Zoals sommige weten was mijn Ratje Tijger ziek. Dat issie nog steeds hij reageerd alleen een beetje erg op de antibiotica. Doordat zijn oor openging kwam er allemaal zooi uit en heeft hij nu tijdelijk een evenwichtsprobleem. Ik wis dus niet dat dat komen zo en schrok me het apelazerus. Hij kon ineens bijna niet meer lopen enzo, dus ikke bellen en we konden om 18.15 terecht (het was 16.30) ik was zooooo bang, niet lang geleden is zijn broertje Janus doodgegaan en ik was echt bang dat ik Tijger nu ook moest gaan missen. Ik heb dus de hele tijd bij hem gezeten en tegen hem gepraat, hem geaait en gejankt, hij was zoooo zielig. Eindelijk mochten we er dan heen. Hij zei dat het dus normaal ( ) was dat hij dit kreeg en eigenlijk wel goed. Al die pus komt er nu uit. Hij heeft een prik gehad die de pijn wat laat verminderen, ik hoop zo dat het helpt, hij zit nu naast me en wast enzo maar hij is nog wel duizelig denk ik. Als ik hem zo zie kan ik wel weer janken. Sommige mensen verklaren me voor gek, maar ik zou zoveel keer liever ziek zijn dan hij, dat hij gewoon plezier kan maken en laat mij dan maar ziek zijn. Mijn arme Tijgertje.
Sorry maar dit moest ik even kwijt, ik zit er echt mee, ik hou zoveel van die beesten, mijn moeder zei ooit 'jij moet geen kinderen nemen je hebt er al 4' (mijn ratten) als er iets met ze is, ik slaap beroerd, heb geen honger, ben niet vrolijk, ik vind het afgrijselijk.
Sorry voor dit sentimentele gedoe.
Renee