Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-03-03 16:28

manisch depressief: hoe ermee om te gaan??

Geplaatst door de TopicStarter : 05-03-03 16:28

Beste Bokkers,

Ik ben al weer een poosje op bokt maar kan absoluut niet onder
mijn eigen naam over dit onderwerp praten.

Ik ken hier een aantal bokkers die ook mijn ouders kennen door wedstrijden enzo, als ze erachter komen dat ik dit onderwerp op bokt bespreek dan heb ik een nog groter probleem.
Niet dat ik jullie niet vertrouw, maar mensen die mijn moeder kennen zouden echt denken heb je het over je eigen moeder?
Weet je wel wat je ons verteld?
Ze kan het 2 gezichten hebben heel goed verbergen voor de buitenwereld.

Mijn moeder is dus manisch depressief en ik ben de klos.
Ik ben nl. de enige waar ze zich op af kan reageren omdat ik als 1e thuis
ben uit het werk.

Je mag ook reageren via een pb-tje.

Ik kan op dit moment alleen internetten via mijn werk.
Dus als je niet meteen antwoord krijgt komt het daar door.

**Geplaatst**: 05-03-03 16:34

Geplaatst: 05-03-03 16:34

Gebruikt je moeder geen medicijnen Verward

Mijn tante is manisch depressief maar slikt Lithium (ofzo) en sinds ze dat gebruikt is ze weer gewoon als ze vroeger ook was. Mijn oom had het soms ook wel zwaar met haar te verduren hoor en is blij dat ze door de medicijnen weer zichzelf is.

Het leven met iemand die manisch depressief is is erg zwaar. Kun je er niet met je vader over praten Verward

of de dokter Verward

Je mag me ook pb-en maar zit ook op mijn werk dus weet niet of ik direct kan reageren.

Sterkte!

**Geplaatst**: 05-03-03 16:57

Geplaatst: 05-03-03 16:57

Mijn schoonvader is ook manisch depressief en staat onder behandeling van een psychiatrisch ziekenhuis. Hij slikt ook medicijnen en daarmee is het prima onder controle te houden. Natuurlijk maak ik het niet elke dag mee, maar ik hoor wel van mijn schoonmoeder hoe de buien verlopen. De laatste maanden gaat het supergoed!

Weet iig dat de aanvallen die ze op jou loslaat (zoals je schrijft dat je de klos bent omdat jij als eerste thuis bent), niet persoonlijk zijn. Mijn schoonvader is ook wel eens vreselijk tegen ons tekeer gegaan om niets.
Het is moeilijk, maar je zal iets makkelijker over haar opmerkingen moeten leren heenstappen dan van een ander.

Sterkte.

**Geplaatst**: 05-03-03 20:04

Geplaatst: 05-03-03 20:04

Warning: erg lang verhaal.

Ten eerste: als je je verhaal kwijt wilt of je hart wilt luchten; je kan altijd mij pb-en of emailen oid, ik weet namelijk wat het is.

Een van de dingen die mijn jeugd niet makkelijk hebben gemaakt is dat mijn moeder manisch depressief is, en dan flink heftig ook.

Ze is thuis komen te zitten toen het te zwaar werd op d'r werk, ze kon het allemaal niet hendelen (dit deel van het verhaal heb ik nog niet zo lang geleden gehoord omdat mij hetzelfde gebeurde, kan je voorstellen hoe bang ik toen werd Verward

).
Opgegeven moment dacht ze dat ze evita perron was (dit is niet typisch md volgens mij).
Het werd rustig en ik werd geboren, ging lekker tot ze weer manisch werd, zo werd mijn broertje verwekt en mijn moeder is de hele zwangerschap behoorlijk heen geweest en na de bevalling werd ze ook meteen opgenomen met als gevolg dat mijn broertje zijn eerste levens maanden geen moederlijk contact heeft gehad.

