Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-05-03 14:58

Ik wil een kind, hij niet... en nu ?

Geplaatst door de TopicStarter : 04-05-03 14:58

Mijn vriend en ik zijn al 10 jaar samen en we hebben echt een superfijne relatie. We zijn nu allebei 30 en bij mij beginnen de hormoontjes op te spelen; oftewel ik wil graag zwanger worden ! We hebben het er vorig jaar al over gehad en toen heeft mijn vriend mij gezegd dat hij ook best wilde. Maar nu zou ik deze maand voor het laatst de pil slikken en nu krabbelt hij dus helemaal terug, hij blijkt alleen maar toegestemd te hebben om mij een plezier te doen. Dat hij er een stuk minder enthousiast was dan ik wist ik natuurlijk wel, maar dat hij volledig "nee" zou zeggen had ik niet verwacht.
Tja, en daar zitten we dan nu, hij die zich vreselijk rot voelt omdat hij mij pijn doet, ik die mij vreselijk teleurgesteld voel. We zijn allebei vreselijk bang voor de toekomst, kunnen we met zo'n groot meningsverschil nog een fijne relatie houden ? Wat als we toch een kind krijgen, zal het dan uberhaupt nog wel leuk zijn, zou ik hem dan "gedwongen" hebben. Wat als we geen kind zouden krijgen, dan voelt hij zich misschien schuldig omdat hij mij "dwingt" kinderloos te blijven.

De tranen zitten behoorlijk hoog de laatste tijd, ik kan mij er gewoon geen voorstelling van maken dat ik nooit kinderen zal krijgen.
(ik ga er nu vanuit dat ik gewoon zwanger kan worden, dat dat niet altijd vanzelfsprekend is, weet ik natuurlijk ook wel)

Zijn er bokkers die ook met dit probleem geworsteld hebben en mij misschien raad kunnen geven.

**Geplaatst**: 04-05-03 15:10

Geplaatst: 04-05-03 15:10

Ik weet wel dat er laatst bij Dokter Phil (die van oprah) een programma hierover is geweest. Ik heb alleen geen flauw idee of daar iets van te vinden is op het internet ??
Maar misschien kun je zelf even zoeken en heb je er iets aan.

In ieder geval alvast heel veel sterkte ermee, dit is echt niet makkelijk voor jullie allebei..

**Geplaatst**: 04-05-03 15:41

Geplaatst: 04-05-03 15:41

Misschien moet je nog eens flink met hem praten . Het zou kunnen dat het kinderidee hem gewoon ongelooflijk afschrikt (en misschien wel onterecht)
Een kind is een hele beslissing , toon/vertel hem eerst wat er jullie te wachten staat . Als hij bereidt is sleur je hem mee naar ziekenhuizen ofzo om naar de pasgeborenen te gaan kijken , kortom verdiep jullie er samen eerst eens flink in .
Hij weet misschien nu gewoon absoluut niet wat hij moet verwachten en twijfelt of hij het wel aan kan . Verzamel dus zoveel mogelijk info ( ook in praktijk ) en denk er ondertussen samen goed over na .
Wie weet verdwijnen de twijfels helemaal als hij weet wat hij moet verwachten ed .
Misschien ontbreekt de "kennis" bij hem en is hij erg onzeker/bang voor wat dan komen gaat.
Probeer daar eens over te praten.

Succes alvast ! Lachen

**Geplaatst**: 04-05-03 16:13

Geplaatst: 04-05-03 16:13

Probeer te achterhalen wat het probleem precies is, waarom hij het niet ziet zitten.
Ik weet dat het een relatie kan kosten. Mijn huidige vriend heeft het met z'n ex gehad, zij wilde zwanger worden en hij vond haar geen goede moeder (klinkt vaag misschien). Toen stopte zij met de pil, zonder dat hij het ermee eens was. Toen was het over voor hem. Dit kwam natuurlijk niet helemaal hierdoor, er zullen ook andere dingen hebben meegespeeld.

**Geplaatst**: 04-05-03 16:19

Geplaatst: 04-05-03 16:19

Ik wilde gaan typen wat Tessebes schrijft. Ik denk dat je vooral moet weten waarom hij geen kinderen wil. Het kan natuurlijk zijn dat het vooral angst om het onbekende is, als dat zo is, kun je er samen wel uitkomen. Dus, eerst maar eens gaan vissen. En probeer ook zelf te formuleren waarom jij wel graag kinderen wil. Dat kan voor hem ook belangrijk zijn.

