hoe de dood/verkoop van je paard verwerkt?

Moderators: Sica, C_arola, Neonlight, balance

 
 
Leo

Berichten: 50033
Geregistreerd: 06-12-02

hoe de dood/verkoop van je paard verwerkt?

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 26-04-03 16:53

Hoe hebben jullie het verlies verwerkt? Want bijna iedere bokker heeft volgens mij het 'ergste' wat je kunt overkomen meegemaakt.... of heb ik het mis?

..
The music of this awe
Deep silence between the notes
Deafens me with endless love

..


Joyce

Berichten: 6371
Geregistreerd: 02-05-01

Link naar dit bericht Geplaatst: 26-04-03 16:58

Ik heb de dood van Dribbel nog niet verwerkt, en niet geaccepteerd.
Kan het niet.. Maar doordat ik Veerle heb gekocht gaat het beter, dat helpt (mij) gewoon heel erg.

Avanti

Berichten: 13903
Geregistreerd: 14-02-02
Woonplaats: ridderkerk

Link naar dit bericht Geplaatst: 26-04-03 17:03

Elise is niet dood, maar kwijt ben ik haar wel.

Geaccepteerd heb ik het wel. Maar ik heb er nog wel veel verdriet om. Ik moet vooral s'nacht nog wel veel huilen. Iedereen denk dat ik er al over ben maar dat ben ik nog lang niet. Het is gewoon echt super leeg zonder haar. En ik mis haar zo erg.
Ook jammer dat je over zoiets niet echt met iemand over kan praten. Iedereen vind het heel rot enz, maar ik kan het niet echt in woorden uitte, en al die herinderingen hou je gewoon in je gedachten enzo.

Letizia

Berichten: 12145
Geregistreerd: 24-04-02

Link naar dit bericht Geplaatst: 26-04-03 17:12

Ik heb met pijn in m'n hart m'n eerste pony verkocht, ik heb toen een week gehuild, ik was er pas over heen toen ik Dar een paar weken had, ik mis hem nu niet meer, zeker niet als je ziet wat ik nu voor een leuke pony heb maar ik ben af en toe wel benieuwd waar hij is en hoe het met um gaat.

Annemieke
Berichten: 2952
Geregistreerd: 18-06-01

Link naar dit bericht Geplaatst: 26-04-03 17:19

Bijna anderhalf jaar geleden is mijn verzorgpaard verkocht, waar ik een erg goede band mee had.
Ik het begin besefte ik het niet echt, dat hij voorgoed weg was. Ik miste hem wel, maar op een of andere manier had ik het idee dat hij terug zou komen.
Nadat ik hem ben wezen opzoeken, besefte ik dat wel. Ik heb het toen misschien naar mijn omgeving niet zo laten merken, maar ik heb het er ontzettend moeilijk mee gehad (en soms nog steeds Verdrietig )
Tsja, hoe ik het precies heb verwerkt....
Laatst bijgewerkt door Annemieke op 26-04-03 17:35, in het totaal 1 keer bewerkt


citalover

Berichten: 380
Geregistreerd: 04-03-03
Woonplaats: Dordrecht

Link naar dit bericht Geplaatst: 26-04-03 17:27

ik heb het niet verwerkt en ook niet geaccepteerd.
het is nu 3 bijna 4 jaar geleden en als ik er aan denk gaat het weer fout.
ik heb nu andere paarden en dan dnek ik er minder aan en dat helpt (mij) wel.

Thundering hooves, blood in the nostrils, sweat in the face. Remember wherever you are,
you carry the blood of Man o' War.

Natas

Berichten: 158
Geregistreerd: 21-10-02
Woonplaats: Noord Holland

Link naar dit bericht Geplaatst: 26-04-03 17:32

Mijn oude pony is nu ruim een jaar dood en nog mis ik hem vaak. Maar hij was 26 dus dat maakt het wel makkelijker te accepteren.

Verder heeft het mij heel erg geholpen dat ik eigenlijk meteen een ander paard had. Dan mis je je dagelijkse routine tenminste niet.

