst: 11-07-03 14:26

Het is gewoon een rot ziekte
waar ze nog steeds geen raad mee weten
En iedereen kan het krijgen, ook al leef je wel gezond

Mijn vader is al bijna 20 jaar geleden gestorven aan longkanker
Ja, hij vroeg er zelf om, was bijna het antwoord wat je kreeg, want hij rookte.
Maar wat dan over zijn jongere zus, die nooit gerookt had en zelfs iemand was die in die tijd al voorop liep in het gezond leven?
Zijn moeder, ook nooit een sigaret aan geraakt en leefde ook niet van de snackbar, die toen niet eens bestond?

ik hoopte 20 jaar geleden al dat mijn vader te genezen was, maar mijn gebeden werden niet overhoord, hij is maar 38 mogen worden.
En als ik dan kijk hoeveel verder ze zijn in die 20 jaar, schrikbarend weinig...

**Geplaatst:** 11-07-03 20:52

Geplaatst: 11-07-03 20:52

Mijn vader is 3 jaar gelden overleden aan deze kloteziekte.Ook tegen hem was gezegt dat hij 'schoon'was. Extreme duivel

Er gaat geen uur voorbij dat ik niet aan hem denk, ik mis hem nog elke dag.

En het klinkt misschien gek maar als ik mijn paard op het land zo vrdig zie staan grazen denk ik altijd dat mijn vader trots is op mij en mijn paard. (ook al heeft hij mijn paard niet van dichtbij gekend)

Liefs saskia

The thing I treasure most in life can not be taken away!

**Geplaatst:** 11-07-03 22:55

Geplaatst: 11-07-03 22:55

een klas genootje van mij heeft in een half jaar tijd beide ouders aan deze ziekte verloren. Haar vader net voor kerst, en haar moeder net een week geleden.

**Geplaatst:** 11-07-03 23:42

Geplaatst: 11-07-03 23:42

Ik denk dat bijna iedereen wel iemand kent die aan kanker overleden is, of kanker heeft gehad.
Het lijkt zo'n willekeurige ziekte, leeftijd lijkt nauwelijks een rol te spelen.

Een goed vriend van mijn broer ligt momenteel thuis zijn laatste dagen door te brengen. Ook hij is niet meer te redden. Nog geen half jaar geleden ontdenkt, 28 jaar oud, heeft keihard gewerkt om zijn eigen bedrijf zeer succesvol te maken en dan overkomt je zoiets en er is niets meer aan te doen. Zo oneerlijk.
Voor die jongen hebben zijn "auto vrienden" een soortgelijk iets georganiseerd als de Dorine dag, maar dan met sportauto's. Er heeft zelfd een stuk over in de Telegraaf gestaan. Ook dat was voor hem en zijn familie een enorme steun. Maar het blijft zo vreselijk oneerlijk.

Kitty, en de anderen die (onlangs) iemand aan kanker verloren hebben, veel sterkte.

**Geplaatst:** 12-07-03 15:40

Geplaatst: 12-07-03 15:40

Ja, er gaat ook geen dag voorbij dat ik niet denk aan mijn oma mijn opa en mijn tante die er aan zijn overleden. Mijn moeder's beide ouders en zus. Een andere tante, ook een zus van mijn moeder heeft het ook gehad, die is er gelukkig weer bovenop gekomen, maar het kan weer terug komen, zoals het ook 3 keer deed bij mijn tante die er aan is overleden. En een kennis van mn ouders is er aan overleden, zij liet 2 kinderen (ze waren toen 15 en 17) en haar man achter.
Een vroeger klasgenootje van me, een vriendin, heeft ook leukemie gehad en is er wonder boven wonder weer bovenop gekomen, maar het heeft duidelijk zijn sporen nagelaten.
Het is gewoon zo oneerlijk allemaal.. Toen ik als klein kind (ik was 7) mijn oma verloor aan deze ziekte wilde ik zo graag een medicijn tegen kanker vinden, ik wilde mijn oma terug! Mijn moeder heeft het er nog wel eens over , hoe boos ik was op de ziekte vroeger en hoe vaak ik maar zei dat ik later arts zou worden, En nog steeds zou ik dat willen, maar dat lukt me niet, het enige dat ik kan doen is toe kijken, ik kan ze alleen mijn steun geven. Een medicijn zal ik zelf nooit uitvinden.
Bij ons in de familie is het dus een kwestie van erfelijkheid, mijn opa, oma en tantes hebben nooit gerookt en leefden verder ook gezond.
En ook voor mijn moeder is er een grote risicofactor, maar daar wil ik liever niet bij nadenken, ik moet er niet aan denken mn ouders kwijt te raken.

Geboren 06/06/22:♡ Homozygoot champagne HENGST veulen!
Geboren 11/06/21: Gouden boktveulen nu zelf mama!
Geboren 13/06/21: Champagne uit verrassings-combi!