Alles ging daarna vrij normaal, tot de scheiding, ik was toen 7, mijn moeder nam mij en mijn broertje mee, we gingen niet al te ver van mijn vader wonen.
In die periode kreeg mijn moeder hadol en ze veranderde langzamerhand in een zombie, opa en oma namen taken over en er kwam een maatschappelijk werkster, ik vond het vreselijk!
Gelukkig kwam mijn vader weer terug want mijn moeder kon het echt niet alleen aan.
Het ging weer een tijdje goed tot ze weer manisch werd, ze wilde dat ene huis, een mooie villa in heiloo, ok dat kopen we dan 'eventjes' Knipoog

Vanaf daar is er veel gebeurd, ze was erg veel manisch, zag engelen en jezus in de tuin, liep vele malen weg, veel hele heftige ruzie's met mijn vader, althans ze schreeuwde dan hysterisch en bijna demonisch en mijn vader probeerde het te sussen en het vele kopen dan natuurlijk, voor honderden guldens make-up, even snel een orgel kopen zonder dat mijn vader het mocht weten etc etc.

Op een middag kwam ik tussen de middag thuis en stond de hele hal vol met ingepakte tassen, ze zei, we gaan op vakantie, ik heb je school al gebeld, ik was toen al wijzer en had de maling aan d'r en ben gewoon naar school gegaan.
's middags toen ik thuis kwam was ze weg, voorgoed.
Ze was intussen ook al zwanger geraakt op een van de omzwervingen (tegen haar wil in toen iemand haar onderdak bood en misbruik van haar toestand maakte).
Ze is een aantal malen nog terug gekomen, baksteen door het raam om sleutels te pakken, om mij van school te 'kidnappen' en om het bordje te koop uit de tuin te verwijderen.

Uiteindelijk kwam er een omgangsregeling, 1 keer in de 2 weken naar mijn moeder, een weekend lang, hoe lang zou ik dat volhouden Verward

Ik had namelijk nix meer met mijn moeder en was bang voor d'r.
Dat werd ook nix, een 'vriend' van haar van een jaar of 40 maakte avanches richting mij (toen 12/13 jaar) en het huis was vies, de baby huilde wegens ondervoeding en mijn moeder was totaal van de wereld (voornamelijk manisch), intussen weigerde ze ook medicijnen te slikken.

Uiteindelijk heb ik het afgekapt toen ze mij en mijn broertje ons van onze vrijheid beroofde, ze sloot ons in huis op en wilde ons niet meer naar huis laten gaan, door een list van mij uitgevoerd door broertje lief omdat ze mij niet vertrouwde kwamen we buiten en zijn we snel naar opa en oma gerend die in de buurt woonde.

Dit is een heel heftig verhaal, dat besef ik me ook, het lijkt voor mezelf ook een verhaal, zoiets als uit een vorig leven ofzow, het is zo bizar bijna, terwijl ik gewoon een leuke jongedame ben die een prima jeugd heeft gehad, zo lijkt het voor buitenstaanders soms.

Contact heb ik niet meer met mijn moeder, ik zou het graag willen maar het is voor mij zowel voor haar te zwaar.
Ik heb dus intussen ook 2 halfbroertjes en een halfzusje erbij waarvan ik de jongste 2 niet ken.

Ooit hoop ik dat ze genezen kan worden, want ze is buiten haar ziekte om een hele mooie intelligente vrouw die sterk is en weet wat ze wilt.

En voor mezelf hoop ik dat ik het allemaal goed kan verwerken en dat ik er zelf nix aan over heb gehouden, evenals mijn broertje.
Ik heb nu ook sinds een klein tijdje therapie, omdat ik erachter kwam dat het toch niets nix is en ik gewoon een objectieve blik van buitenaf nodig heb om het goed te kunnen relativeren.

Heel veel sukses, en als je het nodig hebt kun je bij me terecht, ik heb destijds niet echt op iemand kunnen steunen, ook niet mijn vader omdat het een taboe was, ik was pas 14 toen ik kreeg te horen wat mijn moeder eigenlijk heeft...

