Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-05-03 00:51

geen winter maar zomerdepressie

Geplaatst door de TopicStarter : 30-05-03 00:51

lijkt wel aansteekelijk te zijn
steeds meer mensen die zich bagger voelen hier
ik dus ook
ik heb geen idee waar het vandaan komt, heb de hele dag het gevoel of ik janken kan uitbarsten, en huilen wil/kan ik niet
ik ben veel te bang voor wat er dan nog allemaal meer bovenkomt
eingelijk nergens zin in behalve mijn discman op mijn kop te zetten met placebo erop en gewoon niet aanwezig te zijn
liefst zou ik gewoon in mezelf kruipen en verdwijnen

ik voelde me de afgelopen 4 jaar zo sterk en goed, ik kon de hele wereld aan , nu is dat gevoel weg, daar is helemaal niets meer van over.
er is niets voorgevallen waardoor dit opeens zo is (afgelopen weken)
ik ben dus al eerder zo depri geweest , ben daarvoor op een hele foute manier voor op de vlucht gegaan en ik betrap mezelf erop dat ik nu dus denk van goh als ik nou......... dan voel ik me vast beter
maar ik weet dat ik niet in die gewoontes terug moet vallen, grote kans dat ik mezelf dan echt serieus kwijtraak
ik zie er ook tegenop om mezelf hieruit te moeten knokken, ik heb er de kracht op het moment niet voor , ik kan het gewoon niet , niet nu

ik wil/kan hier ook niet over praten , niet met iemand die ik hier bij de hand heb, ik heb iets tegen huilen in bijzijn van mensen
ik vind het doodeng om mezelf zo bloot te geven
vandaar dat ik het hier neerzet (verborgen blootgeven)
soory maar ik moest het echt even kwijt

**Geplaatst**: 30-05-03 00:56

Geplaatst: 30-05-03 00:56

Hi,

ik weet hoe je je voelt. Heb dit zelf ook gehad en ik denk dat ik erover heen ben. (wie zegt dat het niet terugkomt?)
Als je langer dan 3 weken achter elkaar je depressief voelt, dan ben je officieel depressief. Accepteer dus eerst dat je ziek bent.
Soms is er een duidelijke oorzaak voor je depressie, maar dit hoeft helemaal niet. Meestal draait het gewoon om een chemisch proces in je hoofd, waarbij van een bepaalde stof te weinig word aangemaakt en van een andere teveel. Dit kan je soms oplossen met medicijnen.

Bij mij hielpen die medicijnen niet omdat het bij mij geen chemische reden had, maar een emotionele reden. Gewoon een gigantische hoeveelheid emoties en vooral veel woede opgekropt.

In beiden gevallen; ga naar de huisarts. Ik weet niet hoe oud je bent maar ga sowieso alleen. Hij kan je verwijzen naar een goede psycholoog of je medicijnen geven.

Succes!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-05-03 01:01

Geplaatst door de TopicStarter : 30-05-03 01:01

ik weet wel waar het door komt , door een heleboel gevoelens/woede/onmacht die ik wegstop, kast opslot en niet meer aan denken
probleem is dat ik er momenteel niet mee aan de gang wil/durf
ik heb er gewoon de kracht niet voor , ik durf de deur niet open te gooien omdat ik doodsbang ben voor wat er dan allemaal uit gaat komen
is veel te veel ik denk dat ik op dat dit moment niet kan hebben

**Geplaatst**: 30-05-03 01:04

Geplaatst: 30-05-03 01:04

Wat jij nu zegt had letterlijk uit mijn mond kunnen komen. "Nee nu even niet ik kan het op dit moment even niet aan laat die kast nog maar even op slot totdat ik mijn leven weer op de rails heb"

Totdat je erachter komt dát het niet beter word totdat je je gevoelens eruit hebt gegooid.

Ik had altijd wel een reden om er niet over te praten, of het ging te slecht en anders ging het net zo goed...

Ga naar een psycholoog. Gooi alles eruit wat je dwars zit. Alle woede.
Het is heerlijk, je kan namen noemen, schelden, janken, zwaar onredelijk zijn, ALLES! Je verwacht dat je daarmee alles weer opschud en het nog heftiger terugkomt, maar geloof me, je bent het kwijt. Echt waar.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-05-03 01:09

Geplaatst door de TopicStarter : 30-05-03 01:09

ergens diep in mezelf weet ik ook dat het zo is
ik bedoel ik dacht dat ik dit allemaal gehad had nu
maar ik kan mezelf goed voor de gek houden merk ik nu wel weer
want het meeste is er gewoon allemaal nog denk ik nu

**Geplaatst**: 30-05-03 01:12

Geplaatst: 30-05-03 01:12

Het gaat ook nooit helemaal weg. Ik heb nog steeds onderwerpen waar ik niet normaal over kan praten. Dit hou je, het is gewoon een litteken wat je bij je draagt. Maar je móet het er op een gegeven moment wel uitgooien, niet voor iemand anders maar voor jezelf.
Dat ben je jezelf gewoon verschuldigd, anders hou je jezelf steeds tegen in het leven.