Sprintje

Berichten: 2144
Geregistreerd: 31-03-03
Woonplaats: Emst

Link naar dit bericht Geplaatst: 26-04-03 17:36

Ik denk dat er toch wel een verschil zit in de dood van je paard verwerken of een verkoop. Dood is zo verschrikkelijk definitief. Sprinter, mijn oude pony, is nu ongeveer drie maanden geleden overleden op de respectabele leeftijd van 29 jaar. Wij hebben hem 18 jaar gehad... dus eigenlijk weet ik niet beter of Sprinter was er. Altijd na school rijden, wedstrijden, en de laatste jaren even wandelen etc.

Ik kan er inmiddels wel redelijk mee omgaan, al zijn er soms momenten dat ik toch wel erg in snikken uitbarst. De wetenschap dat geen paard, hoe lief dan ook, dat kan vervangen wat je met zo'n super pony hebt mee gemaakt maakt me best wel droevig.

Ik ben nu bezig een jong paard zadelmak te maken, dat is super leuk, en zij is ook heel erg lief, maar helaas het kan er toch echt nooit aan tippen...

Leo

Berichten: 50033
Geregistreerd: 06-12-02

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 26-04-03 17:40

Toch kan je het volgens mij nooit écht accepteren. Je bent een vriend voor het leven kwijt, en in de meeste gevallen zul je hem of haar nooit terug krijgen. Ik heb na de verkoop van de shetlander heel lang het er erg moeilijk mee gehad. Ik bleef hem maar horen hinniken in mijn hoofd, wat hij deed toen de trailer wegreed. Uiteindelijk zocht ik afleiding en heb ik me ervanaf gezet. Vijf maanden lang heb ik niets met paarden te maken gehad. Het is makkelijker te accepteren dat ik weet dat Spike een heel goed tehuis heeft. Bovendien heb ik nu Leo, die mij erg goed helpt. Toch denk ik niet dat ik er goed aan had gedaan alle foto's van Spike op te bergen. Toen ik ze laatst te voorschijn haalde kreeg ik het heel moeilijk en heb ik aan één stuk door gehuild. Ik mis hem zo, en kan het niet verwerken. Nog steeds niet.

..
The music of this awe
Deep silence between the notes
Deafens me with endless love

..

Sily

Berichten: 11491
Geregistreerd: 08-12-02
Woonplaats: Delft

Link naar dit bericht Geplaatst: 26-04-03 17:47

Eh...heel veel gejankt en gedichten geschreven.
Al mijn paardenspullen weggegeven, en er nooit meer over praten.
Fotot's van mijn paard zorgvuldig verstopt en allemaal 9ens op school gehaald.

Dus neem niet mijn manier Knipoog Schijnt niet gezond te zijn Haha!

"Mag ik voor ik inslapen moet, mijn baasje nog 1 kusje geven?
Een soort laatste groet, echt, het duurt maar even!"

Avanti

Berichten: 13903
Geregistreerd: 14-02-02
Woonplaats: ridderkerk

Link naar dit bericht Geplaatst: 26-04-03 17:49

Leo_ke schreef:
Toch kan je het volgens mij nooit écht accepteren. Je bent een vriend voor het leven kwijt, en in de meeste gevallen zul je hem of haar nooit terug krijgen. Ik heb na de verkoop van de shetlander heel lang het er erg moeilijk mee gehad. Ik bleef hem maar horen hinniken in mijn hoofd, wat hij deed toen de trailer wegreed. Uiteindelijk zocht ik afleiding en heb ik me ervanaf gezet. Vijf maanden lang heb ik niets met paarden te maken gehad. Het is makkelijker te accepteren dat ik weet dat Spike een heel goed tehuis heeft. Bovendien heb ik nu Leo, die mij erg goed helpt. Toch denk ik niet dat ik er goed aan had gedaan alle foto's van Spike op te bergen. Toen ik ze laatst te voorschijn haalde kreeg ik het heel moeilijk en heb ik aan één stuk door gehuild. Ik mis hem zo, en kan het niet verwerken. Nog steeds niet.


