Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter:** 20-05-03 11:29

wanneer mishandeling, en wanneer rechtvaardig?

Geplaatst door de TopicStarter: 20-05-03 11:29

ok, vorrige keer kwam ik met realistisch denken of niet....
ging dus veel over knuffelen, en of dat dan wel of niet goed is.

nu de andere kant van het verhaal.

Wanneer is iets mishandeling, en wanneer is iets rechtvaardig, of gewoon 'zijn verdiende loon'?

waar trek je de grens?

de ene vind een tikje met de zweep al mishandeling, de andere schopt ze knol voor zn hol, en vind dat normaal.....

dus nu de vraag aan jullie, wat vinden jullie mishandeling, en waar ligt de grens?

greetz jef

je leven is meer waard met een bretons trekpaard!

palousa_boy @ [HTT] Ons project in Frankrijk

**Geplaatst:** 20-05-03 11:37

Geplaatst: 20-05-03 11:37

Ik vind het zelf eerlijk als het paard het snapt, dus zoals ze ook met elkaar omgaan...als ik er niet opzit dan. Als hij met bv borstelen over me heen walst krijgt hij een flinke tik, zo ook met bijten, schoppen (nooit gedaan maar als) of het niet accepteren van weigeren van contact. Daarmee bedoel ik als hij in mijn zakken blijft zoeken, zich opdringt enzovoorts.
Met rijden geef ik hem een tikje achter mijn kuit als hij daar niet naar luistert en als hij bokt een flinke klap, dat moet hij van mij echt afleren.
Ik heb hem ook wel eens in woede een flinke klap of schop gegeven en dat vind ik dan achteraf wel heel erg Verdrietig

daar schaam ik me dan echt voor.

Ik vind het echt erg als mensne zich afreageren op hun dier, maar daar heb ik me dus ook aan schuldig gemaakt.
Het gaat eht te ver als je dier er verwondingen aan overhoudt of je hem stelselmatig afslaat, als hij bang voor je is.

**Geplaatst:** 20-05-03 11:57

Geplaatst: 20-05-03 11:57

Eerlijkheid komt voorop. Je kunt eigenlijk al stellen dat je een paard mishandelt (fysiek of mentaal) als je niet eerlijk bent. En eerlijkheid komt voort uit duidelijkheid en consequent zijn. Ook straffen of afrekening in verhouding. Als een paard bang voor je is, kun je eigenlijk wel stellen dat je te ver bent gegaan

De hond is de betere mens

**Geplaatst:** 20-05-03 12:12

Geplaatst: 20-05-03 12:12

als mijn paard weet dat hij iets verkeerd gedaan heeft straf ik hem af, het verschilt nogal, de ene keer met een tikje met de zweep, een andere keer is de stem verheffen genoeg, en als ie me probeert te schoppen als ik het zadel erop leg kan ie een schop terug krijgen
als een jong paard iets verkeerd doet weet ie dat vaak nog niet, ik straf hem wel af, maar dan wel zo dat het paard het ook begrijpt, en meteen op het moment dat het paard stout is, en niet 2 minuten later

**Geplaatst:** 20-05-03 12:24

Geplaatst: 20-05-03 12:24

Grappig, ik zat toevallig gisteren hierover na te denken:

Mijn paard wilde met het opleggen van zijn deken een trap naar achter geven, dus automatisch om me te "verdedigen", gaf ik hem een trap op zijn kont. Krom eigenlijk=> hij mag mij niet trappen, maar ik hem wel....

**Geplaatst:** 20-05-03 12:44

Geplaatst: 20-05-03 12:44

Tyrza schreef:
Grappig, ik zat toevallig gisteren hierover na te denken:

Mijn paard wilde met het opleggen van zijn deken een trap naar achter geven, dus automatisch om me te "verdedigen", gaf ik hem een trap op zijn kont. Krom eigenlijk=> hij mag mij niet trappen, maar ik hem wel....

niet waar. jij mag hem zomaar niet trappen. Maar wel als hij naar jou uithaalt, anders doe je het uiteraard niet. En dan is het nog niet raar: een trap van jou is niet half zo fataal als die van hem.

De hond is de betere mens

**Geplaatst:** 20-05-03 12:46

Geplaatst: 20-05-03 12:46

Daar heb je gelijk in. Maar een paard ziet dat in principe niet in: een trap is een trap, ongeacht de kracht...