Overigens heeft mijn moeder nu een mensonwaardig bestaan, geheel psychotisch, niet meer willen communiceren en zich geheel afsluitend, gekweld door haar leed (5 kinderen 'afgepakt' en de kennis van de dingen die ze doet).

**Geplaatst**: 05-03-03 20:19

Geplaatst: 05-03-03 20:19

Ik kan me heel goed voorstellen dat je het er moeilijk mee hebt. Mijn tante is ook manisch depressief. Ze slikt ook medicijnen (maar medijnen hoeven niet altijd voldoende te werken) Ze heeft 8 jaar in een inrichting gezeten. Tegenwoordig gaat het redelijk goed met haar ze woont op zichzelf, maar er zijn ook nog wel momenten dat het minder gaat met haar. Jij vraagt in de titel hoe je met manisch sepressieve mensen (jou moeder) moet omgaan. Ik denk dat dat heel moeilijk is (dat verschilt natuurlijk wel van persoon tot persoon, ik ken ook iemand die nu dankzij de medicijnen nergens last meer van heeft) Als ik naar mijn tante kijk dan weet ik bijvoorbeeld dat als ze heel erg manisch is dat ze dan denkt ook zonder de medicijnen te kunnen.. wat het natuurlijk nog erger maakt. Ik weet niet hoe oud jij bent, maar je zegt dat je moeder vooral jou moet hebben, omdat je als eerste thuis komt. Is er geen mogelijkheid dat je het huis uit gaat? Ik ken me voorstellen dat als je een dag druk bent geweest met werken dat je ook rustig bij wilt komen. Er zijn volgens mij ook praatgroepen voor familie van mensen dan md zijn maar ik weet niet of dat wat voor jou is. Ik zou niet goed weten hoe je er mee om moet gaan, maar ik denk wel dat als je wat meer afstand hebt (dus dat niet jij steeds degen bent op wie ze het afreageert) dat je er dan beter mee om kunt gaan. Ik denk dat het iniedergeval goed is om er over te praten (je mag me altijd een PB-tje sturen) Ik kan me goed voorstellen dat je je door anderen niet begrepen voelt die je moeder anders kennen, maar dat is juist het manisch depressieve... het ene moment mooi weer het volgende moment regen en onweer... Iniedergeval veel sterkte en als je een luisterend oor wilt....

**Geplaatst**: 05-03-03 20:29

Geplaatst: 05-03-03 20:29

Overigens weet ik niet hoe oud je bent, maar als direct betrokkene kan je er denk maar heel moeilijk tot niet mee omgaan.

De 'les' die ik eruit heb geleerd is dat ik alleen op mezelf kan vertrouwen en aangewezen ben, mezelf heel goed naar de achtergrond kan drukken en 'onzichtbaar' kan maken en ik ben gewend aan spanning en afwisseling, ik ben geneigd omdat op te zoeken en dat kan erg destructief werken.

Ik ben er hypergevoelig van geworden en heb een goede mensenkennis, kan mensen donders goed aanvoelen, wat ze eigenlijk willen en voelen, dat kan een goede kwaliteit zijn maar kan ook vervelend zijn, de gevoelens die je niet wilt voelen.

Als kind is het niet echt een goede omgeving, omdat het alles behalve stabiel is, nou heb ik me erg aardig goed doorheen geslagen en ik ben uiteindelijk een erg goedaardig, lief persoon geworden met een hart van goud bijna Knipoog

Evenals mijn broertje, die zet zich ook in voor mens en dier.

Je word er zeker wel slimmer door, leert er veel van, maar ik heb ook veel dingen gemist, nix is voor mij bijvoorbeeld vanzelfsprekend.

