Aangezien ze in Spanje nauwelijks andere talen spreken dan Spaans en ik hier geen kaas van heb gegeten, is het aan te raden om paarden te kopen via bemiddelaars, die dan onderhandelen met de Spanjaarden. Mijn bemiddelaars heb ik strategisch gekozen, ze woonden allebei in dezelfde provincie: een Nederlandse superfijn mens Cathelijne Krudde (heeft hier in Nederland nog wat gedaan voor het Nederlands PRE stamboek) die in Antequera woont ( www.mercadoecuestre.com, een tip van Suzanne hier op Bokt) en een stel Duitsers die zonet met hun stal verhuisd zijn van La Cala aan de kust naar de prachtige stad Ronda ( www.andalusier.com ).
Eerste paardenkijkdag was met Cathelijne. Met haar ben ik al een vijftal maanden aan het communiceren, dus ze wist intussen wel wat mijn profiel was van het ideale paard en had wat researchwerk verricht. De meest geschikte paardjes waren echter een aantal dagen voor onze aankomst verkocht, dus het werd ook wat improvisatie. Zij kwam ons ophalen aan het hotel waar we logeerden in Antequera en reed meteen naar de 1ste stal op de weg naar Sevilla, alwaar twee prachtige Spaanse schimmelhengsten op ons stonden te wachten. Beide 10 jaar. De ene niet echt ver getraind onder het zadel, maar wel vele koetservaring. De andere met meer geschikte gangen voor mijn doel en ook dat tikkeltje meer uitstraling. Met beide paarden was er echter geen klik, dus zij waren meteen al geen optie.
Cathelijne is nu een klein jaar bezig met dat bemiddelen en heeft ook al wat locals leren kennen die haar helpen om het ideale paard te vinden voor een klant. Zo een local was ook Antonio (goh, wat een originele naam voor een Spanjaard), een kleine, zongebruinde man met staalblauwe ogen van een jaar of 45, qua karakter de vriendelijkheid zelve, hij kende iedereen in de streek, helaas wel met een cokeverslaving die hem er toe bracht soms even te verdwijnen en dan met ritmisch gesnuf weer bij ons in de auto te stappen... Hem gingen we ophalen bij de stal van zijn broer in Jerez de la Frontera, de thuishaven van de Cartujano-paarden alsook de Real Escuela Andaluza del Arte Ecuestre. Het was een hele nette stal die vergelijkbaar is met de betere stallen en fokkerijen in Nederland: ruime stallen, goed onderhouden binnenbak, weides waar de merries met veulens samen stonden, en de jonge paarden samen in een paddock hun opfoktijd mochten beleven. Ter verduidelijking: zo vind je er niet veel in Spanje, maar ze bestaan dus wel.
Daar was niets te koop (of toch niet in mijn budget), dus wij meteen doorgereden naar de volgende stal. Gezien mijn beperkte budget vond Antonio het een beter idee, om ipv op de grote fokkerijen te gaan kijken, de lekker vuile, kleine stalletjes die zich helemaal achterin op het platteland bevonden te gaan bezoeken. Op plaatsen waar een mens nooit zou komen, maar Spaanser kan haast niet! Daar zijn de prijzen nog te doen, maar je hebt er dus wel een local voor nodig die ze weet te vinden. Cathelijne moest ook voor haarzelf en de website een aantal paarden bekijken, dus niet alle paarden die ik heb gezien waren ook naar mijn profiel. Op de eerste kleine stal waren er twee driejarige schimmels te koop, nog niet ingereden maar wel goede gangen en een leuke uitstraling, 1tje ervan was me wel net wat te veel hengst. Die beestjes heb ik ook op video vastgelegd. Piste was een geval vol met stenen en ijzeren platen langs de zijkant, voor hetzelfde geld hadden die beestjes zich lelijk kunnen bezeren, maar ja, het is nu eenmaal Spanje, en aan dat beeld moest ik maar gewend raken. De hoefsmid leek in vele gevallen ook gestorven te zijn, te zien aan de slecht verzorgde en vaak veel te lange voetjes van al dat prachtige paardengespuis.
