Geplaatst Die auto moest aan mijn kant de dijk naar beneden. Hij nam de bocht zo kort dat als ik mijn hond niet aan de kant had gesleurd hij er zo overheen was gereden.
Hij stopte en vroeg of er iets was. Ik kwaad natuurlijk en zei: 'Misschien kun je de volgende keer wat zachter rijden en de bocht wat ruimer nemen. Of heb je dat niet geleerd met rijles.' Ik was zo pissig dat ik erniet bij nadacht wat ik zei.
Waarop hij zei: 'Ja, ik dacht, ik stop maar even, want je zag er nogal geschrokken uit.'
Grrrrr, ik dacht dat ik ter plekke ontplofte. Ik heb toen even duidelijk gemaakt dat als ik mijn hond niet had weggetrokken, dat ik nu geen hond meer had gehad en toen ben ik weggelopen.
O, wat was ik kwaad. En later kwam de schrik natuurlijk. Stel dat die gozer uit de auto was gestapt en weet ik veel had gedaan. Het was 11 uur 's avonds en geen mens op straat. Brrr, ik moet er niet aan denken.
Maar goed, er is niets gebeurd en ik en mijn hond zijn okee.
