Bokt.nl

**Geplaatst**: 03-05-03 22:47

wat is jullie ergste belevenis met een paard?

Geplaatst: 03-05-03 22:47

Ik heb een keer een paard gehad, en die ging van gras over op hooi, en kreeg.......

koliek....
heel erg, zn ogen werden op het eind helemaal geel van de zelfvergiftiging, want hij kon niet meer poepen!
gelukkig is t goedgekomen, met heel veel lopen, o ik heb staan janken van blijdschap Ach gut

Ook heb ik een keer een buitenrit met een paard gemaakt, en die ging in volle rengalop op de snelweg af Lips are sealed

ik stond doodsangsten uit! gelukkig stopte ie op t laatst, maar nu weet ik wel hoe eng t kan zijn, als ie er vandoor gaat!
Maar dat weegt niet af tegen de pret die je er van heb, maar goed je heb de bibbers in je lijf.
Ook ben ik een keer gevalllen in de bak, en bleef ik half in de bakrandd hangen, Tong uitsteken

niet echt elegant, maar ik had ook met mn smoeltje op de bakrand kunnen klappen Sigaar

wat is jullie's ergste belevenis?

**Geplaatst**: 03-05-03 22:53

Geplaatst: 03-05-03 22:53

Een slagaderijke bloeding uit de neus van een pony..

Het is dat de eigenaresse flink wat jijsblkjes in huis had en dat de pony een flinke levenskracht had, anders had ze eronderdoor gegaan..

De pony mocht maximaal een half uur bloeden, ze heeft 25 minuten gebloed en gelukkig stopte het toen.

Ik heb de kleur uit de vacht zien verdwijnen en het leven uit de ogen.. Niemand gelooft het als je het zegt, maar het is echt zo..

Pony heeft het overleefd trouwens..

**Geplaatst**: 03-05-03 22:57

Geplaatst: 03-05-03 22:57

Mijn vorige paard heb ik moeten laten inslapen. Het is echt vreselijk om dat besluit te moeten nemen, de weg er naartoe was een gevecht tussen ratio en gevoel.

**Geplaatst**: 03-05-03 23:01

Geplaatst: 03-05-03 23:01

Tallie1979 schreef:
Een slagaderijke bloeding uit de neus van een pony..

Niemand gelooft het als je het zegt, maar het is echt zo..

Pony heeft het overleefd trouwens..

jee wat raar! hoe ontstond zoiets dan?
gelukkig heeft ie t overleeft!!! Pling

**Geplaatst**: 03-05-03 23:03

Geplaatst: 03-05-03 23:03

nee jippie, dat zal niet makkelijk zijn geweest, het is meteen ook zo'n groot en aanwezig beest, en jij weet wat voor een band je dan verliest, elk paard is weer uniek he?
Maar het zijn ook geen klagers, ze leiden in stilte...en dan die lieve bruine ogen..........

**Geplaatst**: 03-05-03 23:17

Geplaatst: 03-05-03 23:17

dat mijn pony met mij op hol geslagen is richting autobaan...
gelukkig ben ik er goed vanaf gekomen (beetje bond en blauw met kneuzingen overal en me hand in het gips na Haha!

)

**Geplaatst**: 03-05-03 23:20

Geplaatst: 03-05-03 23:20

Die keer toen ik doodsangsten uit stond op mijn pony bij een buitenritje..
er kwam op een gegeven moment een zo'n gigantische maïskneuzer (of hoe heten die?) langs en mijn pony raakte he-le-maal in paniek, zó erg dat ie er bijna voor sprong. (gek eigelijk, want meestal rennen ze toch juist er vandaan? maar het ging allemaal ontzettend snel)
Gelukkig was mijn vader er bij op de fiets en die kon net op tijd de teugels vastgrijpen en hem met moeite houden.. ik geloof dat ik nog nooit zo bang ben geweest als die keer.
Ben blij dat m'n vader erbij was, ik wil niet weten wat er anders gebeurd zou zijn Scheve mond

**Geplaatst**: 03-05-03 23:24

Geplaatst: 03-05-03 23:24

hoi Mazzel, een combaine?
Ja dat heb ik eens met een groep mototrijders gehad, die reden op me af, ik langs de kant van de weg wachten........ging ie omdraaien en met zn kont achterwwrds erheen!!
lekker elegant ook...
maar gelukkig is t met jou goed afgelopen!!