De volgende stal in Jerez was weer vergelijkbaar met de stal van Antonio’s broer, heel net dus. Daar stond een prachtige bomproof schimmelhengst (had meegelopen met Feria en trok zich van niets iets aan). Helemaal mijn type, lekker breed, lekker groot, lekker macho, had imo heel wat weg van Piropo van Cloris hier op Bokt
. Nog donker en geappeld, met een vreemde pigmentverkleuring op een van beide flanken in de vorm van 3 witte verticale parallelle streepjes van een centimeter of 4; heel apart! Beesje was 7 en APTO (goedgekeurd voor de dek). Basisdressuur kende hij, en wat Spaanse pas. Een paard dat wel echt op zijn Spaans was ingereden, maar gelukkig wel lekker laat, in die stal beginnen ze pas met de training in het 5de levensjaar. Ik er op, mijn hart ging flink tekeer, zo een koninklijk beest had ik nog niet eerder bereden en het was ook weer een zestal maandjes geleden dat ik überhaupt nog gereden had. Stappen vond hij heel erg moeilijk, meestal ging ik in passage door de bak, met af en toe enkele passen stap erdoor 
. Beestje deed wel heel erg zijn best om mijn rijstijl te begrijpen: toen ik hem enkele passen achteruit wou laten stappen, snapte hij er niets van en begon hij dan maar te Spaanse Passen. Geweldig! 
Hij vormde een eerste optie, ware het niet dat ik naast de voordelen die het paard had, ook heel wat nadelen zag. Het was meer een paard voor de hogeschool, hij had een slechte stap en een mindere draf, maar wel een goede galop en dat is toch ook belangrijk, aangezien die draf nog wel verbeterd kan worden. Niet echt dus wat ik zocht, maar ik was wel bereid mijn profiel aan te passen voor deze kanjer. Volgende paard: een vierjarige bruine hengst met papieren, nog niet voorgebracht voor de keuring. De stal waar dit bruintje in stond was echt een rotzooi. Stallen van 2x2 meter, merries stonden achter prikkeldraad, bak van 10x10 met overal baksteen in en een steenharde bodem, elk paard daar aanwezig littekens op de neus van de seretta (juist geschreven?). Het bruintje vormde een parel onder de zwijnen, alle andere paarden waren zo lelijk als de nacht. Hij was volledig Spaans opgetoomd, iets volledig nieuws voor mij, ik wist niet goed wat ik met die zware stang moest aanvangen, maar goed, met de hulp van Cathelijne is het goed gelukt. Wat een scheetje was het beest!
Naast de “piste” rende een gekke merrie op en neer maar dat jonge beest trok zich er niets van aan. Zo koel in zijn hoofd! Ben er ook nog een stukje mee gaan wandelen en wat was hij braaf…Helaas was bruintje maar 1m54, en dat vind ik toch echt wat te klein voor mij (ben 1m73). Maar hij ging nog wat groeien, dus hij was wel een optie, zeker omdat hij veel geschiktere gangen bezat als de schimmel en ook door zijn geweldige karakter. De volle broer van bruintje stond in een stal wat verderop, gerund door een ruiter van de school in Jerez. Hij leek sprekend op zijn 1 jaar jongere broertje, maar zijn prijs was het dubbele! Zo zie je maar, Antonio zijn plan van de achterstalletjes was voor de prijs-kwaliteitverhouding zo gek nog niet!Na dit bruintje hebben we met Cathelijne niet erg veel soeps meer gezien. Nog vier schimmels, die mij geen van allen aanspraken. Dan maar weer naar huis: het was een lange dag geweest; van 9u30 tot 23u30 hadden we half Andalusië doorkruist.
