Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter:** 12-03-03 22:26

Ouders uit elkaar, en dan??

Geplaatst door de TopicStarter: 12-03-03 22:26

Ik vroeg me af wat er NA de scheiding van sommige bokkers hier gebeurde? Ging het na een maandje ofzo al weer beter? Of zijn ze er nu nog mee bezig, zijn er mensen soms echt in de put mee geraakt enz...

Ik heb nu een jaar na het scheiden van mijn ouders er nog moeilijk mee, ben depressief en heb mijn moeder nu al een jaar niet gezien, maar een vriendin van mij die heeft weer nergens last van.

Hoe zit het bij de andere bokkers?

**Geplaatst:** 12-03-03 22:38

Geplaatst: 12-03-03 22:38

Toen mijn ouders uit elkaar gingen zat ik in de brugklas en de hele scheiding was pas rond toen ik mijn Havo-diploma kon ophalen, en dan was ik nog 2x blijven zitten ook. Kun je nagaan

Het heeft allemaal veel en veel te lang geduurd en heeft best wel een stempel op onze jeugd gedrukt, ik bedoel, van je 13e tot je 19e ongeveer staat een heleboel in het teken van de scheiding. Papa ging weer weg en papa kwam weer terug, papa ging weer weg, enz enz.
En nog word je ermee geconfronteerd. Met verjaardagen. Met familiefeesten. Met afstuderen, enz enz. Maar ik kan nu met mijn vader en moeder heel goed opschieten, terwijl ik een paar jaar geen contact met mijn vader heb gehad. Maar dat halen we nu samen wel weer in.
Dus je leert er wel mee omgaan. Maar bij ons was het dus zeker niet in een maandje klaar.

Ik ben nooit depressief geweest, maar heb er natuurlijk wel veel verdriet van gehad. Toen ik het even niet trok allemaal heb ik een tijdje bij mijn vriendin en haar ouders in huis gezeten. En erover praten met je vriendinnen helpt.
Toch denk ik ook dat je er sterker van kunt worden. Je leert een hoop, krijgt andere inzichten en je wordt er in ieder geval een stuk volwassener door op sommige punten.
Sterkte joh, als je er alleen niet uitkomt kun je er misschien eens met iemand over praten die je begrijpt. Lachen

Ninthe onder het zadel - april 2007

**Geplaatst door de TopicStarter:** 12-03-03 22:51

Geplaatst door de TopicStarter: 12-03-03 22:51

Ik heb er heel lang tegen aan gehikt en niet gepraat, gewoon omdat ik de mens te weinig vertrouw. Ik loop nu ook bij een psychologe maar het duurt nog echt een hele tijd voor ik weer "gelukkig" ben.
Ik heb echt superveel meegemaakt echt teveel om hier neer te zetten maar omdat ik er nooit over had gepraat kropte ik het op en nu komt dat er zo uit.

Ben blij voor je dat het nu goed gekomen is! Ik hoop dat ik over een tijd ook weer met mijn moeder kan praten en omgaan, want ook al heb ik nu een hekel aan haar ik mis haar wel!

**Geplaatst:** 12-03-03 22:58

Geplaatst: 12-03-03 22:58

Kijk deze tekst maar eens, die is erg mooi:
http://www.lyricsondemand.com/m/mariahc ... yrics.html

Ik denk dat het juist belangrijk is dat je het niet opkropt. Vroeg of laat komt het toch weer boven dus je kunt maar beter proberen het een plekje te geven. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan, maar wel het beste voor jou.

Met je moeder komt het ook vast wel weer goed. Dat is met mijn vader net zo gegaan. Je bent boos, maar mist hem ook. Dan kun je star blijven, en geen contact meer willen, maar uiteindelijk heb je er vaak alleen jezelf mee. Probeer eens met haar te praten als je haar mist en probeer eerlijk te zeggen wat je voelt. Ook als je boos bent, gewoon zeggen wat je voelt en wat je denkt, daar kan je moeder ook nog wat mee.
Succes!

Ninthe onder het zadel - april 2007

**Geplaatst:** 13-03-03 10:28

Geplaatst: 13-03-03 10:28

Mijn ouders zijn gescheiden toen ik nog erg jong was, ik kan me er weinig van herinneren eigenlijk en daar ben ik blij om. Als het dan toch moet, dan maar liever op hele jonge leeftijd.
Ik heb met beide ouders goed contact, maar wel op een verschillende manier.

Nulla tenaci invia est via

**Geplaatst:** 13-03-03 13:23

Geplaatst: 13-03-03 13:23

Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 16 was en ze hadden het veel eerder moeten doen. Dat had een hoop ongezelligheid in huis gescheeld. Niet dat er ruzies waren, maar echt gezellig was het niet.

