Ja, mooi gedicht, maar dit stukje doet mij toch wel pijn:
Heike schreef:En breng mij waar men mij hulp biedt,
Een bede slechts; verlaat mij niet!
Houdt mij zacht pratend tegen je aan,
Totdat mijn ogen breken gaan.
Dit namelijk nou net wat ik dus wel heb gedaan. Ben op het 'moment supreme' weggegaan. Pas later (toen het 'over was') terug geweest, voor een laatste groet. Ik zal toch niet de enige zijn die juist dít stukje niet kan verdragen? En dan bedoel ik niet dit stukje in het gedicht, maar dit stukje in 'het' gebeuren. Ben er zo lang mogelijk bij gebleven, maar die laatste adem, die wilde ik niet horen. Heb het wel gezien (van een afstandje, achter glas. Was helemaal niet eng o.i.d.).
Verder een mooi gedicht, je weet dan dat je moeilijkste opgaven ooit, de juiste is geweest...
...