Zo, nou ik toch jullie aandacht heb met deze spectaculaire titel...
Gisteren meergereden op de Boktrit Ballooerveld (geen idee hoe ik een trema uit deze laptop krijg). Omdat ik Retje niet mee had (iets te veel logistiek gedoe), mocht ik de tweede helft van de rit op Stan van Rommie. Marco en ik kwamen in Drenthe aan op het moment dat de groep pauze had, ik kon dus bij wijze van spreken meteen opstijgen .
Uiteindelijk een heerlijk ritje gehad, Stan was superbraaf en dat voor een 4-jarige in een groep met vreemde paarden, en nog nauwelijks een ander dan Paul en zijn trainster op z'n rug gehad (Stan is cool!). Ik was al eens eerder in het Ballooerveld geweest, ritje met Cody en Aldira, en ik op Sarah van Maaike. Maar dat het zo mooi was... Echte duinen gezien daar!
Afijn, bij terugkomst even omgekleed in de trailer aangezien Marco en ik nog een eetafspraak in Groningen hadden, ik neem afscheid van iedereen, loop naar de auto, doe even een suf huppeltje dat tijdens mijn vakantie in Zweden 100 x goed ging, kom neer op een losliggende steen en ga finaal door m'n enkel... Ik verloor m'n evenwicht en knalde zo op de stenen (dus ook nog wat fijne schaafwonden opgelopen), en binnen een minuut had ik een vreselijk dikke enkel. Dus dat werd een enkeltje EHBO...
Marco heeft me toen naar het ziekenhuis in Assen gebracht, waar men constateerde (dat was vrij pijnlijk, hoewel het foto's maken meeviel ) dat mijn enkelbanden aardig beschadigd waren. Verrekt of gescheurd, dat was niet goed te zien op de foto en dat deed er ook niet toe: ze waren iig nogal beschadigd, aldus de arts, en dat kon alleen genezen met RUST. Nou, daar is iemand als ik dus mooi klaar mee.
Ze hebben me daar mijn arme rechter enkeltje meteen van steungips voorzien, dat er een week omheen moet blijven. Komende week word ik geacht continu met mijn rechter pootje omhoog te zitten, zodat de zwelling kan afnemen. Daarna wordt het 3 x 2 weken tape en misschien fysiotherapie. Heeeeeel fijn allemaal (NOT) en ik ben nu toch ook eigenlijk wel blij dat ik de komende weken geen wedstrijden heb... Hoop dat eind juni de boel toch wel weer in zoverre geheeld is dat ik eind juli weer kan starten, zou toch erg jammer zijn als ik door zo'n suf ongelukje ook een wedstrijdseizoen moet missen. Om er nog maar van te zwijgen dat ik nu WEER een week uit de running ben op m'n werk. Ze zullen weten wat ze hebben binnengehaald...
Maar goed, nu dus eerst maar eens RUST *zucht*. Gelukkig heb ik Marco in de buurt (die anderhalf jaar geleden een soortgelijk akkefietje had), en als het nodig is ook nog twee hele lieve buren. En Joost is gisteravond om kwart voor 12 nog krukken komen brengen (in mijn wedstrijdkleuren blauw en zwart ), lief he? Alleen gaat lopen daarmee ook niet vlekkeloos: ben sowieso al geen held op krukken en mijn schaafplekken zitten precies op de plekken waar ik contact maak met de kruk. En slapen is ook geen succes. Nou ja, went wel. Zit nu in een vreselijk brakke houding te bokken op de laptop van Marco, die ik gelukkig van hem mag lenen, want achter mijn eigen pc'tje zitten lukt dus ook niet.
