Geplaatst Met mij gaat het ook niet super...
Ik heb de laatste tijd heel erg veel aanvaringen met mijn ouders, en dat resulteerde vorige week in een situatie waarin ik een uurtje ongeveer het huis uit gezet ben... toen ik terug kwam waren ze nog wel kwaad maar ik mocht wel binnenkomen. Mijn moeder had mijn autosleutels gepakt zodat ik niet met de auto weg kon want ik was echt razend...
De reden voor dit alles denken jullie nu? Te veel om op te noemen. Ten eerste zijn er heel veel dingen uit het verleden die ik niet verwerkt heb. Daarnaast ben ik vorig jaar gezakt voor mijn eindexamen, is een tijdtje terug een achteroom (waar wij veel contact mee hadden) gestorven, is het een tijdje tussen Ilona en mij uitgeweest, en nu het weer aan is gaat het Ilona ook niet goed en ook dat breekt mij open.
Ik heb ook een tijd gehad waarin ik anderen voorrang gaf op mijn eigen leven, om hun uit problemen te helpen en een luisterend oor te bieden.
Die tijd is voorbij, niet omdat ik het niet meer wil, maar gewoonweg omdat ik het niet meer kan.
Ik weet het dat ik NU voor mezelf op moet komen, en even sch**t moet hebben aan anderen (sorry voor het taalgebruik).
Ilona gaat er kapot aan om zo met mij om te gaan, omdat ik redelijk onmogelijk ben in omgang op dit moment. Maar aan de andere kant ga ik weer kapot om zo met Ilona om te gaan, omdat zij haar eigen problemen heeft en ook heel snel kwaad wordt om kleine zaakjes, wat weer een dumpel bij mij geeft. Dan voel ik me snel rot en denk ik dat ik alles verkeerd doe.
En dat wil ik niet meer, en daarvoor wordt ik nu geholpen. Mijn moeder en ik hadden voor afgelopen vrijdag een afspraak gemaakt bij de dokter. Ilona is met me meegegaan en daar ben ik heel blij om. Ik kon gewoon niet meer uit mijn woorden komen op een gegeven moment, en Ilona kon het beter uitleggen omdat zij meer overzicht heeft op de situatie en ik eigenlijk niet precies weet wat er aan de hand is (daarvoor kom ik er, om er achter te komen wat er aan de hand is en wat ik er aan kan doen). Ik heb dus ook gevraagd om doorverwezen te worden naar een psycholoog, om te praten en dingen te verwerken of er een verklaring/oplossing voor te vinden. Aan de hand van mijn omschrijving dacht de dokter dat ik meer problemen thuis had dan dat er wat anders aan de hand was, dus hij adviseerde mij maatschappelijk werk om te kijken hoe ik op mezelf moest wonen etc. Maar dat was niet wat ik wilde, alleen het was moeilijk voor me om uit te leggen. Ondertussen zat ik daar, met tranen in mijn ogen, omdat er weer eens iemand was die niet echt begreep wat ik bedoelde. Gelukkig was Ilona toen mee, want zij heeft de dokter toen uitgelegd wat er aan de hand was. Niet gedetailleerd, omdat ik dat met een psycholoog wil doen, maar wel genoeg voor de dokter om in te zien dat het niet langer gaat zonder psycholoog.
Van de dokter heb ik nu tabletjes gekregen Oxazepam, 15 stuks, niet voor dagelijks gebruik. Het is geen slaapmiddel, maar wel een middel om je wat meer ontspannen te maken zodat ik ook beter kan slapen.
Ik kan opzich wel slapen, maar meestal pas rond een uur of 2 als ik echt moe begin te worden. Als ik om twaalf uur in bed ga liggen, lig ik anders toch nog een uur of 2 wakker, te denken en te piekeren... wat dus echt niet goed is..
Gisteren heb ik daarvan mijn eerste tabletje ingenomen, rond half elf, en ik ben toen rond kwart voor twaalf naar bed gegaan en ik sliep binnen een kwartier als een roosje. Ik moet wel zeggen dat het middel vanmorgen toch nog even wat doorgewerkt heeft, omdat ik redelijk suf en moe was op school.
Naast allemaal dit gedoe, komt ook nog eens het feit dat ik op het moment geen werk heb, maar binnen kort wel weer ga solliciteren. Ik wil heel veel leuke dingen doen, alleen ik doe ze op het moment van de studiefinanciering die ik krijg, wat dus niet de bedoeling is want dat moet ik ook nog allemaal gaan terugbetalen omdat ik er ook een lening bij de stufi heb. Maargoed werk dat komt binnen kort wel, daar geloof ik wel in.
Op school gaat alles super! Ik ben de beste van de klas en daar ben ik echt trots op, dit is de eerste keer in mijn leven dat ik voel dat ik het echt KAN op school, ik weet gewoon dat het in me zit en nu zie ik daar het effect van. Op de middelbare school had ik veel vakken die me niets interesseerden en waar ik niet mee verder wilde, en die hebben met de strop omgedaan, door voor die vakken onvoldoendes te halen ben ik gezakt op een tiende punt. Ik mocht een herkansing doen.. en voor de herkansing had ik weer precies hetzelfde punt... echt een hele grote dip dus.
Alles wat mij nu nog rest, is om mijn school dit jaar te halen, werk te krijgen, contact met een psycholoog op moet zoeken en zorgen dat ik voor Ilona klaar sta als die me nodig heeft. Ik wil op dit moment even voor mezelf leven om mij erboven op te lappen en om Ilona een plezier te doen zodat zij ook weer normaal verder kan.
Bij deze wil ik ook iedereen bedanken die mij geholpen heeft, en vooral Ilona die in voor- en tegenspoed er alles aan heeft gedaan om onze relatie staande te houden en om met mijn ouders te communiceren en natuurlijk om er altijd voor mij te zijn als ik haar nodig heb.
Ik probeer nu ik contact ga zoeken met een psycholoog, meer alles bij hem/haar neer te leggen, zodat ik Ilona er niet de hele tijd mee opscheep, want ik weet dat mijn problemen haar ook te zwaar op de schouders liggen, vooral omdat zij het ook erg moeilijk heeft op het moment.Vandeweek ben ik met Ilona weer naar een meeting geweest (Mijdrecht) en dat was heel gezellig en doet me heel veel goed, ook het feit dat ik mijn rijbewijs heb en een eigen auto, dan hoef ik tenminste niet meer zo afhankelijk te zijn van iedereen.
Het kan best zijn dat ik nog vanalles vergeten ben, maar ook met mijn geheugen wil het de laatste tijd soms niet zo opschieten, het schiet me wel te binnen, maar vaak een heel stuk later pas. Dus als er nog updates op deze update zijn zal ik ze wel laten horen
Ilona: I
you! 
Alles komt goed, dat heb ik je al zo vaak gezegd en ik blijf het zeggen. 