**Geplaatst**: 03-05-03 23:30

Geplaatst: 03-05-03 23:30

Mag het ook op een paard gebeurd zijn?

Ik heb een tijdje in Spanje op een stal gewerkt. Daar reed ik o.a. 2 PRE hengsten. Een keer tijdens het rijden, kwamen er kopers voor een jonge hengst die nog niet onder zadel was. Ze wilden de hengst even los zien lopen in de bak. Dus ik ging buiten de bak even rondstappen, totdat ze met de jonge hengst klaar waren. Ineens hoorde ik een hoop gekraak achter me: de jonge hengst was dwars door de houten omheining heen gekomen en kwam op de hengst waar ik op aan het rijden was afgegalopeerd!
Voor dat ik goed en wel wist wat er gebeurde zag ik overal maaiende voorbenen om me heen. De 2 hengsten gingen met elkaar aan het vechten, en dat ik toevallig op een van de 2 zat, daar hadden ze totaal geen boodschap aan.
Ik had geen zweep bij me, kon helemaal niets doen, alleen maar hopen dat ik niet door een van de hoeven geraakt zou worden. Ik was daar in het Nederlands tegen die Spanjaarden aan het gillen dat er toch echt iets fout ging. uit alle hoeken kwamen er mensen met longeerzwepen om die 2 hengsten uitelkaar te drijven.
Toen die andere hengst een paar meter bij me vandaan was, ben ik uit het zadel gesprongen en heb ik een kwartier of wat staan na bibberen. Wat had ik een mazzel gehad dat ik niet door een paar hoeven of tanden geraakt was!
Het is best een spannend verhaal, maar ik hoop zoiets toch niet meer mee te maken.

**Geplaatst**: 03-05-03 23:33

Geplaatst: 03-05-03 23:33

Jippie schreef:
Mijn vorige paard heb ik moeten laten inslapen. Het is echt vreselijk om dat besluit te moeten nemen, de weg er naartoe was een gevecht tussen ratio en gevoel.

Same here

, wat een afschuwelijke tijd was dat.

**Geplaatst**: 03-05-03 23:37

Geplaatst: 03-05-03 23:37

Het ergste wat ik ooit van dichtbij heb meegemaakt is een veulen die tijdens een wandelingetje over het prikkeldraad probeerde te springen, bleef hangen en zo een open botbreuk opliep, dat ziet er heel ernstig uit. Een bot dat uit het been steekt en een heleboel bloed. Er is een hoop geprobeerd maar uiteindelijk heeft ze het toch niet gehaald.
Ontroerende was dat, op het moment dat de eigenaar op de plek van het ongeval arriveerde, hij een klavertje vier in het gras vond dat hij tussen de voorpluk van het veulen stopte...
Maar dat mocht niet baten helaas...

**Geplaatst**: 03-05-03 23:53

Geplaatst: 03-05-03 23:53

Hoe m'n eerste merrie werd weggebracht en ik nooit heb geweten waarom. M'n ouders weigeren nog steeds te zeggen waarom ze is weggebracht ... het niet weten. Da's absoluut erg ...

**Geplaatst**: 03-05-03 23:54

Geplaatst: 03-05-03 23:54

o jaaa.... wat ik ook eens meegemaakt heb, ik had een verzorgpony en die stal was nogal gammel.
deed ik de deur open, en de pony hield ik wel even bij zn staart vast...huh ja. zo stons ik ervoor kon hem niet draaien.
ging da beest aan de wandel richting een sloot over een heel eng veroot bruggetje!! ek dacht als ie daar doozakt is de ellende niet te voorzien, en als...als ie erover kwam gingen we richting......een druk industrie terrein!!
maar god bless me....paardje stopte en kom hem snel bij t halster pakken...
god wat was ik toen nog jong en onvoorzichtig, ja wijsheid komt met de jaren he?
Als kind zag ik gewoon niet zoveel gevaar....

**Geplaatst**: 04-05-03 00:33

Geplaatst: 04-05-03 00:33

Paarden in de sloot, paarden compleet vast ondersteboven in prikkeldraad, paarden vast in de trailer, brrrr allemaal dingen die ik niet graag weer wil meemaken. Maar in al deze gevallen is het goed afgelopen.

