Bij mijn vorige instructrice moest ik bv op de volte mijn buitenhand hoog houden (boven de knop) als bewaking van de hoofdhouding. Ging het hoofd omhoog, dan deed ik m'n buitenhand omhoog (contact zoeken met de mond) en als m'n paardje dan met het hoofd knikte, verbrak ik meteen het contact met de mond.
M'n binnenhand was laag, naast m'n knie, om op die manier heel duidelijk stelling te vragen. De binnenteugel hing zo veel mogelijk in een boogje.
De buitenteugel lag tegen de hals, zodat het paard zou wijken voor de teugel die tegen de hals lag.
Op de vraag waarom dat zo moest, kwam het antwoord "omdat dat zo hoort in de western".
Bij mijn nieuwe instructeur, heb ik de buitenhand zonder direct contact met de mond tegen de hals, hand ter hoogte van de zadelknop.
De binnenhand is hoger, en "wijst" het paard de weg. Ook zonder direct contact met de mond. Als het paard het contact met de teugel opzoekt, breng ik de binnenelleboog aan de buitenkant omhoog, om zo mijn eigen schouder nog meer op te tillen. Daardoor komt mijn buitenzitbeenknobbel steviger in het zadel, en geef ik nog duidelijker aan wat de bedoeling is, terwijl mijn hand de neus van de pony in de gewenste richting brengt.
Op de vraag "waarom?" kreeg ik het (bevredigende) antwoord dat door het optillen van de binnenhand het paard meer rechtop blijft lopen, en het niet de binnenschouder laat zakken. Het "valt dus niet om" de volte in, maar blijft meer rechtop lopen.
Nou zie ik ook veel ruiters rijden met de handen naast de knieen. Ik vroeg laatst een meisje (dat op een grote stal in Den Haag rijdt) waarom ze dat deed, en zij vertelde dat ze op die manier het paard beter aan kon geven dat het laag moest lopen met het hoofd. Wat mij echter stoorde in haar manier van rijden, was het constante venijnige rukje, links rechts links rechts aan het bit. Een soort zagende beweging die je vaak bij dressuurruiters ziet die hun paard op die manier in de krul trekken. Dat was om het paard laag te houden, vertelde ze me.
Hoe houden jullie je handen, en waarom?