Yep, maandagavond was het dan zover. Jigger ging weg. Met een brok in mijn keel reed in naar zijn nieuwe huisje toe. Jigger wist niet hoe hij het had, ineens een trailer in die hij een jaar geleden voor het laatst had gezien toen hij bij mij gebracht werd....maar hopen dat hij er nu geen slechte herinneringen aan krijgt! Zijn nieuwe baasje stond al stralend te wachten bij het hek met blosjes op haar wangen van opwinding. Dat maakte alweer een hoop goed...hij mocht meteen bij zijn nieuwe maatje, een shire, in de 2 hectare grote wei. Ik geloof dat hij het wel wat vond, want hij had meteen geen oog meer voor me. Ik kreeg nog een rondleiding door de stallen, en die zagen en piekfijn uit. Ik kan dus niet anders conlcuderen dan dat hij daar perfect terecht is gekomen: leuke mensen, voldoende weidegang, een lief maatje en mega-grote stallen. Dat is misschien de reden dat ik er minder emotioneel onder was dan ik had verwacht. Het blijft natuurlijk moeilijk, maar hij staat vlak in de buurt dus ik kan hem altijd opzoeken. En het is beter zo, want hij heeft een baasje die er lekker veel mee gaat rijden en rommelen; dat was hier waarschijnlijk niet gebeurd. Jigger zal altijd een speciaal plekje in mijn hart houden Ik hoop dat Janneke, zijn nieuwe baasje, heel gelukkig met hem wordt, maar dat zal vast wel lukken. Het is in ieder geval een leuk stelletje samen
Het is in ieder geval fijn om te horen dat hij het daar waarschijnlijk naar zijn zin gaat krijgen! En het is natuurlijk fijn om te weten dat je hem kan opzoeken!
Lijkt me ontzettend moeilijk om afscheid van je paardje te nemen, gelukkig mag je hem opzoeken, en heeft hij een heel fijn thuis gekregen! Sterkte hoor!
Wie steeds achter de kudde aanloopt, sjouwt altijd door de stront
hey dus t was eindelijk zo ver... wel fijn dat t vlakbij is! Sterkte en denk eraan: je hebt twee prachtknollen waar je ook mee bezig moet
Zekers...stond vanavond weer even te kijken bij mijn kanjers nadat ik ze gevoerd had en ik dacht van: deze twee wil ik nooit meer kwijt, dit is mijn ideale stelletje!
Owh *zucht* praat me er niet over! Eileen is helemaal gek op Jildau, zal ook wel te maken hebben met haar hengstigheid, 't is echt vreselijk heftig! Maar ja, Jildau zit de hele tijd te a-relaxen....als ik ze samen in de wei zet dan drijft Jildau Eileen in een hoekje en trapt ze d'r helemaal aan gort. Onze wei is ook veel te klein voor een normaal gewenningsgevecht zeg maar.....dus dat wordt gewoon niet bij elkaar in de wei. Nooit vrees ik....