Ik begrijp dat dit pas na 10 jaar speelt, als hij echt zeker is van zijn zaak, dan zou ik verwachten dat hij je dit al eerder verteld had. Mijn huisgenoot wil absoluut geen kinderen, en het eerste wat hij doet bij een leuk meisje waar hij graag een relatei mee zou willen is informeren naar een eventuele kinderwens...

**Geplaatst**: 04-05-03 17:00

Geplaatst: 04-05-03 17:00

Ik begrijp hem wel een beetje. Een kind heeft enorme impact op je leven, het zal nooit meer zo zijn als tevoren. Een kind maakt je pas echt definitief volwassen, je krijgt een belangrijke verantwoordelijkheid en je moet een heel stuk inleveren van jezelf. een heel stuk vrijheid, etc. Maar ik snap niet dat hij dit niet lang van te voren had kunnen denken. Stefan en ik hebben het er al lang over gehad en wij willen het geen van 2en. Nog ergens in jullie relatie een geluk dat HIJ degene is die geen kinderen wil en niet jij. Want het heeft op het leven van een vrouw meer impact dan op die van een man: ZIJ is immers 9 maanden zwanger en krijgt al een band met het kind, en vervolgens is ZIJ degene die bevalt en ook het kind voedt. Vrouwen doen en laten in het algemeen meer voor een kind dus voor mannen is het echt gemakkelijker. Misschien kun je hem dat een beetje doen inzien. Jij knapt al het zware werk immers op. Probeer niet alleen de nadelen van hem te begrijpen die hij ziet, maar leg ook uit wat de voordelen zijn: het kind in jezelf kan weer naar boven komen middels je eigen kind, dingen intenser beleven wat verloren is gegaan toen je volwassen werd. Ik hoop voor je dat je hem om kunt krijgen maar ergens kan ik me niet voorstellen dat je dat niet lukt. Maar.... het is een kwestie van tijd. Heb geduld.

**Geplaatst**: 04-05-03 17:55

Geplaatst: 04-05-03 17:55

Zelf heb ik als man zijnde dus wel een kinderwens en ik hoop ook echt dat het er nog een keer van komt. Maar wat ik mij kan voorstellen, is dat hij het moeilijk heeft met idee. Het heeft een behoorlijke impact op je dagelijkse routine. Een kennis van mij ging zelfs haast tegen de vlakte toen hij hoorde dat zijn vrouw zwanger was. Hij zag het helemaal niet zitten. Er is een hoop met hem gepraat en tijdens de hele periode van de zwangerschap leerde hij steeds meer de waarde van een kind inzien. Toen hij z'n dochtertje eenmaal in z'n armen had was hij net zo gelukkig als zij.

**Geplaatst**: 04-05-03 18:02

Geplaatst: 04-05-03 18:02

Na 10 jaar, jeetje, ik kan me voorstellen dat je dan wel schrikt als het opeens 'nee' wordt. Het zou logischer zijn als hij dit eerder verteld had. Of hij is er nu pas serieus over gaan denken? Maar wil hij helemaal geen kinderen of alleen nu niet?
Er rustig over praten lijkt me belangrijk nu..
Ik heb het altijd vanzelfsprekend gevonden later kinderen te willen (nu nog lang niet hoor, ben 20!!) en mijn vriend ook (natuurlijk voorop gesteld dat alles zo zonnig blijft verlopen als nu *LOL*

)
Succes!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-05-03 18:31

Geplaatst door de TopicStarter : 04-05-03 18:31

Tja, toen ik 22 was schreeuwde ik ook dat ik geen kinderen wilde ( en toen had ik dat gevoel ook nog helemaal niet), later is dat veranderd in "ooit wil ik wel kinderen" en nu is het moment supreme dus voor mij aangebroken. Mijn vriend is nooit enthousiast geweest over kinderen, vind ze lastig, lawaaierig (we hebben helaas ook niet de beste voorbeelden in onze omgeving), het leven bevalt hem prima zoals die nu is (mij ook) en wil dat eigelijk niet veranderen, hij is bang dat er met een kind zoveel meer gepland moet verlopen (is natuurlijk ook zo). Hij voelt de leuke, tedere kanten niet zoals ik dat voel. Het is bij hem (zover wij daar de eerste 9 jaar uberhaupt over gesproken hebben) nooit duidelijk "ja" of "nee" geweest.