Maar mijn ergste belevenis met een paard was afgelopen zomer. M'n jonge volbloed merrie draaide door tijdens het zadelen, sprong op en kwam met haar buik bovenop een paal terecht. Ze hing daar met 4 benen van de grond met al haar gewicht op die paal. De paal perforeerde door haar buik heen. En daar sta je dan, met man en macht in je eentje een hysterisch om zich heen schoppend en spartelend paard proberen van een paal te tillen wat natuurlijk niet lukte. Echt ik zweer je, je wordt zwart voor je ogen van ellende en misselijkheid. Er is niets wat je op dat moment kunt doen en onderwijl zakt 1000 kilo paard steeds dieper in die paal. Wetend dat dit einde verhaal is, maar toch proberen rustig te blijven. Gelukkig waren de ranch jongens in de buurt die op m'n hulp geroep afkwamen en hebben de paal door midden gezaagd. Ik heb haar nog de trailer in weten te krijgen en ze heeft het gered naar de operatie kamer. Daar hebben ze de hele nacht aan haar gewerkt, maar het heeft niet mogen baten. De maagwand bleef opnieuw openscheuren, ze was gewoon compleet aan gort. Na 3 dagen rommelen en proberen haar leven te redden, gaf ook de arts toe dat het zinloos was en heb ik haar in laten slapen, voordat ze zelf dood neer zou vallen. Ik kan je wel vertellen, vanaf het moment dat ik haar op die paal zag neerkomen wist ik al dat het einde verhaal was. Maar de arts zei dat er nog een kleine kans was dat ze het kon halen. Het was zo'n bikkel die merrie! ieder ander paard had waarschijnlijk nog niet eens de operatie zaal gehaald!

**Geplaatst**: 04-05-03 01:16

Geplaatst: 04-05-03 01:16

Een van de naarste belevenissen was twee paarden wegbrengen in 1 jaar tijd...dat hakte er heel goed in..

Maar een van de dingen waar ik vreselijk van geschrokken ben is een paard dat door een hek ging terwijl het hek dichtwaaide....gevolg; paard sprong half op het hek, maar de staander stak uit en dus in haar lies waardoor er de lies opengereten werd (ik bedoel dus binnenkant achterbenen)....bloeden brrr d.a. kwam met spoed en ze had geluk, op een milimeter na geen slagaderlijke bloeding anders had ze het waarschijnlijk niet gered..

**Geplaatst**: 04-05-03 02:11

Geplaatst: 04-05-03 02:11

Het ergste wat ik heb meegemaakt is op stal komen, en van stalgenootjes horen, dat dribbel niet meer leefde. Het is ook op een super rot manier gegaan, ik had er totaal niet opgerekend, dacht mn kleine man nog even te knuffelen, sprak in de auto nog een tijd af hoelaat ik weer opgehaald zou worden, maar toen ik uitstapte hoorde ik, dat dat niet nodig meer was.. Ookal was hij ziek, dit had ik niet verwacht.. Was er totaal niet op voorbereid, ben ook bij hem in de stal ´neergevallen´ , en heb, ookal had ik toen nog niet door dat dat de laatste keer was dat ik met dribbel was, afscheid van hem genomen... Nog steeds heb ik het er heel moeilijk mee..

**Geplaatst**: 04-05-03 10:03

Geplaatst: 04-05-03 10:03

Toen ik een jaar of 15 was, was mijn bit kapot en besloot ik dat ik wel een stapritje kon maken met de teugels aan de neusriem vastgemaakt.
Een paard op onze manege werd vaker zo gereden, dus stom genoeg dacht ik dat het wel ging. Het was een nieuw hoofdstel dus naar mijn mening sterk genoeg.

Toen we een kilometer of 4 van huis waren begon ze te draven. Ik wilde haar rustig terugnemen, maar de neusriem knapte aan 1 kant los. Ik trok aan de andere kant, maar die knapte ook direct kapot. Mijn pony begon meteen heel hard te galoperen. En ik had een teugel in de hand, waar niets meer aan zat. Ze is in rengalop met mij erop door het dorp heen geknald. Echt links en rechts probeerden wandelaars, fietsers en automobilisten mij te ontwijken. Ik was echt doodsbang.

