.Het begon al goed. Ik aaide hem en gaf hem een stukje brood, wat hij helemaal niet erg vond, maar wanneer ik mijn halster boven hield, was hij ineens niet meer zo happig. Hij liep in een fixe uitgestrekte draf weg en raasde me in een supergalop voorbij. Het was dan ook het uur om op de wei te gaan en niet om te gaan rijden.
Ik heb dan volgens de technieken van "natuurlijk paardrijden" het paard in isolement gebracht en hem laten lopen tot hij het hoofd nederig buigde en dacht, dan maar beter gepakt worden dan moe worden (liever lui dan moe
)OKé, het was dan al wat slechter begonnen, ik was er van overtuigd dat ik hem kon wassen vandaag. Ik bond hem vast en begon met mijn sponsje water van inmiddels 41° de buitenkant van zijn koker te kuisen. Hij was duidlijk niet onder de indruk en met zijn koele blik overhield hij mij om zelf merrie achtig te doen. De 2 merries rond hem waren blijkbaar nog niet genoeg voor meneer. Nou goed dan, niet meteen aan zijn piemel prullen, eerst wat scholffie krabbelen, zoals paarden dat ondereen doen. Dan heb ik hem aan zijn staartwortel gekrabt, wat ie zo leuk vindt en dan was het voor mij wel tijd om eens aan het echte werk te beginnen. IK weer met mijn spons bezig, maar natuurlijk... ik doe onder voor een arabische merrie... . Ik ben geen goede verleider bij paarden en tot mijn laatste sprankeltje hoop ben ik beginnen knorren zoals merrie dat soms doen. Dan had ik geen moed meer over.
Teneergelagen heb ik de pony's de wei in gelaten. Volgende keer beter is het enige wat ik er voor mezelf aan kon toevoegen. Rocky, volgende keer WEL je piemel laten zakken hoor!
Femke