Ik zat midden in m'n pubertijd, zette me af tegen alles en iedereen. Ik deed niets meer, ging niet meer naar school en zo. Ik heb m'n middelbare schooldiploma dus ook niet gehaald. Toen ze nog bij elkaar waren deed ik het voor hun, toen ze uit elkaar waren gegaan, hoefde het voor mij niet meer. Ik ging liever naar de paarden! Haha!

Ik ben toen ook bij mijn vader blijven wonen, aangezien mijn moeder gelijk bij haar vriend (met kinderen) introk en daar had ik geen zin in. Ik had (heb nog steeds) een etterbroertje die me het leven zuur maakte.

Ik wil niet zeggen dat ik slechte jeugd heb gehad, maar het kan absoluut beter. Als je een de pubertijd zit, dan wil je een vast thuisfront hebben, waar je op terug kan vallen. Dat had ik niet.

Na ongeveer anderhalf jaar ben ik weer serieus aan een opleiding begonnen en kreeg ik ook een andere vriendenkring. Het ging stukken beter, de pubertijd was over en ik kon weer normaal met m'n vader en moeder opschieten. Nu hebben ze allebei weer een partner en weet ik dat ze gelukkig zijn. Ik heb een eigen leventje en ik ben ook gelukkig.

**Geplaatst:** 13-03-03 13:31

Geplaatst: 13-03-03 13:31

Mijn zoon heeft een hele tik gehad toen zijn vader een weer jonger exemplaar aanschaftte. Maar we zijn er heel close door geworden, zelfs nu hij zo ver weg woont. We hebben elkaar om de beurt opgevangen, daar was hij nog wel wat jong voor 11 jaar, maar hij heeft er veel van geleerd voor de rest van zijn leven. Vriendschap is een gouden begrip voor hem, liefde voor meisje een durft ie nog steeds niet helemaal te geloven.

Men kan alleen discussiëren indien men er vanuit gaat dat de discussiegenoot ook wel eens gelijk zou kunnen hebben -:)

**Geplaatst:** 13-03-03 13:35

Geplaatst: 13-03-03 13:35

Tessebes schreef:
Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 16 was en ze hadden het veel eerder moeten doen. Dat had een hoop ongezelligheid in huis gescheeld. Niet dat er ruzies waren, maar echt gezellig was het niet.

Ik zat midden in m'n pubertijd, zette me af tegen alles en iedereen. Ik deed niets meer, ging niet meer naar school en zo. Ik heb m'n middelbare schooldiploma dus ook niet gehaald. Toen ze nog bij elkaar waren deed ik het voor hun, toen ze uit elkaar waren gegaan, hoefde het voor mij niet meer. Ik ging liever naar de paarden! Ik ben toen ook bij mijn vader blijven wonen, aangezien mijn moeder gelijk bij haar vriend (met kinderen) introk en daar had ik geen zin in. Ik had (heb nog steeds) een etterbroertje die me het leven zuur maakte.

Ik wil niet zeggen dat ik slechte jeugd heb gehad, maar het kan absoluut beter. Als je een de pubertijd zit, dan wil je een vast thuisfront hebben, waar je op terug kan vallen. Dat had ik niet.

Na ongeveer anderhalf jaar ben ik weer serieus aan een opleiding begonnen en kreeg ik ook een andere vriendenkring. Het ging stukken beter, de pubertijd was over en ik kon weer normaal met m'n vader en moeder opschieten. Nu hebben ze allebei weer een partner en weet ik dat ze gelukkig zijn. Ik heb een eigen leventje en ik ben ook gelukkig.

Komt me heel bekend voor........alleen mijn ouders gingen scheiden toen ik 25 was en al een paar jaar de deur uit. Dus 20 jaar te laat. Ik gedroeg me ook precies zoals jij................

www.poetsplaats.nu

**Geplaatst:** 13-03-03 13:49

Geplaatst: 13-03-03 13:49

Mijn mentor heeft tegen mij gezegd dat oudere kinderen waarvan de ouders gaan scheiden het er moeilijker mee hebben dan jongere kinderen.
En aan de verhalen te lezen hierzo is dat ook zo.

Mijn ouders zijn ook gescheiden ongeveer 2 jaar geleden. Ik ben er nu nog mee bezig om het te verwerken. Ik zelf krijg de kans ook bijna niet om het te verwerken omdat mijn ouders nog altijd ruzie maken...Ruzie maken om hun vrijheid en om mijn broertje. (Mijn moeder wil haar vrijheid terug en probeert mijn broertje bij ons te plaatsen zodat zij hem nooit meer hoeft. Mijn vader en ik kunnen dat niet aan wij zitten al op het randje...Maarja een en al drama...)