**Geplaatst:** 20-05-03 12:49

Geplaatst: 20-05-03 12:49

Tyrza dat is niet zo krom hoor.
het eerlijkste ben je wanneer je vanuit het oogpunt van het paard handeld.
Een paard heeft een leider nodig of hijzelf is de leider.
Natuurlijk willen en moeten wij de leider over ons paard zijn.
Bij brave paarden gaat het wel goed maar als je paarden hoog in rang hebt kun je er anders mee verongelukken.
2 van mijn paarden hebben altijd in een kudde gelopen.
1 is vrij laag in rang de ander vrij hoog.

Heb je wel eens een paard dat laag in rang staat zien schoppen naar een paard hoog in rang? Nee die laten zich opjagen/wegjagen en bijten zonder dat ze ooit wat terug doen.
Doen ze dat immerswel dan hebben ze een groot probleem of ze worden de kudde uitgejaagd of zoals mijn ruin het doet die blijft erachteraan jagen totdat hij dat paard op z'n minst flink raak kan slaan.

Een trap van een paard zeker met ijzers komt zoveel harder aan dan wanneer wij ze een schop geven.Als ze een trap of een beet van een ander paard overleven en daar vaak alleen maar even voor opzijstappen en verder niets denk je dat een trap van mij dan flink zeer zal doen?

Ik was redelijk hard voor de ruin maar dat was in het begin nodig en daarna nooit meer.
Nu heb ik er een onopevoede hengst bij een schat van een paard maar hij wil niets anders dan met mij spelen.
geen kwaaigheid maar ondeugend.
Hij draait zich zo naar je toe om vervolgens met 2 voorbenen naar je te maaien omdat hij net zoals andere hengsten met elkaar willen donderjagen.Echter ik ben geen hengst en ik overleef zulke klappen echt niet.

Op dat moment heb ik 'm dus de stal doorgeslagen.
eerlijk en terecht.
vervolgens heeft hij het niet meer gedaan hoef ik hem daarom niet meer te straffen en zolang ze niet schrikachtig zijn en gewoon naar je toe blijven komen lijkt het me overduidelijk dat het geen mishandeling is.
zeker zolang je eerlijk blijft en meteen reageerd niet 10 min later als je zelf van de schrik bent bekomen

http://www.kimtelgen.nl
Cranio sacraal therapeut en instructrice

**Geplaatst:** 20-05-03 12:58

Geplaatst: 20-05-03 12:58

goed uitgelegd Kim. geheel mee eens! Haha!

Dus Tyrza, nog een reden waarom jouw paard niet naar jou mag trappen.

De hond is de betere mens

**Geplaatst:** 20-05-03 13:02

Geplaatst: 20-05-03 13:02

Haha, niet dat ik het nu wel zou toestaan hoor, maar ik liep hier gisteren eens over te filosoferen: ik probeer mij altijd in het paard te verplaatsen tijdens het rijden. Bv als een paard niet reageerd op een hulp, waarom dan niet? (kan aan meerdere factoren liggen zoals: verkeerde hulp aangeven, niet begrijpen, etc). Nu stelde ik me dat voor vanaf de grond en hoe een paard dat nu zou interpreteren...

Zodoende mijn vraag. En ik was ook erg benieuwd naar de reacties...

**Geplaatst:** 20-05-03 13:03

Geplaatst: 20-05-03 13:03

Ik denk dat het pas mishandeling is als je doordraaft in je woede naar het paard toe of gewoon altijd een mep geven op voorhand enzovoort.
Ik heb zo gezien dat een meisje laatst een paard een mep gaf omdat hij rond keek (we stonden te praten). Dit vind ik dus niet goed, zij geeft trouwens vaker een onzinnige mep aan paarden, met commentaar van mij daarna.
Ik heb Odin trouwens wel een keer een lel gegeven omdat hij me zo ondersteboven liep en hij verder op andere handelingen van mij daarvoor niet reageerde.

**Geplaatst:** 20-05-03 13:03

Geplaatst: 20-05-03 13:03

Je moet ook een beetje kijken hoe paarden onderling met elkaar omgaan, zoals kim al zei. En dat is soms best ruw hoor. Maar dat wordt toch ook geen mishandeling genoemd?

De hond is de betere mens

**Geplaatst:** 20-05-03 13:07

Geplaatst: 20-05-03 13:07

M.i. wordt het zweepje ook vaak verkeerd gebruikt: ik zie maar al te vaak op maneges dat deze als afstraffing gebruikt wordt (bv als hij niet halthoudt: tik, terwijl het paard daardoor alleen maar de neiging heeft om weer door te lopen. dat is dan wéér fout en krijgt weer een tik én een ruk), ipv een hulpmiddel bij het rijden.

