Het lag helemaal niet in de planning en het ging spontaan, totaal onvoorbereid. We gingen longeren, met zadel en hoofdstel voor het eerst, en weer met de lijn aan het bit vast. Het ging goed en toen mijn stalgenoot klaar was met haar, zei ik zomaar: zal ik eens gaan hangen op haar? Ja dat is goed zei hij, maar dan moet je wel even beugels aan het zadel doen. Die zaten namelijk niet aan het zadel. Dus ik die beugels gehaald en aan het zadel gedaan. Ik deed mijn voet in de beugel, ging omhoog en ging over haar rug hangen. Er gebeurde niets. Mijn stalgenoot zei: ik ga stappen. Ik vond het best eng en hij trok haar mee maar ze kwam met haar hoofd omhoog. Ik schrok, dacht dat ze ging bokken en sprong naar beneden. Ik moest het weer doen en mijn stalgenoot (T) zei: ga er maar eens helemaal op zitten. Ik zei: dat kan toch niet?? Ik deed het toch en deed heel voorzichtig mijn andere been erover en ging zachtjes zitten. Ik bleef voorover zitten, zoals ik dat in de boeken had gelezen. Ze deed nog steeds niets. Toen ging ik langzaam rechtop zitten en ze bleef nog steeds keurig staan. Toen ging T stappen met haar en ik vond het doodeng. Ik zei: hou je haar wel goed vast? We hebben 3 rondjes door de bak gestapt en Razinda sjokte braaf achter T aan. Ze deed helemaal niets!!! Ik kon het niet geloven, want het was altijd mijn droom om zelf als eerste op haar te durven zitten. Toen ik eraf ging (ik had helemaal trillende benen) heb ik haar helemaal fijngeknuffeld en ze kreeg meteen lekker voer en appels.
Het grappige was, dat Jur en T zijn paard nog in de wei stonden en die stonden samen mee te kijken, alsof vader en moeder trots stonden te kijken hoe hun kind iets nieuws leerde. Ik was apetrots op Razinda!! Echt totaal onvoorbereid, ik dacht dat het nog wel 2 maanden zou duren voor ik erop zou gaan, eerst vaker met zadel en hoofdstel longeren, dan een beugelriem om haar nek waar ik me aan vast kon houden, ik had nog niet eens een cap, ik had mijn laarzen niet aan maar stalschoenen. Het is echt een wonder voor mij!
Tegelijkertijd ben ik ook weer bezorgd, waarom was ze zo braaf, er is toch niets mis met haar, ze is toch niet ziek?? En ik vond haar ook wat stijf rechtsom, ze zou toch niet slechte benen hebben net als Jur? En dan al op haar derde. Ik wil eigenlijk geen foto's laten maken want ik wil het nog niet weten. Ik word gek van mijn gepieker.
Daarna heb ik Jur gereden en ik heb een hele lange buitenrit gemaakt van een uur, helemaal in mijn eentje. Op de heenweg hadden we wel wat probleempjes, zo wilde ze ergens niet langs en ging de hele tijd achteruit lopen en steigeren, bijna in een sloot. Een hele lieve mevrouw van een boerderij kwam me helpen en nam Jur mee aan de teugel en toen kwamen we erlangs. Ook moest ik langs een fabriek (langs een drukke weg) en moest ik door een smal fietspad tusen een hek en paaltjes door. Toen ik net halverwege was (na het nodige gevecht) kwam er een grote vrachtwagen de bocht om scheuren bij die fabriek en Jur stond meteen 180 graden gedraaid op dat smalle pad. Die vrachtwagen chauffeur vond dat wel grappig en ging expres zijn vrachtwagen laten sissen enzo, dus Jur nog banger. Maar uiteindelijk was ik erlangs en toen moest ik ook nog een tunnel door. Toen ben ik er maar even af gegaan want dat was echt te eng. Omdat ik voorop liep durfde ze ook en daarna verliep de rit probleemloos. Het laatste stukje had ik zo'n pijn in mijn kont dat ik er naast ben gaan lopen en ik vond wel dat Jur erg kort stapte. Als alles nou maar goed blijft gaan... *pieker*
. Ene blijf positief vanaf nu gaat alles goed 
. 
! 
Geef haar maar een stevige knuffel! En heel veel succes met inrijden. Het gaat je vast wel lukken, je hebt Razinda's vertrouwen al 
