Geplaatst 
En ze was zo'n goeie!
Vandaag stond ze op het antwoord apparaat, of ik thuis was, want dan kwam ze even langs. Ze had al een keer door laten schemeren dat ze iets voor me had gekocht, dus ik ging er al vanuit dat ik dat vanavond zou krijgen.
En idd, een heel leuk donkerblauw shabrak, met een wit ruitje, en poetsdoekjes (voor een glim paard
)Helaas bleek dit gelijk een afscheidskado te zijn...
Ze redt het gewoon niet met haar werk en haar huis. Ze wil dat ik van haar op aan kan, en dat kan op deze manier niet. Het lag niet aan Jamaica of aan mij of weet ik veel, het is gewoon jammer.
Ik kan wel altijd (als ik ziek ben ofzo) een beroep op haar doen, dat is wel fijn, maar verder kan ik dus weer gaan zoeken