**Geplaatst:** 12-07-03 19:14

Geplaatst: 12-07-03 19:14

Mijn zus heeft ook kanker, en soms vraag ik me af waarom schelden veel mensen met deze ziekte? Met mijn zus gaat het goed maar het kan nog anders aflopen toch??.......

xxx Yvette

**Geplaatst:** 13-07-03 11:34

Geplaatst: 13-07-03 11:34

Mijn neef kreeg kanker toen hij 19 was. Hij is er bovenop gekomen, maar het kwam terug. Ook de tweede, en zelfs nog een derde keer heeft hij de ziekte verslagen. Hij is nu 23, en als de ziekte nog een keer terugkomt, is de kans erg groot dat hij het ditmaal niet zal overleven. De artsen kunnen nieets meer voor hem doen. Hij leeft nu veel bewuster, en bid elke dag dat hij schoon mag blijven.

Ik ben op dit moment op zoek wat ik over twee jaar na mijn vwo wil gaan doen. Als ik dit lees, denk ik er serieus aan om op zoek te gaan naar een medicijn. Ik wil zo graag helpen, maar ik kan het gewoon niet. Misschien moet ik eens in een lab gaan kijken om te zien hoe dit soort dingen in zijn werk gaan, en kan ik op deze manier toch mijn steentje bijdragen.

**Geplaatst:** 13-07-03 20:03

Geplaatst: 13-07-03 20:03

Dorine was bij ons in de familie niet de eerste
er zaten er ongeveer nog 40 kankergevallen voor ,sommige konden bestreden worden (mijn peettante) maar genoeg anderen niet

Ik ben er van overtuigd dat het erfelijk is en ik hou mijn hart vast voor mijn kinderen. Het gen dat borstkanker regelt is inmiddels bekent en ik laat me binnenkort controleren. heb ik het niet dan zijn mijn kinderen veilig

Joost

**Geplaatst:** 13-07-03 20:40

Geplaatst: 13-07-03 20:40

Ik denk ook dat het erfelijk is, bij mij in de familie is iedereen die gestorven is, van moeders en vaders kant nog gestorven aan kanker...

Dat kan geen toeval meer zijn, het is gewoon erfelijk.

28-09-2007
Nothing compares too you...

**Geplaatst:** 13-07-03 20:44

Geplaatst: 13-07-03 20:44

Allebei mijn opa's zijn aan kanker overleden... Ik was nog jong, weet er niets meer van, maar het zit bij mij dus aan 2 kanten in de famillie (hoewel het bij de ene waarschijnlijk door roken kwam...)
Tsja... Ik denk er maar neit teveel over na...

On and on the rain will fall, like tears from the stars...
When you're lost, hurt, tired and lonely something beautiful will come your way

**Geplaatst:** 15-07-03 11:24

Geplaatst: 15-07-03 11:24

maar op het moment heerst het wel erg veel hoor, dat kanker. ook mijn schoonvader is er vorige woensdag aan overleden, we hebben hem gisteren begraven. Iets is er niet goed hier. Ik sprak er over met een marokaanse collega van het werk.
hij zei, "iets niet goed hier, in marokko is dat niet". Maar waarom in marokko mensen zoveel minder kanker krijgen weten we niet. MAar iets is er inderdaad fout.

De hond is de betere mens

**Geplaatst:** 15-07-03 16:16

Geplaatst: 15-07-03 16:16

Wij leven in Europa vrij ongezond. Olijfolie kan sommige soorten kanker voorkomen bijvoorbeeld maar in ons land bakken maar weinig mensen in olijfolie. Zo zijn er nog wel meer dingen op te noemen. Te vet eten, roken, drinken, stress, allemaal factoren die er voor kunnen zorgen dat de kankercel (die bij iedereen aanwezig is) zich ontwikkeld tot een vorm van kanker.

Een aantal vormen van kanker zijn inderdaad erfelijk maar lang niet allemaal. Ook bij borstkanker zijn er twee varianten, de erfelijke en de niet erfelijke.

Mijn vader is 15 jaar geleden op 4 juli vroeg in de avond in coma geraakt en gestorven aan Non-Hodgkin. Zijn dood heeft al lang geleden een plaatsje gekregen voor mij maar toen Dorine 15 jaar en een dag later op exact dezelfde manier overleed kwam het toch wel weer heel erg boven. De mensen waar je van houdt blijf je altijd missen, het wordt minder, dat wel, toch zullen er altijd momenten zijn waarop het verdriet weer even bovenkomt. Maar dat betekent ook dat ze niet vergeten zijn.

