Ze is nooit ziek geweest, maar kreeg ineens een hersenbloeding ofzo en was binnen 5 minuten dood.
Ik had al wel vervoer naar de DA geregeld, zag mezelf nog niet autorijden namelijk, maar toen mijn vader kwam was het al gebeurd.
Het is de mooiste dood die je voor een huisdier kan wensen, maar de schok is enorm, zo jong, zo gezond, en binnen een paar minuten weg.
Ik voel me vreselijk leeg en eigenlijk ook wel een beetje in de steek gelaten, hoewel dat absoluut niet terecht is natuurlijk.
Ik heb nog 2 katten , maar er is evengoed een gapende leegte in mijn huis.
Pris was zo op mij gericht, moest van niemand anders wat hebben, wilde alleen mij in de buurt. Niet omdat ze bang was, maar omdat ze vond dat ze het alleenrecht op mij had. En nu is ze er niet meer.
Geen gemopper meer als ze haar zin een keer niet kreeg, mijn huis zal aanmerkelijk minder gesloopt worden, geen verwijtende blikken meer als er iemand op visite was, het was tenslotte haar huis, dus waar ik het lef vandaan haalde om iemand toe te laten, niemand die ongerust op het balkon zit te wachten als ik 's avonds laat thuis kwam.....
Maar ik had er alles voor over om dit soort dingen niet te hoeven missen.
Pris, het ga je goed, ik snap het nog steeds niet, ik had je nog zo vreselijk hard nodig, maar jij hebt me alleen gelaten.
Gelukkig heb ik de 2 andere nog, maar Pris is weg, en ik kan alleen maar hopen dat ze op me wacht bij de Regenboogbrug.