Ja dat is waar helemaal accepteren doe je nooit. Ze was echt zo geweldig maatje voor mij, en paste echt voor de 100% bij mij, echt zo pony vind ik nooit meer, en ik zal ook moeilijk nog ooit zoveel om een pony geven.
Het was ook vreselijk ontroerend voor mij in de vee wagen, want dan ging ik er bij zitten onderweg, ging ze echt helemaal knuffelen. Ging ik weer bij haar weg voorin de auto zitten ging ze keihard gillen/hinneken naar mij. Dat hoor ik nu ook nog steeds in mijn hoofd hoor.
Ik ging natuurlijk wel door met Bunny verzorgen, maar het in zo ontzettend leeg Huilen Het is nu precies 2 weken geleden. Ik mis haar enorm en het word alleen maar erger.
Ik ben nu bezig met verwerken, maar hoe doe je dat ik vredes naam, ik jank ook nog hele nachten Scheve mond

Leo

Berichten: 50033
Geregistreerd: 06-12-02

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 26-04-03 17:53

Weet je, bij mij is het bijna anderhalf jaar geleden.......... Ik wou dat ik er overheen was, het gewoon kon accepteren. Mijn vrienden ofzo weten niet dat ik het er nog steeds moeilijk mee heb...... begrijpen ze toch niet (goed)

..
The music of this awe
Deep silence between the notes
Deafens me with endless love

..

Avanti

Berichten: 13903
Geregistreerd: 14-02-02
Woonplaats: ridderkerk

Link naar dit bericht Geplaatst: 26-04-03 18:09

Ik heb wel heel een paar vriedinnen die het ook hebben meegemaakt hoor. Maar wat heb je nou te zeggen?
En bij mensen die niet in de paardenwereld zitten begrijpen het idd niet, rot maar dat is het dan he.

Linda

Berichten: 3350
Geregistreerd: 26-11-01
Woonplaats: Drenthe

Link naar dit bericht Geplaatst: 26-04-03 18:10

Glory hebben we 4 weken geleden in laten slapen, ik heb niet gehuild of zoiets. Ben alleen heel erg boos.

Ik heb wel hele nare dromen elke nacht Scheve mond

I'll always think of you and smile...

Linda wás Ludo

Loolapelooza

Berichten: 5911
Geregistreerd: 31-12-01

Link naar dit bericht Geplaatst: 26-04-03 18:19

Ludo schreef:
Glory hebben we 4 weken geleden in laten slapen, ik heb niet gehuild of zoiets. Ben alleen heel erg boos.

Ik heb wel hele nare dromen elke nacht Scheve mond



Mag ik vragen of dat de moeder is van het veulen Rubens Golden Glory (die palomino) die vorig jaar geboren is?
Wel sneu voor je (iedereen trouwens) ik ben tot hiertoe nog gespaard gebleven van deze nachtmerrie. (en hoop dat dat nog lang duurt)

Allemaal veel sterkte!

xtostarlight

Berichten: 9230
Geregistreerd: 03-02-03
Woonplaats: Best/Boskant

Link naar dit bericht Geplaatst: 26-04-03 18:19

ukkie is n jaar geleden verkocht, sabine een week geleden. Vooral ukkie vond ik heel erg, maar toch is het makkelijker dan dat ze dood gaan. Dan ben je ze kwijt voor altijd.
niet dat ik uk nog ooit gezien heb (ik heb het adres niet *snik*) maar toch, hij leeft nog. En sabine heeft het heel goed, dat weet ik wel. we gaan binnenkort kijken.
Iedereen verder heel veel sterkte ermee!

Linda

Berichten: 3350
Geregistreerd: 26-11-01
Woonplaats: Drenthe

Link naar dit bericht Geplaatst: 26-04-03 18:23

Loolapelooza"]
[quote="Ludo schreef:
Glory hebben we 4 weken geleden in laten slapen, ik heb niet gehuild of zoiets. Ben alleen heel erg boos.

Ik heb wel hele nare dromen elke nacht Scheve mond



Mag ik vragen of dat de moeder is van het veulen Rubens Golden Glory (die palomino) die vorig jaar geboren is?
Wel sneu voor je (iedereen trouwens) ik ben tot hiertoe nog gespaard gebleven van deze nachtmerrie. (en hoop dat dat nog lang duurt)

Allemaal veel sterkte!
[/quote]

Nee, dat was Rejoice van Cassidy...

I'll always think of you and smile...

Linda wás Ludo

Teletubbie

Berichten: 54
Geregistreerd: 25-04-03
Woonplaats: Nuenen

Link naar dit bericht Geplaatst: 26-04-03 18:26

wat een zielige verhaaltjes allemaal Verdrietig
waarom hebbik zo iets niet meegemaakt ?
wel met mijn rat enzo...Verdrietig
maar nooit met een paard.....