Ze rende richting de grote weg. Eerst schampde ze langs een verkeersbord, waar mijn knie achter bleef hangen. Ik hing er toen scheef op. Op het moment dat ze de weg overstak, waren er wonder boven wonder geen auto's. Mijn pony sprong over de vangrail, maar omdat ik scheef hing, verloor ze haar evenwicht en viel ze. Ik viel er toen helemaal af. Mijn pony stond op en galopeerde door naar huis.

We zijn er beide met wat schaafwonden afgekomen. Ik ben nog nooit zo bang geweest. En ik zal ook nooit meer zo stom zijn om met alleen een gewone neusriem te rijden.

**Geplaatst**: 04-05-03 10:20

Geplaatst: 04-05-03 10:20

Mijn vorige paard moeten laten inslapen was toch wel het ergst...
Mijn huidige paard heeft 2x een behoorlijk heftige koliekaanval gehad, daar wordt je ook niet vrolijk van...
Maar echt iets engs in het verkeer oid gelukkig nog nooit, hoop dat ook zo te houden...

**Geplaatst**: 04-05-03 10:28

Geplaatst: 04-05-03 10:28

met een pony onder een auto,en daarna anderhalf jaar rolstoel i.v.m. een dwars leasie.

**Geplaatst**: 04-05-03 10:36

Geplaatst: 04-05-03 10:36

Toen ik een buitenrit aan het maken was op en verzorgpony, begon ie ineens keihard de bosjes in te draven.
Ik kon haar niet terugbrengen naar stap, omdat ik alleen maar bezig was om die takkken te ontwijken. En toen....bleef ik onder mijn kin hangen aan een dikke, laaghangende tak. En die pony maar doordraven. Ik dacht echt: nu breekt me nek , maar op het laatste moment sprong die tak nog los.

En die zelfde pony trouwens, die ging er weer eens vandoor en die raced zo naar de stal, die open stond. Het was niet zo'n hoge deur en ik zag die muur op me afkomen en ik dacht: ojee! En ik ging helemaal plat achteroverliggen en dat ging nog maar op het nippertje goed!!!

Enne...een ponytje bij een handalaar waar ik wel eens kwam, die ston samen met een hele grote klophengst in de wei. (Ik had al zo vaak gezegd: dat kan niet! Maarja die kerel wou niet luisteren). Dus wat was er snachts gebeurd...Dat pony'tje is zo gek geworden van die hengst, die de hele tijd achter haar aan aant het rennen was, dat ze over het hek probeerde te springen, maar toen is ze met haar buik over een scherpe paal gegaan en de volgende dag lag ze er dood met alle ingewanden eruit enzo....

**Geplaatst**: 04-05-03 10:41

Geplaatst: 04-05-03 10:41

Mijn pony is afgelopen winter erg ziek en kreupel geweest. Op een gegeven moment wilde ze niet meer opstaan en niet meer eten. Op dat moment dacht ik dat ik haar kwijt zou raken. Ik stond op het punt om haar in te laten slapen, maar op het allerlaatste moment ging ze toch weer vechten. Ze is er dus nog, maar het moment waarop ik dacht dat ik haar kwijt was is toch wel het meest vreselijke moment geweest dat ik ooit met haar meegemaakt heb. Ze is wel vaker ziek en kreupel geweest, maar nooit zo extreem dat ik echt ervan overtuigd was dat het over was. Gelukkig is ze zo'n enorme doorzetter dat ze erdoorheen gekomen is.

**Geplaatst**: 04-05-03 10:42

Geplaatst: 04-05-03 10:42

Het was in het najaar van 2001 dat we er achter kwamen dat de 29 jarige merrie van een stalgenoot niet in stal stond maar ook nergens in de wei te bekennen was......... We zijn gaan zoeken en vonden haar 400 meter vanaf de stallen in de moerassige sloot aan het eind van het weiland. Toen ik hoorde dat Isabel nergens te bekennen was heb ik gelijk 2 longeertouwen uit mijn kasje gepakt, ik had al een voorgevoel dat ze ergens in de sloot zou liggen. Aangekomen bij de merrie bleek dat ze helemaal zat vastgezogen in de modder en dat ze totaal uitgeput was. De vriend van de eigenaresse is toen over de sloot gesprongen om te kijken of we haar konden "oplichten" met de touwen. Ik benin de sloot gespongen en bij haar in het ijskoudewater gaan zitten en heb meer dan 40 minuten haar hoofd omhoog gehouden, had ik dat niet gedaan dan was ze verdronken. Huilen

Ze had geen kracht meer om nog te vechten en telkens werd haar hoofd zwaarder en zwaarder. (we hebben het hier over een 29 jarige merrie en volgens mij was het een Groningsemerrie, hou me ten goede, maar dat geeft een beetje aan van welke grootte de merrie was.....) Haar eigenaresse zat naast me en kon alleen nog maar zachtjes zeggen:" oh Bel, je gaat niet zo van me weg" " kom op Bel" oh Bel alsjeblieft".