Overigens is er een praatgroep online voor md-ers en betrokkenen, ik heb daar erg veel uit kunnen leren, en gevoelens in mezelf kunnen onderzoeken (conclusie is nu nog steeds van mij en vooral mijn omgeving dat ik niet last heb van md maar de nasleep ervan).
Ik zal je het adres pb-en zodat je daar rustig anoniem kan bevinden en praten.

**Geplaatst**: 05-03-03 21:05

Geplaatst: 05-03-03 21:05

ik weet wel hoe je je voelt!
ik weet niet of mn moeder depresief is maar ik heb weleens anti-depressie pillen zien staan!
mijn moeder kan dus ook heel goed 2 gezichten opzetten, tegen andere mensen is ze aardig en normaal!
maar zodra die weg zijn komt de andere kant naar voren,
ze schreeuwt, gilt, slaat soms, scheld en reageerd alles af op mij!
mn broertje doet niks fout en alleen ik,
ze verteld het dan tegen iedereen en zo lijkt t alsof ik de opstandige puber ben!
ze is ook een tijdje uit het huis gegaan en toen ging alles thuis goed!
mn moeder heeft MS en iedereen vind dat alleemaal zielig enz. maar ze kan zoooo goed overdrijven, zodat het lijkt alsof zij heel zielig is en ik nooit iets doe thuis!
ik zit hier eigenlijk al heel lang mee maar kan niet echt verwoorden hoe ik me voel!

sorry voor dit hele verhaal, het ging om jouw!
heel veel sterkte,
je kan altijd PB-en ofzo maar zal je waarschijnlijk liever met iemand anders doen Haha!

sterkte!

**Geplaatst**: 05-03-03 21:20

Geplaatst: 05-03-03 21:20

Lautjuh: Ik heb ook anti depressiva, maar die heb ik voor paniekaanvallen gekregen omdat ik behoorlijk overwerkt raakte Knipoog

Half nederland zit tegenwoordig aan de anti depressiva dus dat hoeft niet veel te zeggen.

Vast stellen of iemand md heeft is verschrikkelijk moeilijk en vaak zitten ze nog mis ook.

Is er iemand waar je het ermee over kan hebben, iemand die weet hoe of wat Verward

Meer mensen doen wel raar, en als je te ver door gaat denken kan je vanalles aan iedereen toeschrijven Knipoog

Mocht je je echt zorgen maken is het denk ik goed contact op te nemen met een instantie die je verder kan helpen, begin hiervoor bij de huisarts of kindertelefoon.

**Geplaatst**: 05-03-03 21:44

Geplaatst: 05-03-03 21:44

Ten eerste; ook mij kun je PB'en als je je verhaal kwijt wilt.
Mijn moeder is ook manisch depressief, dus ik weet wel een beetje hoe jij je voelt.
Nu reageert zij het meestal niet op mij af, daar ben ik eigenlijk ontzettend blij om (klinkt heel l*llig)
Ik vraag me ook af, slikt je moeder geen medicijnen? En gaat het zelfs met medicijnen nog aan 1 stuk door slecht?
Het gaat opzich redelijk goed nu hier, maar als er iets verandert in het leefpatroon of er iets ergs gebeurt, waar wij nog redelijk mee omgaan, is het allemaal mis.
Eigenlijk zou ik zeggen, probeer er met anderen over te praten die je kunt vertrouwen, maar als het lukt ook met je moeder zelf. Ik weet dat het mij en mijn moeder heel erg geholpen heeft, toen ze zich helemaal niet goed voelde.
We hebben toen een aantal keer gewoon even samen erover gepraat en daardoor kwamen er dus ook minder afreageer-buien.
Als mijn moeder in zo'n bui is, dat ze alles op mij afreageert, dan heb ik de neiging om er tegenin te gaan, slechte instelling, moet ik dus niet doen.
Dan wordt het allemaal juist erger, wat er hier werkt, is haar uit laten praten, dan even wat terug zeggen en meestal "vlucht" ik dan naar boven. Natuurlijk werkt dat niet zomaar altijd, en is het niet dè oplossing.
Ik weet niet in wat voor mate jou moeder manisch depressief is, dat verschilt natuurlijk ook per maand (o.i.d.)
Het verhaal hierboven is misschien een beetje warrig, sorry als het zo is.
Sterkte in elk geval, en onthou, bokt is er voor je als je je verhaal kwijt wilt!