**Geplaatst:** 13-03-03 14:00

Geplaatst: 13-03-03 14:00

mijn ouders zijn nu 12 jaar uit elkaar, in het begin ging het nog wel goed, elk weekend gingen m'n zusjes en ik bij hem slapen en hij kwam nog wel eens bij ons langs.
alleen werd ik ouder en hij veranderde in mijn ogen ook, we kregen veel ruzie tussen mijn vader en moeder liep het ook niet helemaal goed meer enz. enz.

inmiddels is mijn vader 2of 3 jaar getrouwd met een andere vrouw en heb ik hem al 2 jaar niet meer gezien, en binnenkort gaan mijn moeder, zusjes en ik bij mijn moeders vriend wonen.

eigenlijk was ik mijn vader en z'n stomme gedrag al een beetje vergeten maar omdat ik nu 18 ben geworden krijg ik weer allerlei problemen met hem. ik heb er voor gekozen dat ik tot mijn 21ste nog allementatie van hem wil krijgen wat hij dus niet betaald omdat ik hem niet wil zien (anderen krijgen zo'n €100 per maand terwijl ik van hem misschien net €50 krijg wat hij bijna nooit betaald)...ik ben zijn dochter niet meer.
ook met m'n studiefinancering heb ik allerlei problemen dankzij hem en waarschijnlijk moet ik ook weer een rechtzaak tegen hem aanspannen(houd de ellende dan nooit op?

)

alle problemen bij ons zijn dus vanwege geld, mijn vader is gokverslaafd (geweest), verdient nu goed en hoeft er maar 3 mensen van te onderhouden, hij hoeft maar €150 per maand te betalen voor zijn 3 andere kinderen en zelf dat banketstaaf bedragje heeft hij niet voor ons over

.

bij mij heeft de scheiding dus een hoop ellende gekost maar toch ben ik blij dat m'n ouders zijn gescheiden...ik heb geaccepteerd dat m'n vader een enorme eikel is en zeg dus ook tegen andere die de hele situatie niet kennen dat m'n moeders vriend mijn vader is...hij is in de 2 jaar dat ik hem ken meer vader voor me geweest dan dat mijn echte vader in 18 jaar was....

Lodewijk... 2005-2023
* Shop HN Horsewear * bitloos * western * natural horsemanship * en meer *

**Geplaatst:** 13-03-03 14:04

Geplaatst: 13-03-03 14:04

Mijn ouders gingen scheiden in 1978. Met de scheiding en de verhuizing enzovoort heb ik het op zich niet zo moeilijk gehad. De scheiding zelf gaf eerst wat rust en ik vond Amsterdam wel spannend om heen te verhuizen. Later heeft de scheiding wel veel problemen met zich mee gebracht en dat is eigenlijk nog steeds zo en we zijn toch al 25 jaar verder.
Voor jezelf spelen er nogal wat dingen mee die er mee te maken hebben of je een scheiding wel of niet goed kunt verwerken. Dat heeft vooral te maken met hoe je zelf bent, dingen interpreteert en beoordeelt. Je zelfbeeld dus en je rol in het geheel.

**Geplaatst door de TopicStarter:** 13-03-03 21:29

Geplaatst door de TopicStarter: 13-03-03 21:29

Dus als ik het zo lees allemaal, hadden en hebben sommige van jullie er wel problemen mee? Want ik zie om mij heen allemaal kinderen/mensen die wel een tijd lang van slag zijn, maar snel weer er tegen aan kunnen, ik dus niet.

Ben overspannen door dat hele gedoe geworden, maar het gaat steeds beter nu.

**Geplaatst:** 13-03-03 21:33

Geplaatst: 13-03-03 21:33

Plien, als ik zo lees wat jij erover vertelt, dan kan ik me best voorstellen dat je er moeite mee hebt. Het is niet niks namelijk, zo'n scheiding en al helemaal niet als je daarbij een van je ouders 'verliest'. Het is dan wel min of meer je eigen keuze, maar het is en blijft heel moeilijk. Al was het maar omdat je om je heen mensen tegenkomt die wel een fijne moeder hebben en jij niet. Mensen vragen er ook vaak naar en als je dan zegt wat je denkt en hoe het zit, dan wordt dat niet altijd goed begrepen.

**Geplaatst:** 13-03-03 21:37

Geplaatst: 13-03-03 21:37

Eenmaal gescheiden komt het meestal niet meer goed. Heel soms wel, maar dan is het eerder een bewuste keuze. Voor mij: ik vond het wel prima dat ze gescheiden zijn, nog steeds trouwens. Is beter voor ze....en voor mij!

~het komt uit de lengte of uit de breedte~

**Geplaatst:** 14-03-03 01:27

Geplaatst: 14-03-03 01:27

Ooit hoorde ik een meisje van wie haar vader was overleden zeggen: "Scheiden? Nou en, ze zijn toch niet dood?!" Toen vond ik dat een hele harde opmerking, alsof mijn leed niet erg genoeg was. Nu ik ouder ben en er vanuit een ander oogpunt naar kijk, heeft ze 100% gelijk. Ik héb m'n ouders tenminste nog, ookal leven ze dan niet met elkaar. Echt waar, er zijn ergere dingen in het leven. Er zit niets anders op dan je erover heen te zetten, het leven gaat door!

Wie is er online