**Geplaatst:** 20-05-03 13:12

Geplaatst: 20-05-03 13:12

ja maar dat valt allemaal onder wat ik boven zei: eerlijk met een paard om gaan en duidelijk zijn. steeds slaan en dan in de mond rukken is heel onduidelijk voor een paard en heel oneerlijk.

De hond is de betere mens

**Geplaatst door de TopicStarter:** 20-05-03 19:44

Geplaatst door de TopicStarter: 20-05-03 19:44

dit laatste zie ik idd ook nogal eens.
ik moet toegeven dat ik dit ook eens heb gedaan, maar kreeg meteen op mn kop van mn instructrice, wegens niet goed handelen. hier heb ik toen ook weer wat van geleerd.
maar over het algemeen ben ik het wel met iedereen eens, rechtvaardig en direct handelen.

oja, nog over dat van die zweep als hulpmiddel....
hoe denken jullie dan over andere hulpmiddelen?
dan praat ik over het algemeen, tuurlijk is het zo dat als je er ervaring mee hebt, dat het goed is, en als je dat niet hebt, toch soort van mishandeling is. neem de bijzet teugel als voorbeeld.

maar dit wordt iig wel interessant. ga zo door Haha!

greetz jef

je leven is meer waard met een bretons trekpaard!

palousa_boy @ [HTT] Ons project in Frankrijk

**Geplaatst:** 20-05-03 20:53

Geplaatst: 20-05-03 20:53

Ik denk dat je over mishandeling kunt spreken als je paard schuw/ bang wordt van de behandeling die je hem geeft. Dus dat hij bv ook zijn hoofd wegtrekt als je hem wilt aaien, of al zijn oren naar achtergooit als je er weer aan komt.

Wat betreft hulpmiddelen, ik denk dat daar al meer dan genoeg over gezegd is hier.

**Geplaatst door de TopicStarter:** 21-05-03 12:20

Geplaatst door de TopicStarter: 21-05-03 12:20

ik kwam nog wel een leuk stukje tegen op internet...

Het belangrijkste gegeven in de omgang met paarden is rust en het geven van vertrouwen.

Bij alles wat we met paarden doen, moet dit het uitgangspunt zijn. Daarnaast is het begrip "discipline" in de natuur een zeer normaal gegeven.

Dat wil zeggen: tucht. Het daarvan afgeleide werkwoord "disciplineren" wil zeggen: aan tucht en orde gewennen.

Een gedisciplineerd paard is een paard dat aan orde en tucht gewend is en kent ook in de natuur zijn rangorde.

De omgang met paarden kan voor ons mensen zeer karaktervormend zijn. Eigenschappen als moed, wilskracht en vastberadenheid, die gepaard gaan met geduld, begrip, vertrouwen en inzicht komen hier volledig tot hun recht.

De spierkracht van het paard overtreft de onze vele malen. Dat geldt met name voor de zeer krachtige spieren van de vier benen en dan nog weer het meest voor de enorme spiermassa's van de achterhand.

Er is geen sprake van dat wij met onze kracht het paard zouden kunnen dwingen. Het hele handelen met paarden, is in hoge mate afhankelijk van de medewerking van het paard.

Daar komt nog iets bij. Het paard is van nature een vluchtdier. De verdediging bij uitstek van het paard (evenals van vele andere plantenetende steppedieren) is de vlucht. In het handhaven van de onderlinge rangorde bij deze kuddedieren is een zekere mate van agressie heel belangrijk.

De eerste reactie op gevaar van buitenaf is echter de vlucht, en alleen in een noodsituatie de aanval. Juist deze natuurlijke neiging tot vluchten is één van de belangrijkste redenen voor een benadering waarin rust, kalmte en geduld doorslaggevend zijn.

Daarnaast is de huidige groep van paardeneigenaren een geheel andere dan voorheen. In vrij korte tijd is het paard van een nuttig gebruiksdier, in de Westerse welvaartslanden tot een sport- en/of recreatiedier geworden en valt het in hoge mate te rangschikken onder de groep gezelschapsdieren.

Woorden als tucht en orde worden nog wel eens erg negatief benaderd door deze nieuwe groep van paardeneigenaren.

Gebrek aan discipline is bij de kleinere gezelschapsdieren, zoals hond en kat, vaak al oorzaak van allerlei onaangenaam gedrag. Bij het paard is gebrek aan discipline volstrekt onaanvaardbaar. Paarden kunnen zeer verschillend van aard zijn, maar van nature weerspannige paarden komen of geheel niet of uiterst sporadisch voor.