Het was echt verschrikkelijk, helemaal om te horen hoeveel ze van haar hield en om het paard zijn ogen bijna letterlijk te zien doven Huilen

Uiteindelijk kwam de brandweer aangesjokt, gelukkig hadden ze geen haast Boos!

op hun dooie akkertje, inmiddels na dik een uur na de melding

De commandant moest zijn "mannen" wel even aansporen want de "heren" hadden duidelijk geen zin om een nat en vies pak te halen Frusty

Zij hebben met een duiker uiteindelijk een brandslang om Isabel heen kunnen doen en hebben met 8 man staan trekken in de blub. Uiteindelijk toen ze Isabel haar neus dichtknepen had ze een laatste krachtinspanning en kon ze eruit gehezen worden

Eind goed al goed, Isabel leeft nog steeds, was alleen heel erg uitgeput en ondekoeld en Ikke............... ik heb een paar dagen heel erg ziek op de bank thuisgelegen met een blaasontsteking en griep. Ik wil dit nooit meer meemaken, een paard wat op haar oude dag toch bijna zo aan het einde van haar leven komt.

**Geplaatst**: 04-05-03 11:01

Geplaatst: 04-05-03 11:01

ik kreeg mijn eerst eigen pony!

dat was een haflinger

die had ik ongeveer 2/3 maanden gehad en toen werd ze ziek!

ze had een koliebacterie
ze lag altijd in haar stal
at nooit haar hooi op, ze probeerede het wel!
brokken probeerde ze ook wel op te eten maar dat wou ook niet lukken.
toen hebben we haar naar de dierenarts gebracht.
een paar dagen later gingen mijn moeder en ik naar haar toe.
de dierenarst zei dat ze in de laatse stal lag.
wij liepen daar dus heen....
ik kijk in de stal lag ze daar heel zielig.
ze kon eigenlijk niet op staan, want daar was ze veel te zwak voor.

maar het leek wel of ze op mij gewacht had, want ze ging opstaan(met moeite) voor mij en ik liep naar haar toe en aaide haar en ik zei wel dat het wel weer goed kwam.....
en toen ging ze weer liggen want ze was te zwak om te staan.

een dag later kregen we telefoon dat ze overleden was Huilen

groetjes isabelle

Laatst bijgewerkt door Finduilas op 04-05-03 11:50, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 04-05-03 11:13

Geplaatst: 04-05-03 11:13

ik was op mijn verjaardag naar mijn verzorgfriezen gegaan die ik oen zo'n 2 weken verzorgde
en we gingen met zita (toen 3 jaar) slepen (gewoon in de wei met een band)
dus het eerste rondje h=ging perfect maar toen het 2e rondje ze wilde niet meer en begon achteruit telopen en zakte door haar achterbenen en kon zich niet meer opvangen en viel keihard echt keihard met haar hoofd op de strontput(en die is van beton) ze bewoog niet meer en haar ogen draaide helemaal weg dus toen al het tuig uit proberen tedoen en de veearts laten komen en ze had blijkbaar een klap op haar evenwichtsorgaan gehad en ze kon nooit meer opstaat ze was heemaal van de werled maar als ze iemand bekends hoorden reageerde ze daar wel op de eigenaar en de buurman zijn er een hele nacht bij gebleven (n de wei,regen) en om het half uur zita omrollen zodat ze niet door ging liggen en toen sochtends hebben ze toch besloten om haar intelaten slapen ik heb toen nog even afscheid kunnen nemen en toen was het gedaan

**Geplaatst**: 04-05-03 11:41

Geplaatst: 04-05-03 11:41

wat een erge dingen allemaal, als ik dit zo lees wordt ik extra voorzichtig, em jee dat verhaal van dat paard op die paal!! Huilen

ongelovelijk!