Sinds Moreno weg is, heb ik veel gezocht op het Internet naar andere paard, en dankzij een tip van Cloris ben ik toen naar www.andalusier.com gesurfd. Neem een kijkje op de site onder Verkaufspferde en aanschouw: LICOR! Een prachtige donkerbruine hengst van zes jaar. Ik was verliefd op hem van de eerste foto’s die ik van hem zag
, en ik gebruik zijn schoonheid dan ook al een tijdje voor het opluisteren van mijn avatar. Ik denk dat er geen dag voorbij is gegaan tussen januari en nu dat ik zijn foto’s en video’s NIET bekeken heb, dus het was wel echt love at first sight, kan je zeggen!! Hem ging ik dus bezoeken in Ronda. We logeerden bij de Duitse bemiddelaars, die zelf een stal runnen en buitenritten organiseren. Daar heb ik natuurlijk gebruik van gemaakt en ik mocht samen met Jan en zijn wilde hengst, een Brit op een merrie en ikzelf op Mango (zie site, hij staat ook te koop) de bergen in. In de namiddag hadden we dan ene afspraak met de Maestranza in Ronda, een rijschool waar fokkers hun hengsten kunnen zetten om volledig dressuurmatig opgeleerd te worden door de leerlingen van de school ( www.rmcr.org/home2.htm ). Licor is zo’n hengst. De hoefsmid kwam, dus rijden ging nog niet meteen, maar ze haalden zijne koninklijke hoogheid Licor wel uit zijn stal om hem even te showen. WAUW!!!! Hij is nog mooier in het echt… Mijn hart sloeg 1000 per uur, mijn mond viel open en kwijl was all over the place… Hij was precies zoals ik me had voorgesteld. En wat een geweldig karakter!! A dream come true… ANYWAY, het was voor mij (en voor jullie nu ook wschlk) wel duidelijk wat het ging worden, enkel was hij te duur voor mij… Toch nog even naar een andere, papierloze schimmel gaan kijken die van de baas was van de Maestranza: Caramello, hij staat ook op de website te koop, er staat nu ook een foto bij waarop ik hem rijd. Een hele grote anda, maar liefst 1m68 en nog maar vier jaar, een beetje te groot voor mij zelfs. Maar onder het zadel helaas wat lui. En een anda moet toch wat vuur bezitten vind ik. Hij was heel mooi en braaf, dus hij paste nog in mijn top 4.Dan “le moment suprème”: het rijden van Licor. Nog nooit in mijn hele leven heb ik zulk een fijn paard gereden! Zo licht in de mond, zo licht aan het been, zo goed luisteren naar mijn gewichtshulpen… Het rijden deed m.a.w. niets af aan het droombeeld dat ik al van hem had. Cathelijne belde me dat ik snel moest beslissen of ik dat kleine bruintje nu wou kopen of niet, want er was al een andere begadigde voor hem… Ik moest haar de volgende dag terugbellen. Toen werden het voor mij dus spannende tijden, omdat ik ervoor moest zien te zorgen dat het mij lukte om het geld voor Licor bij elkaar te krijgen, anders zou dat bruintje al weg zijn, ik moest dus snel handelen. Vele telefoontjes en een lening later
, mocht ik zeggen dat ik Licor ging kopen. Ik ben geloof ik nog nooit zo blij geweest! Ik moest er zelfs ene beetje van huilen… MAAR het beest moest natuurlijk eerst klinisch en rontgenologisch gekeurd worden. De keuring werd onmiddellijk de volgende dag uitgevoerd door een onafhankelijke DA, zodat ik er bij kon zijn. Wat gedroeg hij zich keurig. Het spannendste onderdeel was voor mij de buigproef, gezien slechte ervaringen, maar dat ging helemaal goed. Ook tijdens het foto’s nemen was Licor een echte engel
. Hij is goed bevonden voor mijn doel door de DA in Spanje. Gisteren heb ik mijn eigen DA de foto’s laten zien… Beide DA’s komen qua mening overeen, maar er is toch wel een klein probleempje. Heb geen zin om dat hier allemaal uit te leggen want dan krijg ik wschlk een hele hoop sceptische reactie over me heen (je mag me PB’en als je serieus geïnteresseerd bent), maar het komt er op neer dat ik toch eerst weer goed moet nadenken voor ik hem effectief ga kopen. Duimen jullie met me mee??? Want ik heb zulk een goed gevoel bij Licor, heb ik echt nog NOOIT bij een paard gehad, dat ik dit niet wil laten schieten…. 
SORRY VOOR DE LENGTE VAN HET VERSLAG, ik hoop dat er toch iemand het leuk vind om te lezen
Het is inderdaad een knap beestje 