Blijf het niet voor je uitschuiven, en probeer en niet zo tegenop te kijken. Je moet het gevecht aan, en geloof me, het valt reuze mee.

**Geplaatst**: 30-05-03 10:52

Geplaatst: 30-05-03 10:52

Ik heb ook last gehad van deze dingen, ook mede omdat ik borderline heb/had.
Ik heb in mijn jeugd heel veel nare dingen meegemaakt, ik was er altijd heel sterk onder maar op een gegeven moment was het teveel en klapte ik in.
Na veel geworstel en huilbuien heb ik alles een plaatsje kunnen geven, je kan je ook proberen af te vragen wat voor goede dingen je aan die nare dingen heb overgehouden, klinkt natuurlijk heel erg raar.
Maar ik denk wel is dat alles in het leven een doel heb, ik ben er ook nog niet helemaal uit wat het doel van sommige dingen is, maar ik denk dat dingen gebeuren met een reden.
Is allemaal heel makkelijk gezegt want als je in een depressie zit zie je het allemaal heel zwart in.
Probeer alles te relativeren, ook al is dat heeeeel erg moeilijk, probeer je te verzetten tegen je depressie, probeer er niet helemaal in weg te zakken.
Wat mij ook heel erg heeft geholpen is dat ik van de huisarts medicijnen heb gekregen (citalopram) dat is een licht antidepressiva.
Na 2 maanden voel je het effect van de medicijnen en je voelt je dan echt een ander mens, je neemt alles niet meer zo zwaar op.
Dat heeft mij heel erg geholpen, maar dat is voor iedereen weer anders natuurlijk.
Als je toch is met iemand wil praten kan je me altijd pb'en, ik ben er zelf ook allemaal door heen gegaan en ik ben er nu uit!!!!!!!
Heel veel sterkte, en probeer te blijven geloven het komt goed!!!!!!!
Een mens is veel sterker dan je denkt.

Heel veel liefs Mirjam

**Geplaatst**: 30-05-03 11:20

Geplaatst: 30-05-03 11:20

Draumpje, ik ken dit.
Ik heb dit ook gehad, en sinds minder dan een halfjaar geleden heb ik er minder "last" van. Ik ben er een hele lange tijd geleden achter gekomen. Ik was zwaar depressief, steeds ziek, trok me vanalles aan, en begon "domme" conclusies te trekken, die achteraf nog waar waren ook. Ik werd gepest, en voelde me alsmaar rotter. Kleine ruzie'tjes thuid begon ik als dijken van problemen te zien, en zakte steeds meer in de put. Ik vond iemand om mee te praten, en het ging steeds beter. Ik kon alles tegen haar zeggen, kon onredelijk zijn, huisen, schreeuwen... Alles kon eruit... Hele ruzies werden verteld, ik zag in dat ze nergens op sloegen... Het gaat nu steeds beter, alleen heb ik soms nog de angst om terug te vallen. Maar ik heb mijn kastdeuren nu open gezet, en ik laat ze open staan.

Draumpje, ik zou de kast zo snel mogelijk open trekken, praat desnoods tege een lantaarnpaal, maar smijt alles eruit. Het word tijd voor een grote zomeropruiming...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-05-03 20:07

Geplaatst door de TopicStarter : 30-05-03 20:07

ik weet dat ik er doorheen moet, maar ik weet ook dat er meer in mijn kast zit dan dat ik toe wil geven
en dat is dus het enge , ik voel me helemaal niet klaar om die beerput open te gaan trekken, maar af en toe heb ik dan weer het idee dat ik niets te kiezen heeft en dat die beerput het zat is en er gewoon zichzelf gaat open gooien
moeilijk allemaal
i'm a walking contradiction
zes jaar terug ging het ook niet goed en toen had ik op een gegeven moment (dacht ik dus) een heleboel verwerkt
wat er dus nog gewoon zit, ik weet door welk dal ik moet gaan om er uit te kunnen komen (althans , grotendeels weet ik dat)
alleen zie ik zwaar tegen dat dal op
in ieder geval heel erg bedankt voor jullie berichtjes
goed om te weten dat je niet alleen bent