Ik vrees dat ik me deze week ontzettend nutteloos ga voelen, maar goed, doe je niks aan. Een ongeluk zit in een klein hoekje - in dit geval onder een klein steentje - en ik kan alleen maar hopen dat het niet zo'n lange nasleep gaat hebben als hetzelfde geintje van 12 jaar terug (toen heb ik eerst nog een week doorgelopen met een dikke enkel). 't Is toch ook eigenlijk te gek voor woorden: ik maak een buitenrit van anderhalf uur op een 4-jarig paard van een ander waar ik nauwelijks eerder op heb gezeten en dat gaat perfect. Sta daarna nog geen half uur op de vaste grond en ben al gipsrijp.
Maar ondanks alles heb ik een erg gezellige middag gehad! Ik wilde ook per se nog naar die eetafspraak in Groningen, heb daar fijn met mijn pootje omhoog gezeten (en in de auto languit achterin met m'n voet op een saladebak). Om vervolgens van die mensen te horen te krijgen dat ik beter naar een ziekenhuis in Grunn had kunnen gaan aangezien het ziekenhuis in Assen 'niet zo goed bekend staat' om het even subtiel te zeggen. Ja idd, we vonden ook al dat de EHBO erg moeilijk te vinden was en voor een rolstoel moest je ook nog een muntje van 50 cent of een euro hebben. Stel je voor dat ik daar met een slagaderlijke bloeding was binnengebracht, dan hadden ze me van de stoep kunnen vegen...
. If you want to go fast,go alone.If you want to go far,go together.<African proverb>
Ja jeetje Ka, wat ontzettend zuur dat 'dat huppeltje' zo eindigt...
Karin schreef:
Dus dat werd een enkeltje EHBO...
of een EHBO-enkeltje Dus je bent toch naar Assen gegaan, tja, Groningen staat inderdaad beter bekend, maar kan me voorstellen dat je toch het dichtsbijzijnde ziekenhuis opzoekt. Ik had dus totaal niet door wat zich allemaal afspeelde, ik zag dat je viel, dat Marco erbij was en dat Naz en nog iemand jouw kant op liepen, en in de verwachting dat je even tot 10 moest tellen en weer op zou staan zijn we met de paarden maar verder gereden. Dat een ongeluk in een klein hoekje kan zitten wist ik, maar dit is wel heel bizar. Dus je bent er minimaal 6 weken zoet mee als ik dit zo lees, nou lekker dan, daar gaan je weekendjes Ret. Nou ja, vervelendste is denk ik dat je niks kunt beginnen, maar als rust goed helpt om snel weer beter te zijn zou ik het er maar voor over hebben. Heel veel beterschap en niet meer huppelen
Jeetje, dat is een relaas zeg... Wat een gedoe... Daar ben je idd lekker mee. Was dat niet hetzelfde steentje dat Kitty uit de hoef van Muzefee heeft moeten pulken?
jeeminee ka, dat is niet niks! Heel veel beterschap en vooral niet eigenwijs op je pootje gaan lopen want dan duurt het nog veel langer (weet ik helaas uit ervaring) Ennuh laat je maar lekker verwennen door Marco (dan weet ie ook gelijk waarom hij als man geboren is )
*snif* wat ontzettend frustrerend zeg dat je er zo ontzettend lang mee zit voordat het genezen is. Vind het echt ontzettend l*llig voor je. Heel veel sterkte meis!!
voor ex-onderschrift, zie onderschrift Polly Na vele jaren een keer een ander onderschrift
Hè getver meid, wat een pech! Verplicht stilzitten valt niet mee hè? Toch maar heel kalm aan doen, ik heb ooit met dit soort problemen doorgelopen met als resultaat enkelbanden die gewoon niet meer functioneren. Ik ga dus continu door mijn enkels en voel dat niet eens meer....
Dus: even doorbijten en probeer het als een bijtankperiode te zien (of je die nou wel of niet nodig hebt!)
Dat is wel eventjs wrang. Die rit gaat super maar een vreugdehuppeltje kon er niet meer vanaf. Misschien hoog tijd om wat rustiger aan te gaan doen, je wordt ook een jaartje ouder , dat zal het vast en zeker zijn . Beterschap!!
