Ik ben weer terug gereden en daar zat in de berm tussen de varens een klein katje van een week of zes hartverscheurend om zijn moeder te roepen.
Na een paar keer roepen, kwam ze naar me toe. Een heel lief wollig gestreept tijgertje, net als uit de Whiskas reclame.
Ze was erg blij om te ons zien en spinde zo hard dat ik het hele lijfje voelde trillen. Verder zag ze er nog goed gezond uit, dus ik denk niet dat ze lang alleen is geweest, hooguit een dag.
We hebben nog even nagevraagd bij het eerstvolgende huis, maar volgens de bewoners was dit duidelijk een gedumpte katje. Hij was ook nog veel te klein om weg te lopen.
Dus op dit moment probeert bij mij in huis een kleine tijger uit te testen of je ook aan een leren bank kan hangen
Zij heet Thomas, want we waren eerst in de veronderstelling dat het een kater was, maar niets was minder waar. Ach ja, ze zal er vast geen complex van krijgen.
Maar ik kan mij dus ontzettend kwaad maken om mensen die een beest uit de auto zetten
, dan heb je volgens mij geen gevoel.Dan kun je hem nog beter als ze nog maar een paar uur oud zijn dood gooien tegen de muur, is ook walgelijk, maar dan bewaar je iig nog voor de hongerdood. Of plak gewoon een briefje op in de supermarkt, of het asiel of weet ik veel, maar dit is echt laag.
En dit is zo'n lief aanhalig beest, die raak je volgens mij makkelijk kwijt.
Maar goed, ik heb er dus een huisdier bij
Zou ik ook doen
dus maar weer een bezoekje gebracht aan het vogelasiel.
En ratjes mee naar huis genomen... Kan zoiets echt niet begrijpen, zo zielig!! 
