Al een poosje ging het weer goed met mij, na veel tegenslagen in het einde van 2000 was ik overal weer een beetje bovenop gekrabbeld.
Maandag kreeg ik te horen dat ik na lang zoeken eindelijk een baan had gevonden, maar, zoals jullie weten is dat spaak gelopen.
Onze financiele toestand is nog steeds niet zoals hij hoort te zijn, en we komen steeds meer in de rode cijfers. Het was de bedoeling dat ik zo rond April zou gaan lessen voor mijn rijbewijs, maar hoe wil ik dat betalen van een uitkering van nog geen 900 in de maand?
Alles is zo onzeker, ik heb geen vastigheid of niks.
Ik kom rond een uur of 10 uit bed, en zit zo ongeveer de hele dag achter de PC. Mijn huis en mijn man leiden eronden, mijn huis is een paasei, en mijn man is ook niet al te vrolijk als hij in een paasei thuiskomt.
Ik heb af en toe zelfs geen zin om naar honey te gaan (het weer werkt ook niet echt mee).
Zaterdag ging de auto kapot, waarschijnlijk een lekke gasinstalatie, en kapotte koppelingplaten. Dit repareren gaat ook weer geld kosten, maar waar halen we dat geld dan vandaan?
Ze zeggen weleens, geld maakt niet gelukkig, maar ik moet toch zeggen, het is dondersmakkelijk als je het hebt.
Ik heb een nieuw zadel gekocht, daar heb ik bijna een half jaar voor gespaard. Zal ik dat dan maar weer verkopen zodat we de auto kunnen laten maken? Het is een idee, maar het mag niet van mijn man. Ik wilde al heel lang een nieuw zadel, en ik heb het zelf gespaard.
Mijn wagentje is te koop, maar niemand die het wil hebben, ik ben inmiddels al gezakt tot fl 800 incl. tuig. Niet dat ik nou zo’n hekel aan mennen heb, maar we hebben het geld gewoon nodig.
Soms denk ik er weleens over om honey te verkopen, maar wat schiet ik daar mee op? Dat levert op zijn hoogst fl 2000,- op, en ik breek mijn eigen hart. Die optie valt dus af.
Ik weet het gewoon niet meer.
Gister kregen we een telefoon rekening waar ik van schrok. We hebben afspraken gemaakt dat ik alleen in uiterste nood mobiel zou bellen, waarom kan ik me daar dan niet aan houden? Tja, ik bel ada vaak op haar mobiel.
Verder zullen diegene die ik regelmatig bel (sonja, heike, nimber) voorlopig weinig van me horen, tenzij ze zelf bellen uiteraard. We hebben 2 uur internet per dag, en alleen in het weekend gaan we betaald online.
Ik had dit allemaal niet zo erg gevonden, aangezien ik dacht een baan te hebben (want het thuiszitten werkt ook niet positief op de tel. Rekening) Maarja, ik heb dus geen werk, ik moet wéér gaan zoeken, alleen ik weet niet meer waar. Ik moet richting Utrecht of Breda gaan denken, aangezien ik hier niet meer weet welk bedrijf ik aan ka schrijven of kan bellen, ik heb alles (wat op mij van toepassing is) al gehad.
Sommige mensen zeggen, je bent zo gek van paarden, schrijf een open sollicitatie naar een manege ofzo, maar, wil ik wel op een manege werken? Ik krijg nu soms al “klachten” van familie en vrienden dat ik het nooit over wat anders heb dan paarden, als mijn werk dan ook nog in de paarden zit, is het eind helemaal zoek vrees ik.
We komen er allemaal wel bovenop hoor, mijn man zit in de bouw, dus die krijgt binnekort zijn vakantiebonnen, daar komen we een eind mee omhoog. Morgen hebben we een gesprek met de bank om te kijken of we onze hypotheek misschien kunnen verhogen. We kunnen de maandelijkse lasten namelijk wel dragen, maar we moeten een manier vinden om dat rooie gat weg te werken.
Op sommige momenten zie ik het niet meer zitten, stap op de scooter (die waarschijnlijk een probleem met het luchtfilter heeft, rijdt ook niet helemaal zuiver) en ga naar honey. Ik zadel haar, en ga de polder in, en als de berm het dan toe laat, dan mag ze gaan, terwijl de tranen in een combinatie van emotie en wind over mijn wangen stromen. Ze weet het zo goed, ze zou op zo’n moment ook echt geen bok geven of iets. Ze weet dat het vrouwtje verdrietig is.
Ik weet niet meer wat ik moet, het enige wat ik weet is dat ik hoe dan ook door moet, door zoeken naar een baan, mijn huisje op orde houden, gezond eten (wat er ook nog weleens inschiet). Het zijn allemaal kleine dingen die bij elkaar een grote muur vormen waar ik niet overheen kan klimmen.
Veel dingen houden me bezig, veel dingen maken me onzeker. Mijn toekomst is op het moment onzeker, maar ook andere dingen die me bezig houden, een klein voorbeeld, moet ik valesca van de zomer wel of niet inrijden? Ik zou het graag doen, maar ben zo bang dat ik weer het deksel op mijn neus krijg.
Mijn vrienden kring is nooit groot geweest, maar op het moment (bokkers niet mee gerekend) is hij heel klein. Laura à leuke meid, maar studeert in sittard.
Gwen à was altijd heel leuk, maar heeft een baan voor 40 uur
Ada à ook heel leuk, maar heeft het erg druk.
Elke dag tot 16.30 (als mijn man thuiskomt) voel ik me eenzaam, niemand die ik kan bellen omdat ze er toch niet zijn, omdat hun WEL werk hebben.
Ik loop maar wat te bazelen, ik schrijf het van me af, ik voel tranen branden, en het volgende moment voel ik niks meer, het enige wat ik dan voel is de leegte die in me huist.
Ik typ dit in word, zodat ik het straks kan kopieren naar bokt, om internet tijd te besparen. We willen Mxstream, maar het is niet bekend wanneer dat in onze regio beschikbaar is.
Ik ga maar stoppen met schrijven, ik wordt er niet vrolijker op