Kijk mijn Avatar ! Oogje van Britt ! Lachen

cloris

Berichten: 4695
Geregistreerd: 23-11-01
Woonplaats: Den Helder

Link naar dit bericht Geplaatst: 26-04-03 18:29

10 april was het precies 3 jaar geleden dat ik mijn grote vriend heb moeten laten inslapen... bijna 20 is hij geworden en ik heb 18 jaar lang van zijn vriendschap mogen genieten.. van hem heb ik leren rijden, op hem heb ik echt leren durven....
Ik had hem graag nog jaren gehad, maar een ziekte gooide roet in het eten, we hebben hem laten behandelen maar het mocht niet baten, ongelofelijke pijn maakte een eind aan onze vriendschap... ik heb me zo verschikkelijk gevoeld, niet om de beslissing hem te laten inslapen, nee dat was echt de enige juiste wat ik op dat moment nog kon doen, maar het missen....
Zijn zadel ligt hier, dat wordt niet meer gebruikt, het hoofdstel hangt erbij en zijn halster ook, dat zijn gewoon dingen die ik niet KAN gebruiken voor een ander paard....
Nu nog kan ik een traan laten, terwijl ik dit typ komen de herinneringen weer boven aan mijn lieve vosje..

Piropo heeft mij grotendeels over het gemis heen geholpen, hij heeft ervoor gezorgd dat Wiet een vaste plek in mijn hart heeft gekregen en dat ik weer verder kon en wilde gaan in de paarden, vergeten doe ik hem niet, en Piropo heeft ook niet zijn plaats ingenomen, hij heeft een plaats naast Wietje in mijn hart gekregen, ik ben echt stapelgek op die Spaanse patser.
Ik denk dat ik toch wel van geluk mag spreken dat ik mijn paard 18 jaar heb mogen meemaken en dat ik nu weer zo'n band heb met dit paard, ik hoop dat ik ook zo lang van hem kan genieten.

Interesse in Doma Vaquera en/of het rijden met een Garrocha, of dressuurmatige begeleiding? stuur even een pbtje of een mailtje

Suzanne F.

Berichten: 48949
Geregistreerd: 03-03-01

Link naar dit bericht Geplaatst: 26-04-03 18:33

Joyce schreef:
Ik heb de dood van Dribbel nog niet verwerkt, en niet geaccepteerd.
Kan het niet.. Maar doordat ik Veerle heb gekocht gaat het beter, dat helpt (mij) gewoon heel erg.


Bij mij hetzelfde, ik kan het gewoon nog niet accepteren. Maar dat je je aandacht en liefde aan een ander paardje kan schenken, scheelt heel veel. En aangezien het zijn halfzusje is, herken ik veel van zijn trekjes in haar en dat heeft toch ook wel wat vertederends.

"Through dangers untold and hardships unnumbered, I have fought my way here to the castle beyond the Goblin City to take back the child that you have stolen. For my will is as strong as yours, and my kingdom is as great - You have no power over me"

Quana
Berichten: 28
Geregistreerd: 15-06-02
Woonplaats: België

Link naar dit bericht Geplaatst: 26-04-03 18:36

Mijn verzorgpony, waar ik een hele goede band mee had, is vorig jaar in januari verkocht. Huilen Ik heb dagen lang bijna niet geslapen of gegeten, huilde hele dagen en nachten door, en ook maanden later huilde ik steeds als ik haar foto's bekeek, als iemand over haar praatte,... In het begin dacht ik echt dat ze het heel goed had, en het verdriet werd wel wat minder, maar ik kon/wou het niet accepteren, omdat ik bang was dat ik haar zou vergeten. Scheve mond Toen ik haar de eerste keer terugzag, zag ze er slechter uit als vroeger, en ook met het rijden was ze erg achteruitgegaan. Het ging niet echt goed tussen haar en haar eigenaar, en haar eigenaar had toen ook duidelijk laten weten dat ik niet welkom was in haar buurt. Zij was wel heel blij met m'n komst, ze hinnikte de hele tijd naar mij. Lovers 'k Heb dat toen nooit tegen iemand gezegt, en 'k hield me sterk als er mensen in de buurt waren, maar m'n verdriet was weer veel erger geworden. Huilen
In januari dit jaar is ze weer verkocht. Ze staat nu weer een stuk verder, maar nu weet ik zeker dat ze het heel goed heeft. Ik stuur dikwijls SMSjes of brieven met haar eigenaar, en we sturen ook foto's enzo. Ik heb het nu voor een groot deel geaccepteert dat ze weg is. Natuurlijk mis ik haar nog wel, en ik huil nog wel eens als ik aan haar denk, ze was zo'n geweldige pony, volgens heel veel mensen pastte we heel goed bij elkaar enzo. En het verdriet is veel minder geworden, maar echt volledig zal ik het nooit verwerken. Verdrietig

