Je werdt geboren op 25 juli 1983.
Je moeder Ifavoriet logeerde bij ons en de eigenaar wilde een veulen van B. Raimond.
Ongeveer een half jaar na je geboorte overleed je baas.
Zijn schoonfamilie werd je nieuwe eigenaar.
We brachten je naar de Wit in de Wouwse Plantage.
We belden af en toe en het ging goed met je.
Inmiddels was ik uit mijn pony gegroeid en toe aan een paard.
Nu hadden we 2 jonge paarden staan, maar het leek toch verstandiger om eerst maar eens op een ingereden paard te gaan rijden.
Op 15 juli 1991 werden we gebeld door de zoon van jou eigenaar.
Zijn moeder had niet lang meer te leven en haar laatste wens was dat je bij ons terug zou komen.
Dan kon ze met een rustige gedachte overlijden, want ze wist dat je het goed zou krijgen bij ons.
We zijn dezelfde dag nog gaan kijken en de volgende dag hebben we je opgehaald bij manege de Wolf in Huybergen.
Buurmeisje Femke kwam je meteen bewonderen en door haar kreeg je de troetelnaam Koetie.
Je oude baasje kreeg nog even een opleving en kwam daarna in het ziekenhuis terrecht.
We hebben video opname van je gemaakt en die nog aan haar laten zien. Daarna is ze overleden.
Omdat je een B. Raimond x Browns Liberty Light (hackney) was en ik lid ben van het NRPS hebben we je op 27 juli 1991 aangeboden op de NRPS keuring in Sint - Oedenrode.
Je kreeg een 1e premie en mocht naar Ermelo.
Op 17 augustus 1991 haalde je daar het ster predikaat.
Op dat moment was in de hoofdring een show bezig op muziek van Bolero van Ravel.
Als ik die hoor krijg ik altijd kippenvel en schieten de tranen in mijn ogen.
Onze 1e wedstrijd was in Drongelen in dezelfde maand en we haalden meteen 4 winstpunten.
Op een wedstrijd in Zwijndrecht was een man die je herkende.
Hij zei: Maar dat is Belinda en meest verwende paard van Brabant.
Dat klopt zei ik, je kon namelijk niet vast staan, dan trok je alles kapot en als je mee de trailer in moest, kon ik een uur ervoor uit trekken, mocht je weer eens geen zin hebben.
De enige manier om je te laden was een jas over je hoofd.
Aan buitenritjes in de polder had je ook een hekel, dan draaide je om naar huis en als ik een poging deed om je terug te sturen, liep je achteruit de sloot in.
Volgens de verhalen van die man liet je je vorige vrouwtje ook vaak in de steek en kwam je niet de B uit.
In 1992 lieten we je dekken door de NRPS-er Figaro, en je stalgenoot door de KWPN-er Vincent.
In april 1993 kreeg je een dood merrieveulen.
Ondanks het vaak gaan kijken en de baby-foon met camera in je stal kreeg je haar toch stiekum.
We gaven haar de naam Farytail.
In juni kreeg je stalgenoot een gezond hengstveulen genaamd Leviticus.
Na een poosje pakte we het rijden weer op.
We hebben bij verschillende mensen les gehad maar het klikte op de een of andere manier toch niet.
In december 1994 gingen we lessen bij Hanneke van Damme en dat klinkte super!!
De kinderen van Hanneke noemde je Koetie - Belinda want vonden ze mensen hebben een voor en achternaam, dus moest jij er ook 2 hebben.
Ik heb je in de les een paar keer met stang en trens gereden en dat was een onwijs leuke ervaring!
Op wedstrijden (M2) liet je me elke keer zitten waarom weet ik niet.
Op het werk van mijn vader was een man en zijn dochter van 12 wilde graag paardrijden.
Ze kwam kijken en het klikte meteen met je.
We gingen allebei lessen bij Hanneke en Hester zou je gaan starten
in de B.
Helaas kwam het niet zo ver want je begon te sukkelen met je benen.
We lieten je nakijken bij een kliniek in Kesteren.
Er zou nooit meer op je gereden kunnen worden.
Het was de bedoeling om je een leuke oude dag te geven, maar ook dat zat er niet meer in.
We kregen pijnstillers mee, maar daar kun je ook niet lang mee doorgaan.
Vrijdagmiddag op mijn werk heb ik een afscheidsbericht gemaakt voor mijn stalgenoten (Belinda heeft nog een poos in een pension gestaan om te kunnen trainen, thuis waren de mogelijken beperkt).
Maandag is mijn moeder langs de dierenarts gegaan (die zit 5 minuten verderop) en heeft gezegd dat ik je wilde laten inslapen.
Ik heb je nog een keer geknuffeld en mijn broertje heeft nog een paar laatste foto's gemaakt.
Het inslapen verliep heel rustig en je bent eigenlijk al gras etende dood gegaan.
Vandaag is het 5 jaar geleden en ik mis je nog vaak.
Je was ondanks je gebruiksaanwijzing een onwijs betrouwbaar dier, je kon achterstevoren op je een boek gaan lezen.
Soms slaat de twijfel toe van had ik niet een second opinion moeten doen.
Aan de andere kant is verder lijden je bespaard en ben je bij Farytail.
Dag lieve Koetie, ik zit hier met tranen in mijn ogen, ik hoop dat je het fijn hebt.
Doe de groeten aan Farytail.