Paarden worden zelden onhandelbaar geboren. Ze worden meestal door toedoen van de mensen onhandelbaar gemaakt, door het achterwege blijven van een goede opvoeding, het onverstandig toegeven aan ondeugden of door ruwe ingrepen of wrede behandeling bij de opvoeding en de africhting.

De enige uitkomst waarmee een hoefsmid of dierenarts dan te maken krijgt is een dwangmiddel, dat moet worden gebruikt omdat de eigenaar niet in staat was het dier een goede opvoeding te geven.

Het hele verhaal is leuk een aardig en het is goed om te weten dat we dwangmiddelen hebben die ervoor kunnen zorgen dat het paard doet wat de mens wil, maar de vraag blijft: waarom moet dit? Het is weerzinwekkend hoe in sommige gevallen met de jonge dieren wordt omgegaan, maar waar begint de fout? Paarden zijn dieren die vanaf de geboorte al spelenderwijs opdrachten kunnen uitvoeren, wetende dat er geen gevaar in schuilt en dit nog als leuk ervaren, maar wil de mens dit volbrengen?
De mens is in alle gevallen de grootste fout. Wij hebben geen tijd en deze dingen met ons jonge dier doen, kost te veel tijd. Liefst zetten wij de dieren totdat ze 3 jaar zijn in een zeer groot gebied waar ze kunnen verwilderen.

vond het wel een goede aanvulling op wat hier al eerder is gezegt.

greetz jef

je leven is meer waard met een bretons trekpaard!

palousa_boy @ [HTT] Ons project in Frankrijk

**Geplaatst:** 22-05-03 15:27

Geplaatst: 22-05-03 15:27

ik ben van mening dat je beter 1 x wat harder kan straffen dan 10 x zachtjes...
zoals mijn jaarling hengst bijvoorbeeld, hij heeft 1 x geprobeerd om me te trappen en toen heb ik hem zo'n ongeloofelijke schop onder zijn kont gegeven, dat doet hij echt nooit meer...

en nu kan je gewoon achter hem staan, over zijn kont heen hangen echt alles!!! en hij dreigt zelf niet eens meer..

daarintegen heeft een kennis van mij ook een jaarling hengst en die geeft hem alleen een tik, maar echt niet dat zij hem kan vertrouwen...

voor geen goud dat ik bij die bok in de buurt kom, hij zal als hij de kans krijgt het echt niet laten om je te bijten of te schoppen...

**Geplaatst:** 22-05-03 16:39

Geplaatst: 22-05-03 16:39

Mee eens (van dat liever 1 x had dan 10 x soft). Ik erger me er altijd zo aan als mensen maar met hun sporen lopen te prikken of met de zweep lopen te tokken of in de buik lopen te schoppen terwijl dat beest dan zo is afgestompt dat hij niet meer reageert. En als ik dan in dezelfde tijd – stel uur – 1 rotklap geef dan kijken ze mij aan alsof ik iets vreselijks doe. Maar dan istie wel weer een weer braaf..
Tja ik heb een hardleers beestje, beetje lompig van karakter maar goudeerlijk. Hij kijkt af en toe hoe ver hij kan gaan en op een geven moment vind ik dat ver genoeg. Resultaat van mijn consequente aanpak is dat hij nu zoveel vertrouwen in me heeft dat m,et mij overal langsdurft, waar hij ruim een jaar geleden nog overal spoken zag.
Ik vind wel dat je erg voorzichtig moet zijn van commentaar leveren in twijfelgevallen. Kijk, bij echte mishandeling, a la. Maar mensen zeiken vaak over iets waarover ze niet kunnen oordelen. Kijk, als ik vóel dat mijn paard terugkomt voor het spoor, of een hindernis, kan ik hem best al een aanmoedigend tikkie geven, ook al ziet een buitenstaander niets. En als ik m weerspanning voel worden kan ik ook wel ff mijn benen erin steken. Als teken van ‘opletten en niet zeuren’. Mijn vorige paard was vreselijk sensibel, die kreeg dus nooit klappen, als ik mijn vinger opstak deed hij het al in zijn broek. Uitgerekend met dat beest kreeg ik eens commentaar, toen ik m een ruk aan de teugels gaf omdat hij stout was geweest – ter info: ik liep er naast – en mensen begonnen over de angstige blik in zijn ogen en dat hij me niet vertrouwde….ik zweer je, zo keek hij elke dag van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat. Da’s ook weer irritant!

Culemborg here I come!!

Wie is er online