Gisterenmiddag waren Annemieke en ik met Dinkey voor het karretje en Gate ernaast onderweg naar de manege om Annemieke's verzorgpaard Jasmijn haar voerbal te gaan vullen. We reden onder een tunneltje door en opeens begon Dink te kijken naar een paar vage gaten die opgevuld waren in het wegdek. Hij aarzelde en wilde niet goed doorlopen en opeens stopte hij. Zoiets heeft hij nog nooit gedaan en hij is ook nooit ergens bang van. Maar goed, voordat we het wisten (ik weet het nu nog steeds eigenlijk niet want ik herinner het me niet meer) klapte er van achteren een auto boven op ons.
Het eerste wat ik daarna weet is dat ik op de grond lag en niet wist waar ik was, wat er gebeurd was en waarom ik daar was. Er was een man bij me die me gerust stelde en ik probeerde overeind te komen maar dat lukte niet, want mijn hoofd voelde heel raar aan en ik was zo duizelig.
Hij legde me uit wat er gebeurd was maar het was alsof het over iemand anders ging, want ik herinnerde me toen niets meer. Ik werd in een ambulance geladen en ergens verder op werd Annemieke ook verzorgd, zij was ook hard gevallen maar kon wel weer overeind komen.
Annemieke's ouders waren gekomen en ik smeekte haar moeder of ze me alsjeblieft niet alleen wilde laten want ik wist nog steeds niet wat er aan de hand was enzo, en volgens mij is ze met mij mee naar het ziekenhuis gekomen.
Er werd mij verteld dat de ponies wel in orde waren alleen Gate had een flinke jaap in haar rechterachterbeen en dat moest gehecht worden, dus zouden ze samen naar de kliniek gebracht worden. Ze moeten daar nu een paar dagen blijven en Annemieke is daar nu met haar moeder heen.
In het ziekenhuis werden we alletwee onderzocht. Er moesten van mij ook nog rontgenfoto's gemaakt worden en bloed geprikt, maar alles was verder in orde. Ik heb twee wonden op mijn hoofd, een hele grote schaafwond en een klein sneetje wat geplakt is. Verder heb ik een flinke hersenschudding. In het ziekenhuis begon alles weer een beetje terug te komen maar andere dingen weet ik nu nog steeds niet.
Vannacht moesten onze ouders ons elk uur wakker maken en nu ga ik zo weer even liggen omdat mijn hoofd erg raar en zwaar aanvoelt. Annemieke heeft ook een bult op haar hoofd en we hebben alletwee een flinke klap op onze spieren gekregen. Hoe het nu verder met de ponies is weten we nog niet maar Annemieke gaat er dus zo heen. Voor Suevo heb ik nog geen oplossing gevonden maar ik ga zo even iemand van stal bellen.
Ik voel me goed klote en ook een beetje verantwoordelijk en ik snap niet hoe dit zomaar heeft kunnen gebeuren. Die man die op ons is ingereden is ook nog bij ons geweest in het ziekenhuis en hij was helemaal overstuur, huilen en sorry zeggen en toen moest ik ook huilen. Hij heeft gisteravond gebeld en met hem ging het ook slecht, ookal heeft hij lichamelijk niets. Heeft hij te hard gereden, of zag hij ons niet? Ik probeer er steeds maar uit te komen maar ik word er alleen maar moe van.
Ik hoop snel weer op bokt te zijn, echt verschrikkelijk ook van Dorine, we hadden het er nog over toen we op het wagentje zaten
Groetjes van ons allemaal.
