Geplaatst Zodra ik binnenkom vraagt ze of ik misschien niet toch op Dusica kan gaan, want er zijn eigenlijk te weinig paarden voor het aantal mensen dat meewilt. Hmmm, een twee uur durende buitenrit op Dusica. Ach wat, laten we het gewoon doen.
Of ik dan even voor haar Troffet uit de wei wil halen, bij haar wil ze niet komen. Nou, bij mij dus ook niet, wel twintig minuten bezig geweest en op het moment dat ik het opgeef en wegloop, komt die dame naar me toe.
Snel poetsen en opzadelen en dan gaan we.
Eerst maar even achteraan. Dit gaat goed. Ze is een beetje zenuwachtig, maar ze houd zich redelijk ontspannen. Na een tijdje toch maar een positie naar voren gaan stappen, ook dit gaat goed. Oeps, links liggen twee Schotse Hooglanders.
Drie van de zes paarden beginnen te snuiven en te dribbelen. De enige die rustig blijven zijn een oude dame van 28, een koelbloedige ruin genaamd Bel en die gekke Dusica van mij. 
Die vond het wel goed, er liep toch een ander paard tussen haar en dat gekke hoorn-beest. 
Bij het ven wilde ze niet het water in, daar zwommen nl enge honden. Dat komt de volgende keer wel.
De hele rit was het weer heerlijk en de fietsers en wandelaars waren NIET gevaarlijk.
Ben echt blij dat ik mezelf over de drempel heb geschopt, want nu zijn de buitenritten dus voortaan gewoon op mijn eigen Dusi.
