Eigenlijk zou je criteria moeten stellen op basis waarvan een oorlog beginnen te rechtvaardigen is. Ik vind persoonlijk, dat een aanvalsoorlog verkeerd is. Wat Amerika nu doet is zelf beginnen met het wapengekletter. Dat maakt ook dat deze op handen zijnde aanval op Irak niet vergelijkbaar is met de interventies in het voormalige Joegoslavië. Waar het mee vergelijkbaar is, is de aanval op Afghanistan, die gezien de nog altijd daar heersende anarchie zinloos is geweest.
Wanneer Amerika echte bewijzen heeft van Irakese opslagplaatsen met massavernietigingswapens en ze die ook klaarblijkelijk kunnen zien op de satelliet, dan snap ik niet waarom ze niet even die opslagplaatsen platgooien en het daarbij laten. Immers, een land binnenvallen en vervolgens opbouwen brengt zo veel neveneffecten met zich mee. Hoe maak je Irak straks democratisch ? Hoe ga je om met de Turken als ze in Noord-Irak gaan klieren ? Wat doe je met de nieuwe terroristen die je kweekt in de islamitische wereld, doordat je in hun ogen alweer en met opzet een moslimland aanvalt ?
Op deze lastige vragen heb ik nooit een antwoord gehoord van de VS. Integendeel, het blijft allemaal stil aan de andere kant van de oceaan. Zij kennen alleen hun oorlogslogica, waarbinnen alles goed gaat en daarmee leven ze in hun typische Amerikaanse droomwereldje waarin het geloof in vooruitgang nog een rol speelt. Er wordt een veronderstelling op een veronderstelling gebouwd die zich eerst nog maar eens moet bewijzen in de toekomst.
Als de oorlog snel is afgelopen
Als Saddam geen massavernietigingswapens inzet
Als vervolgens de Turken niet gaan dwarsliggen
Als terroristen intussen geen nieuwe WTC-aanslag hebben gepleegd
Als de regimes in het Midden-Oosten de controle over hun bevolking weten te houden
Als democratie gerealiseerd wordt in Irak
Denken de voorstanders van oorlog nu werkelijk, dat over twee jaar dit lijstje, dat door de Amerikanen maar even lekker a priori wordt aangenomen, nog ongeschonden overeind staat ?
Het kan misschien dienen als troost dat, in al onze rampspoed en onheil, hij die iets verliest en er wijsheid uit put, een winnaar is.