**Geplaatst:** 15-07-03 18:00

Geplaatst: 15-07-03 18:00

Kanker is inderdaad een nare ziekte. In de eerste plaats natuurlijk omdat je er dood van kunt gaan....Maar vooral ook omdat de ziekte zoveel van je persoonlijke leven overhoop gooit. Je moet leren leven met je eigen angst, je eigen twijfels, maar ook met de reacties uit je omgeving. En die zijn helaas niet altijd zo positief als dat bij Dorine is geweest. Ik heb zelf kanker gehad (inmiddels 15 jaar geleden en ik ben dus officieel genezen verklaard) en nu heeft mijn beste vriendin de ziekte. Maar hoe optimisch je ook bent (overdag tenminste, 's nachts lig je alleen met je eigen angst)... Er is niets zo erg als mensen in je omgeving die het doodzwijgen, zeggen dat het je eigen schuld zal zijn, een verhaal vertellen over iemand anders die er aan gestorven is... Op een of andere manier roept kanker dat op bij mensen. Meer dan andere heel nare ziektes. Ik weet niet helemaal waarom?

Nou ja het is een warrig antwoord geworden. Neem me maar niet kwalijk.

**Geplaatst:** 16-07-03 10:04

Geplaatst: 16-07-03 10:04

Percy schreef:
Wij leven in Europa vrij ongezond. Olijfolie kan sommige soorten kanker voorkomen bijvoorbeeld maar in ons land bakken maar weinig mensen in olijfolie. Zo zijn er nog wel meer dingen op te noemen. Te vet eten, roken, drinken, stress, allemaal factoren die er voor kunnen zorgen dat de kankercel (die bij iedereen aanwezig is) zich ontwikkeld tot een vorm van kanker.

.

Ik rook niet, ik drink ook niet. Stress probeer ik zoveel mogelijk te vermijden. Maar als het komt, dan komt het toch. Ik denk niet dat het erfelijk is in mijn geval, maar ik denk ik dat ik net zo goed kans heb (30%) om het te krijgen als ieder ander. 30% van de mensen sterft namelijk aan kanker.

Ik vind het ook erg typisch dat als er een zwakke plek is in het lichaam, dat de kanker zich ook vaak op die plek vestigt.

De hond is de betere mens

**Geplaatst:** 16-07-03 10:56

Geplaatst: 16-07-03 10:56

Hmmm... tot op heden wist ik niet goed wat ik hier neer moest zetten. Mijn betuigingen had ik al gedaan in andere topics en heb in mijn familie (vrij onbewust door te jonge leeftijd) 1 x te maken gehad met kanker.
Tot.. mijn moeder afgelopen weekend belde met de mededeling dat bij haar de ziekte van Kahler is geconstateerd. Kahler is beenmergkanker. Volgens de artsen (wat ik van mijn moeder begrepen heb) is hier niets meer aan te doen en schijnt het al een behoorlijke tijd aanwezig te zijn.
Zie ook topic: [AM] Help!!!! Mijn moeder heeft kanker!!!!!!

Ikzaghet.nl - Fotografie

**Geplaatst:** 16-07-03 11:10

Geplaatst: 16-07-03 11:10

Ik ben die beste vriendin waar Anya het over heeft en ik heb borstkanker. (Op zich is het al een overwinning om dit van jezelf te zeggen: Ik heb borstkanker.) Ik voel me uitstekend en daarom vind ik het zelf ook zo moeilijk te geloven dat ik die ziekte heb.

Kanker is een ziekte die je niet voelt. Het woekert in je lichaam zonder dat je het weet. En vanaf het moment dat het bekend is dat je het hebt trek je ten strijde tegen deze ziekte. Terwijl je niet eens goed weet waar je tegen moet strijden en hoe.

Ik ben inmiddels 2 keer geopereerd en op het ogenblik ben ik met de bestralingen bezig. Hierna volgen nog chemokuren en een hormoonkuur.

Maar ik hou de moed erin. Ik blijf mijn pony bezoeken en ga zoveel mijn ziek zijn het toe laat rijden en ik hoop deze week voor een paar uur per week weer aan het werk te gaan. Ik ben niet van plan me klein te laten krijgen door deze ziekte.

Een dag niet gelachen is een dag niet geleeft is mijn motto en daar hou ik me aan.
.

**Geplaatst door de TopicStarter:** 16-07-03 15:27

Geplaatst door de TopicStarter: 16-07-03 15:27

En dat valt mij zo op bij de mensen die deze rotziekte hebben. Ze zijn sterker dan ooit! Vechtlustiger en vastberaden de kanker te overwinnen.
En ze moeten ook wel. Het is de keuze: vechten of je erbij neer leggen.

Desiree, gecondoleerd met je schoonvader.

Sandra, sterkte met je moeder.

En Jeanette, blijf vechten he! Heel veel sterkte toegewenst!

**Geplaatst:** 17-07-03 09:33

Geplaatst: 17-07-03 09:33

dank je

O
http://www.getyourwallie.com/vote/7093/TexasNTe Graag ff op klikken
Een dag niet gelachen, is een dag niet geleefd
<'\___~ <'\___~
...(\...)\... ...(\...)\...

**Geplaatst:** 17-07-03 16:46

Geplaatst: 17-07-03 16:46

dank je kitty.

ja, vechtlustig zijn ze wel. Maar ze moeten het toch afleggen.

De hond is de betere mens

Wie is er online