De lokatie was ergens in het zuiden van Zeeeland, nog onder Middelburg.
Aangezien U2 nog nooit van het terrein af was gekomen sinds zijn geboorte, was het dus de allereerste keer dat hij de trailer in moest. Uit voorzorg had ik de trailer aan de kopse kant van de stal gezet, zodat hij niet links of rechts kon uitwijken. Nog een paar balen aan de zijkant gelegd waar nog wat ruimte was om weg te springen en alle losse spullen opgeruimt.
Ik had joetje (zijn koosnaampje) eerst even losgegooit om zijn ei kwijt te laten raken. Mijn vriend (B_e_e_r) durfde hem zelfs nog op te jagen! Maar dat terzijde...
Dus na het opjagen heb ik hem meteen meegenomen naar de trailer en hij liep in eerste instantie mee zoals hij altijd deed (dus: al bijtend en half springend in mijn nek...
), totdat hij de klep zag en bijna zijn nek brak: Hij begreep niet dat hij zijn benen moest optillen om op de klep te komen! En bij nader inzien, die klep was toch wel errug eng!In eerste instantie gavan wij hem de tijd om even te snuffelen aan die enge klep, maar uiteindelijk bleek de stal toch véél interessanter!
Ondanks de lichte dwang van een longeerzweep (let wel, we hielden hem alleen tegen zijn kont aan) en zoete woorden van mijn kant, vertikte hij het om maar op de "enge, schuine, zwarte ding" te stappen. Hij verstijfde volkomen, dus ik besloot hem maar even in stal bij te laten komen en wat sedalin te geven. Hij kreeg voor zo'n 210 kilo, dus niet al te veel, voor het geval dat hij om zou kukelen in de trailer.
Na een kwartier ontspande Joetje al wat lichaamsdelen, dus we deden weer een poging. Nu hadden we intussen maar wat stro op de klep gelegd, zodat het er minder eng uitzag en kruislings longeerlijnen gespannen om hem op te sluiten.
Wéér brak hij bijna zijn nek en bleef hij als een ezel staan, totdat iemand hem eens een flinke tik op zijn kont gaf (hij was inmiddels half versuft, dus dat hij ie even nodig). Hij kwam naast de klep te staan. Nog even gesjort en een tik gegeven en meneer stapte er in 1 keer in!
Na een afscheidshinnik naar zijn stalmaatjes en het antwoord van hen terug, vertrokken we.
De hele weg heeft hij geen pas verzet, alsof hij nooit anders heeft gedaan.
Na een rit van 2 uur (het was wel een vuurdoop: zo'n lange rit voor de eerste keer!), zagen we zijn toekomstige maatjes al in het land staan. Een stuk of 10.
We laadden hem uit en ook dat verliep soepeltjes. Vlak voor het weiland werd hij toch even verlegen en durfde niet verder, maar uiteindelijk raapte hij al zijn moed bij elkaar en liet zich braaf in het weiland "deponeren".
Dat was wel spannend: al die mannen bij elkaar! Een grote Fries, die kennelijk de baas was, inspekteerde hem grondig. Een andere KWPN-er, die als 2 druppels water op Joet leek, greep hem meteen in nek en liet niet los. De Fries deed daar nog even een schepje bovenop door op zijn knieen in de benen van Joet te bijten. Ik dacht nog bij mezelf: Schop nou eens! Maar hij bleef heel zielig staan. Dat ging zo nog even een kwartier door en uiteindelijk werd hij redelijk met rust gelaten en gingen alle hoofden weer richting het gras.
Hij zal nog een hoop moeten leren om van zich af te moeten bijten. Gelukkig zouden er die dag nog wat nieuwelingen komen, dus wellicht dat de aandacht bij hem wel af zal nemen. Ik hoop maar dat hij zijn plaats vind!
Ik heb vandeweek nog wat foto's gemaakt. Hij zal wel veranderd zijn als ik hem eind dit jaar weer op zal halen!
Ach, ik ga tussendoor heus nog wel eens kijken....
) 
als jonge heer tussen allemaal andere 1 jarige hengsten. 