**Geplaatst**: 05-03-03 21:55

Geplaatst: 05-03-03 21:55

Daphne: dat je er met je moeder zelf over kan praten vind ik geweldig goed! Lachen

Bij ons was het duidelijk taboe in huis.
Ik heb er ook nooit met mijn moeder over kunnen praten, we werden zelfs weggehouden bij mijn moeder om haar te ontlasten, dus ik heb eigenlijk ook weinig ouder-kind met haar gedeeld.

Mijn eigen verhaal klinkt ook erg dramatisch (typisch voorbeeld van hoe het niet moet), maar er is idd gewoon prima te leven met md zolang er goed rekening mee gehouden wordt en de medicijnen goed aanslaan (en helemaal volstoppen met medicijnen en maar wegstoppen in bed reken ik hier niet onder Knipoog

).

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-03-03 09:14

Geplaatst door de TopicStarter : 10-03-03 09:14

Het is nu rustig op het werk vandaar dat ik nu even kan reageren.
Harstikke bedankt voor jullie steun!!!
Het geeft me kracht om vol te houden.
Door het op bokt te zetten kan ik het een beetje van me af schrijven.
Mijn moeder gebruikt geen medicijnen want ze wil er niet aan dat
het niet goed gaat met haar.
De dokter is langs geweest maar die kan er blijkbaar niet doorheen prikken.
Over mijn leeftijd, ik ben 30, zou dus allang het huis uit kunnen.
Financiel gezien is het wat minder makkelijk, heb wel een baan,
maar 3 paarden in pension is kostbaar.
Ik ben nog niet zo ver dat ik er 2 verkoop.
Een is nl. al op leeftijd en niet te verkopen en de ander is er een met een gebruiksaanwijzing waar niet iedereen op zit te wachten.

**Geplaatst**: 10-03-03 15:44

Geplaatst: 10-03-03 15:44

Llewella; wat jij schrijft klinkt zo bekend.. Mijn moeder heeft ongeveer dezelfde periodes doorgemaakt.
Prins Willem Alexander zou met haar trouwen, op tv waren geheime hints naar haar, mijn broer en ik spanden samen om haar tegen te werken, de koopbuien etc etc..
Bij mijn moeder waren dat psychoses, manisch depressiviteit zit ook in de familie (jahaa, gezellige boel Knipoog

) maar ik dacht dat daarbij minder waanbeelden voorkwamen. Wat jij omschrijft van je moeder klinkt echt als een psychose.

Wat vreselijk dat het allemaal zo is gelopen..
Gelukkig is mijn moeder er op een gegeven moment bovenop gekomen. Ze heeft wel nog een paar psychoses daarna gehad, maar omdat we toen wisten wat het was waren we er eerder bij. Ze is nooit opgenomen, maar uiteindelijk via een depressie weer beter geworden. Godzijdank is ze nu stabiel, en echt de liefste moeder die ik me kan wensen.
Het is inderdaad vrij onwezenlijk.. ik kan me nu niet meer voorstellen dat mijn moeder waarmee ik nu gezellig op de bank kan zitten kletsen ooit heeft gedacht dat wij haar probeerden te vermoorden, maar genezing is dus mogelijk!

Heel veel sterkte voor iedereen die er nu middenin zit.. blijf hulp proberen te zoeken, hoe hopeloos dat soms ook lijkt!

**Geplaatst**: 10-03-03 16:00

Geplaatst: 10-03-03 16:00

Misschien een nuttige link:

Vereniging voor Manisch-Depressieven en Betrokkenen
http://www.nsmd.nl/
http://www.antenna.nl/nsmd/