T was mooi weer, dus ik dacht maar weer eens naar het bos te gaan
Is ongeveer half uur stappen, te doen dus. Nadeel is dat ik zelden naar het bos ga omdat ik daar geen tijd voor heb, en dus de weg niet geweldig ken en daarbij de (on)mogelijkheden van de paden.Uiteindelijk het pad gevonden wat ik zocht, zat er toen al zeker een uur op. Is op zich een mooi paadje om een sprintje te trekken, alleen werd het niks omdat het mij te druk was met fietsers overal. Dus maar weer verder stappen. Bedacht dat ik erg in de buurt was van de Lipperhuister heide, en aangezien het erg mooi rijden is daar, besloot ik nog een stukje verder te gaan. Op dat moment komt er een ponyhengstje uit het niets opduiken in het land naast het pad waar ik reed, zodoende in passage mijn weg vervolgd (wist niet dat Ironique dat kon
).Toen de heide gevonden, pad was alleen slecht in het begin, dus nog steeds niet fatsoenlijk kunnen galopperen. Stukje verderop begon het er op te lijken, dus tijd om te galopperen. Paard had alleen écht geen zin meer, deed eerst voorkomen alsof ze moe was maar niet dus
Aanspringen in galop, 30 m galopperen, in een keer op de rem, rechts omkeert, aangepakt en weg vervolgd. Dit een keer of 5 achter elkaar... Aan het pad kwam maar geen einde, anders was ik allang een keer links of rechts gegaan.
Uiteindelijk kon ze het volhouden om een stuk fatsoenlijk te stappen zonder om te draaien, en aangezien ik er ook goed flauw van was omdat er maar geen einde aan dat pad kwam, ben ik maar omgedraaid en eens getest of ze echt moe was... Niet dus
Pad was opeens niet zo lang meer Vervolgens dacht ik een stuk af te snijden bij die wei van die ponyhengst, had niet gezien dat die wei zó groot was, komt die hengst weer met een noodgang opduiken, pad zat direct langs de wei, omheind met prikkeldraad en was niet al te breed... Ging maar net goed, was ff bang dat dat beest door het draad ging, maar mee. Maar helaas: dit pad eindigde met een bruggetje die ik met mijn 700 kg niet vertrouwde dus maar weer omgekeerd, wéér langs die hengst.... Gelukkig had ie me nu niet opgemerkt.
Al met al kon ik weer bijna dezelfde weg terug en heb ik 3 uur gereden, was bijna zover dat ik mijn schapevelonderlegger OP mn zadel wilde binden... Alle respect voor de endurance ruiters die het wél volhouden
Overigens was Ironique zeker NIET moe, maar de volgende keer ga ik iets beter van te voren onderzoeken waar ik wel en niet langs kan 
Beste mensen... geloof alsjeblieft deze negativiteit van deze dame niet! Endurance is lang niet zo erg als zij het voor doet komen 
