Nou,het is dus afgelopen.Mijn schoonmoeder is vannacht om 0.30 uur overleden.Het is heel snel gegaan.We hadden wel verwacht dat ze haar verjaardag (de 27ste) niet meer zou halen,maar niet vannacht al.Haar man was net naar bed gegaan.De nachtzuster (ze is thuis overleden) kwam hem wekken,maar toen ze beneden kwamen,was het al voorbij.Mijn moeder 3 jaar geleden aan kanker verloren,nu mijn schoonmoeder.En daarbij,wat ik ook zo erg vind,de kinderen hebben geen oma meer.De jongste,van bijna 4,heeft mijn moeder nog net gezien.Hij was gek op mijn schoonmoeder.Hij zal ze zich waarschijnlijk allebei niet herinneren Heeft iemand nog tips hoe en wat ik hem vertel.Ik neem hem ,denk ik ,niet mee naar de begrafenis.Ik denk dat hij behoorlijk in paniek raakt,als hij beseft dat oma in die kist ligt.Mijn man,schoonvader en -zus zijn er kapot van en ik misschien nog wel meer dan bij mijn eigen moeder;alles wordt nu zo dubbel.
Laatst bijgewerkt door Kimmes op 15-05-03 11:25, in het totaal 1 keer bewerkt
Mijn oudste was 5 toen mijn vader overleed. We hebben haar bewust niet meegenomen naar de begrafenis en haar ook niet in de kist laten kijken. Vlak na het overlijden en de begrafenis had ze niet veel vragen, maar in de loop der tijd ging ze steeds meer vragen en alle vragen hebben wij naar waarheid beantwoord. Verleden jaar is ze voor het eerst mee wezen kijken op het kerkhof. Hoewel het nu 3 jaar geleden is dat mijn vader overleed, is zij er nog best vaak mee bezig, maar ze heeft er geen vervelende gevoelens over (gehad). Maar ik denk dat het per kind verschillend is wat een goede manier is. Ik vond het best heel zwaar, zelf ben je al heel verdrietig en dan moet je ook nog eens aan een kind gaan uitleggen wat er gebeurd is. En hoe leg je in vredesnaam uit dat de oma/opa waar ze veel van houden, dood is en niet meer terug zal komen...
Nogmaals, heel veel sterkte gewenst
The best thing for the inside of a horse is the outside of a stable. Jacob R. Ludlow,1897
Ik zelf heb nooit mijn opa's gekend, wel heel jammer maar ik heb niet het gevoel dat ik wat gemist heb. Mijn oma's maakte het dubbel en dwars goed, helaas is er eentje overleden toen ik 13 was. Alle kleinkinderen onder de 8 zijn toen niet meegegaan met de dienst en crematie, maar naderhand wel bij de koffie. Voor zover ik weet is dat super uitgepakt. Ik en mijn neefjes en nichtjes hebben het nog heel regelmatig over haar, niets geen trieste bedoeningen maar gewoon lachen om leuke anekdotes.
Super fijn voer bestel je hier: https://equilin.eu/?partner=217 *Als je haar voor je ogen waait, als je jas om je lichaam draait, als de wind langs wangen aait, weet dat ik je mis* - Acda en de Munnik
Jeetje Mo dat is ook snel gegaan zeg, gisteren hadden we het er nog over!! Gecondoleerd ook voor Peter, als je wilt praten bel je me maar hoor. Ik spreek je snel. Heel veel sterkte
Vreselijk... Mijn ene oma was er ook plotseling op jonge leeftijd niet meer, ze was begin 60 en werd geopereerd aan nierstenen, maar dat ging niet goed. Je gunt het iemand zo om oud te worden, je gunt het je kinderen om grootouders te hebben, maar je hebt het allemaal niet in de hand... Heel veel sterkte!
. If you want to go fast,go alone.If you want to go far,go together.<African proverb>
Gecondoleerd en heel veel sterkte. Mijn man heeft allebei zijn ouders verloren 1 toen hij zelf 12 was en eentje 8 jaar geleden. Mijn neefje was toen een jaar of 3 en hij is wel meegeweest naar de begravenis wat ik persoonlijk niet zo een goed idee vond hij heeft het er erg moeilijk mee gehad ik zou kleine kinderen zeker niet meenemen maar het ligt per kind verschillend. Wij vinden het al moeilijk op een begravenis laat staan een klein kind. Nou nogmaals heel veel sterkte.
Pas geleden is een oom van mijn vriend overleden (op 52 jarige leeftijd). Niet aan kanker, maar aan een hartkwaal. Hij had ook al een kleindochter van 5, geloof ik. Ze hebben haar wel verteld dat opa niet meer tergu kwam. Bijde uitvaartdienst was ze er niet bij, maar toen we met zijn allen op de begraafplaats waren en de hele menigte langs het graf liep om er een witte roos in te werpen, had haar vader (en dus schoonzoon van de overledene) zijn dochtertje opgehaald en is hij wel met haar bij het nog open graf wezen kijken. Zo heeft zij toch ook een goed afscheid gehad. En kennissen van mij vertelden dat bij het overlijden van een van beide vader de begrafenisondernemer hen zeer sterk had aangeraden om de kinderen (toen 5 en 6 jaar, geloof ik) wel mee te nemen en afscheid te laten nemen op hun eigen manier. Sterkte bij het verlies en met het maken van de juiste keuze met betrekking tot je zoontje.
[IM] Mijn Gouwe Ouwe is niet meer... Om vreugde te kunnen vermenigvuldigen, moet men haar delen Je kunt de richting van de wind niet veranderen, wél de stand van de zeilen.
De reden dat ik niet meer verander is dat ik mezelf dan niet ben maar een ander! Bedankt voor alles wat je me hebt gegeven wijffie, dag ezeltje... Cadiz Ruinenkampioen 2008 en Reserve Ruinenkampioen 2009, 2012, 2014!!!!! A-zadelproef, STERRUIN!!!!B+12/ L1+3
Ik vind het erg moeilijk... je kind moet toch ook afscheid kunnen nemen. Ik weet niet wat je hem al hebt verteld over de dood. Zelf ben ik ontzettend tegen het verhaal om te zeggen dat ze in een diepe slaap is. Waarom, puur omdat het kind verder kan gaan denken en misschien ook bang zal zijn om te gaan slapen.
Wij mutsen zijn vaak heel erg gesloten.... Het is maar hoe je het opvat...
Ik wil graag even de groeten doen aan iedereen die dit leest!