Jeetje Ka... Dat is balen zeg! Hopelijk is het over 6 weken een stuk beter en kun je eind juni weer aan de gang En in de tussentijd ook echt rust houden, dan kun je het snelst weer wat doen(dus niet zo eigenwijs zijn als ik!)
Als je nou nog van Stan afgekletterd was... Dit is wel heel sneu
*Niet elke verandering is een verslechtering!* *Ze is niet bang voor de dood, maar als de dood om bang te zijn...(Guido Weijers-Oxymoron)* *Als je bent waar je heen ging, waar moet je dan naar toe? (veldhuis & Kemper-tijd heelt alle zonden)*
Beterschap zeg, zo'n leuke rit en dan eindigt het zo mijn zus heeft op dit moment het zelfde...heeft al 2 weken gips erop zitten...hopelijk mag het bij haar er vandaag af, maar dan krijgt ze nog tape dus die is er ook nog niet klaar mee... Zij maakte overigens geen huppeltje, maar vergat de laatste tree van de trap te nemen
Wat erg joh Karin.. een ongelukje zit in een klein hoekje. Ik hoop dat de genezing toch een beetje vlot verloopt. Niet forceren he Sterkte en beterschap!
Choice (Jazz x Dublin x Purioso) B+10, L1+2/ Sportpredikaat dressuurmerrie (Z2+1) Omar geniet van zijn pensioen!
Ik heb helemaal niets meegekregen van jouw aktie...
Ik hoop niet dat dat rotsblok die ik uit Muuz haar hoef haalde de schuldige is want dan voel ik me nog schuldig ook. Maar ja, die steen kon je niet over het hoofd zien, dus dat zal hem niet zijn geweest.
Nou, heel veel sterkte Ka. Beetje een cru einde na een leuke rit.
Bedankt voor jullie medeleven! Tja, het is eigenlijk ook te suf voor woorden. Als ik nou nog van een paard was gestuiterd... Ik vergeet ook wel eens de laatste tree van een trap, is tot nu toe altijd nog goed gegaan maar dan kom je zo'n steentje tegen. Of ja, steentje... het had best net zo'n 'rots' als uit de hoef van Muzefee kunnen zijn, want ik voelde echt iets groots onder mijn voet wegschieten (maar Kitty, het gebeurde een eind verderop, niet jouw 'schuld' dus!)
Nou ja, ik zal me erbij moeten neerleggen, 't is niet anders. Volgens het schema zou ik eind juni tapevrij moeten zijn. Gelukkig heb ik een vriendin met een diploma sportmassage, zij kan ook steunverbanden aanleggen dus als het echt moet kan ik haar inschakelen als ik wil rijden. Ben me er wel van bewust dat mijn enkelbanden zwak blijven, net als 12 jaar geleden. Skaten zit er dus voorlopig ook niet in, en ik wilde net weer beginnen. Maar aan de andere kant had het ook gebroken kunnen zijn, en dan was ik verder van huis geweest. Even doorbijten dus en mijn verplichte rust nemen, misschien ook wel eens goed voor mij.
. If you want to go fast,go alone.If you want to go far,go together.<African proverb>
jeetje ka das errug naar voor je!kun je nagaan door stom huppeltjes maken,das toch ook gevaarlijk ka,dat doé je toch niet! nou veel sterkte en bterschap enne ik heb hier nog wel zo'n 30 boeken over paarden liggen
Sjips, dat is echt zware pech ! Ik hoop dat je snel weer enigermate "pijnvrij" bent en dat het geen lange nasleep heeft !! Sterkte !!
Benz († 18.12.09) & Bella († 4.01.10), ik mis julie nog steeds .... Welkom lieveMila ! Vakantie vieren op een echt kasteel in Beieren ?? http://www.schloss-moehren.nl/
Sneue actie. Wil je een leuk huppeltje doen... krijg je zoiets! Het zit je ook niet mee he? Met die boktmeetings. Sneeuw, autoruit stuk en nu ook nog een zielige enkel! Beterschap maar dan!