**Geplaatst**: 04-05-03 18:38

Geplaatst: 04-05-03 18:38

ik denk dat je van hem niet even dit kan vragen als hij er niet achter staat. je kan hem wel een beetje stimuleren wat interesse te kweken voor kinderen. zoals ik jouw verhaal lees ben je gelukkig nu op dat ene punt na. ik zou me er niet blind op staren en genieten van wat je hebt, geduld doet wonderen en misschien voor je het weet...

**Geplaatst**: 04-05-03 21:26

Geplaatst: 04-05-03 21:26

Ik ben net sinds 3 weken weer vrijgezel na een ralatie van 8 jaar. Ik ben net 24 geworden (koninginnedag) en onze relatie is door veel dingen beeidigd hoor maar ook door het feit dat ik ooit graag kids wil en hij absoluut niet. Ben nog maar 3 weken vrijgezel maar heb er nog geen seconde spijt van.

**Geplaatst**: 04-05-03 21:45

Geplaatst: 04-05-03 21:45

Jemig Sigrid, ik kan me heel goed voorstellen dat jullie je nu allebei best klote voelen. Helaas kan ik je geen raad geven want wij zitten niet in die situatie (we willen allbei nu nog geen kinderen maar sluiten niet uit dat dat in de toekomst veranderd).
Weet je waarom hij geen kindern en wil? Misschien vind hij het heel eng en kan je daar over praten, het is tenslotte niet niks, ze zijn ook duur en ze kunnnen ook van alles mankeren maar je krijgt er ook heel veel voor terug.
Succes!

**Geplaatst**: 04-05-03 22:04

Geplaatst: 04-05-03 22:04

Praten, praten en nog eens praten, dat is het enige dat je kunt doen. En hopelijk komen jullie er samen uit.....

**Geplaatst**: 04-05-03 22:13

Geplaatst: 04-05-03 22:13

Idd, veel praten en begrip krijgen voor elkaars standpunt. Je bent nog maar 30 dus je hebt nog een paar jaar de tijd. Het kiezen voor een kind is inderdaad een enorme impact op je leven. Als man zijnde kun je nog jaren wachten en desnoods op je 60ste besluiten een kind te verwekken terwijl het voor een vrouw zo boven de 40 wel voorbij is.

Zelf wil ik momenteel geen kinderen (ik ben ook 30) en vriendlief ook niet. Ik sluit echter niets uit (hoewel ik totaal de charme niet zie van alles onder de 5 jaar oud) kan ik natuurlijk altijd nog 'last' krijgen van mn hormonen. Op dit moment denk ik dat ik gewoon kinderloos blijf.

**Geplaatst**: 04-05-03 22:15

Geplaatst: 04-05-03 22:15

ook ik ben 30+ en ook wij willen gen kinderen. In de paardensport kom ik behoorlijk wat mensen tegen die er zo over denken.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-05-03 22:44

Geplaatst door de TopicStarter : 04-05-03 22:44

Citaat:
zoals ik jouw verhaal lees ben je gelukkig nu op dat ene punt na. ik zou me er niet blind op staren en genieten van wat je hebt

Je hebt natuurlijk gelijk, ik ben ook heel gelukkig, maar dat zou ik nou zo graag willen doorgeven aan mijn kind, het beeld compleet maken zeg maar. (jeetje, wat klinkt dat stom)

Ik kan gelukkig wel goed praten met mijn vriend, al heb ik het idee dat hij voor dit onderwerp een beetje wegloopt, ik ben steeds diegene die erover begint.
Misschien moet ik het onderwerp inderdaad maar gewoon maar eens een tijdje niet aanroeren, alles even laten bezinken. Zijn broer krijgt dit najaar een kindje, misschien kijkt hij er dan toch wel wat anders tegen aan.

**Geplaatst**: 06-05-03 23:16

Geplaatst: 06-05-03 23:16

Natuurlijk ben je nu ook gelukkig maar ik denk dat als je eenmaal de kinderwens hebt die altijd door je hoofd zal blijven spoken.
Wat ik er uit begrijp is dat hij er niet echt over wil praten,maar laat hem in ieder geval zeggen waarom niet!En mede met dat antwoord kun je dan misschien een beslissing nemen.