Bokt.nl

R.M schreef:

Dag Manonnetje,
Als die vinger nog zo dik is en pijn doet, moet je nog maar even doorgaan met arnica.
en verder ga ik 'even' door op wat M. schrijft.
De arts is een geweldige draden uithaler, dat weet ik zeker. Hij haalde vroeger ook altijd het breiwerk van zijn oma heel kunstig met zijn peuterige vingertjes uit elkaar. Niemand van de familie vond dat leuk, maar dat precisie werk heeft er mede toe bij gedragen dat hij dit beroep heeft gekozen, veel van zijn oorspronkelijke talenten is kwijtgeraakt, maar peuteren.......
Wat je ook nog niet weet: de arts heeft een anti onopgeleidde assistentenbeleid en geeft iedereen die in zijn buurt werkt een zeer persoonlijke en vakkundige training. (Overgehouden aan het precisietrauma van breiwerkpeuteren bij oma, wat overigens altijd stiekem onder de keukentafel moest gebeuren, omdat niemand in de familie hier achter kon staan, waardoor het arme kind onder een enorme stress aan het werk moest, wat weer het gevolg op nu heeft: hij kan meer dan uitstekend presteren onder invloed van stress, mits er geen drank bij komt, wat overigens resulteerde in een non-alcoholische levensstijl van deze redelijk begaafde arts.) Zo, dit even tussendoor.
In elk geval, hij heeft dus zijn assistenten persoonlijk getraind en wat jij nu maandag binnen ziet komen..... ik hoop dat je oogkassen het houden en niet die bruine bollen van je over de grond rollen.
Daar komt binnen: een torso van waar heb ik jou daar, gebruind van hier tot Kathmandu, glanzend als een Griekse God in de zon, 1.90 lang, een kaaklijn waar de schoonheidspecialisten hun vingers bij aflikken (en als het kan de kaak ook ) een gespierde massa zonder van die bijgetrainde balonnen, daar is deze man véééél te verstandig voor, een hagelwit assistentenpak, bovenste knopen los waarschijnlijk omdat er constant een hitte om hem heen ontstaat waar hij zich nog steeds de afkomst over afvraagt (of hij denkt dat iedereen dat heeft, kan ook).
Langzaam loopt dat naar de instrument-tafel, wat in jouw ogen ineens verandert van instrumenttafel naar een gezellig onderonsjes tafeltje op het moment dat hij er mee aan komt rijden.
Hij gaat zitten en vraagt aan je "Hoe gaat het, ben je bang."
Vanaf dat moment verandert elke zin die uit je mond komt in wartaal, dus deze sluit je maar snel en je voelt iets gebeuren met je hand wat achteraf blijkt: verband verwijderen en hechtingen er uit, maar dat kun je allemaal niet volgen.
Al je chakra's staan ineens op volle kracht open, weet je ook niet eens, en in jou gevoel had dit nog úúúúúren mogen duren toen zijn stem zei: "Nou, dat was het dan, viel wel mee hè, het zag er prima uit."
Wezenloos hijs je jezelf uit je stoel, met rubberen benen tracht je op een normale manier vooruit te komen, je wankelt het gebouw uit naar huis, en wanneer het allemaal bij je ingezakt is en je in een flits je eigen Krelis voorbij ziet schuiven, die jij ooit een interessante persoon hebt gevonden, kom je tot de conclusie dat je op moet bellen want je bent vergeten de controle afspraak te maken.

Nou Manonnetje, jouw dag weer goed, je weet nu: je hoeft niet bang te zijn, luister maar naar M. en W.
Luffies en een knuffel voor maandag.

SuperPepeijn"]
[quote="orri schreef:

Nou fysiotherapie omdat ik bijvoorbeeld nu mijn middelvinger en ringvinger niet kan buigen.