~Natasja is the best 4ever~

Leo

Berichten: 50033
Geregistreerd: 06-12-02

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 26-04-03 18:41

Precies......................................................
Maar volgens mij zouden zelfs mijn páárdenvrienden me nooit helemaal begrijpen..... Of ze hebben zoiets nooit meegemaakt, of ze zijn eraan gewend, om zo maar te zeggen..... Nou ja, gewend.... ze hebben zo hun 'principes' met de paardensport

..
The music of this awe
Deep silence between the notes
Deafens me with endless love

..

sonjabelgium

Berichten: 6907
Geregistreerd: 11-09-02

Link naar dit bericht Geplaatst: 26-04-03 18:41

M'n eerste paardje is nu 15 jaar terug weggebracht. Ik kwam aan toen de vrachtwagen wegreed, en ze riep naar me. Mijn ouders hebben altijd geweigerd me te zeggen wat er met 'r gebeurt is. Het raadsel is het zwaarst van al voor mij. 12 oktober ll. heb ik m'n pony verkocht. Zij was zo danig mishandeld geweest dat ze niet veilig was voor ons en met lood in de schoenen hebben we afscheid genomen. Het heeft weken gekost en de krop komt nog steeds terug ... Nu ben ik een thuis aan het zoeken voor haar dochter die hier geboren is. Ik zit al te janken aan het idee alleen al, het is zowat m'n dochtertje voor mij. Alleen spijtig dat ze net zo pittig als 'r moedertje is en ze nooit geen goeie jonge-kinder pony zal zijn. Ik moet voor de veiligheid kiezen voor m'n kinderen ... maar toch, het doet verdomd zoveel pijn ... iets wringt gewoon me de keel toe aan het idee alleen al .......

BC260894 - GL211096 - GA270405 - BO120607 - GN120710
5 Zoete snoetjes <3 THANX FOR THE VOTES FOR NEELTJE - http://9maand.be/ SHE WON *\o/*

Elke dag is een uitdaging… & een kans om te genieten.

Noortje__

Berichten: 239
Geregistreerd: 06-03-02
Woonplaats: huissen(omg. arnhem)

Link naar dit bericht Geplaatst: 26-04-03 18:49

ik heb mijn pony vorige zomer vakantie verkocht, omdat hij echte klein voor mij was geworden en ik niet genoeg tijd meer voor hem had. Ik krijg nog steeds tranen in mijn ogen als ik er aan denk. ik mis hem nog elke dag. Hij was echt mijn maatje, het was echt een gezellige pony. Maar het is niet anders. Ik denk dat dit gemis nooit meer over gaat. Ik had echt zon goede band met mijn Dummie.

Dummie you are alway in my mind. I'll never forget you. Love you for ever!

Arjette

Berichten: 1644
Geregistreerd: 21-02-03
Woonplaats: Breda

Link naar dit bericht Geplaatst: 26-04-03 18:57

Mijn pony kreeg twee jaar geleden darmkanker waar helaas niets meer aan te doen was. Ik moest haar laten inslapen. Doordat ik precies wist wanneer dit ging gebeuren, kon ik goed afscheid van haar nemen. Dit heeft mij heel erg geholpen. Nadat ze weg was heb ik niet veel meer hoeven huilen, ondanks dat ik haar natuurlijk wel heel erg miste. En ik mis haar nu trouwens nog steeds, vooral doordat het rijden met mijn nieuwe paard nog niet zo gaat als ik had gehoopt.

..If I only could make a deal with God, and get him to swop our places..

Kia: the power to surprise Knipoog Clown


Wie is er online

Gebruikers op dit forum: GoogleAdsense, Miiej, Selina, XladyX en 47 bezoekers