Sjuimpje schreef:Het valt mij wel eens op dat paarden van andere zo 'plukkerig' zijn. Je kan niet voor ze langs lopen of ze vragen aandacht, vaak resulteert dat in een kopstoot of ander lomp gedrag.
Ik persoonlijk vind dat hoogst irritant, mijn paarden staan als ik bezig ben met poetsen of opzadelen allemaal stil. Pas zodra ik ze aanhaal mogen ze knuffelen.
De 1 heeft daar geen behoefte aan, de hengst daarentegen bijv. vind het heerlijk om zijn hoofd compleet op je schouder te laten rusten terwijl ik zijn wangen kriebel.
Maar dat mag dus alleen als ìk dat aangeef. Dat heeft in mijn ogen te maken met wat respect.
Ik ben het helemaal met je eens.
Echter om dit in realiteit te brengen is soms heel moeilijk.
Het paard van onze stalhoudster staat echt goed stil tijdens poetsen en doet niet zo gauw moeilijk. Zal geen kopstoot geven, niet zo gauw schuren terwijl je met hoofdstel net bezig bent of zo.
Die heeft gewoon geleerd stil te staan.
Echter als ik met Cerise bezig ben haar OOK zo'n 'opvoeding' te geven...
Cerise is vrij dominant, en probeert nog wel eens met haar achterhand mij omver te lopen of zoekt contact om ergens anders onderuit te komen }>
Zij staat dan vol verbazing te kijken en zegt dat ze mijn methode respecteert, maar dat zijzelf nooit zo streng zou zijn, en het meer met 'geduld, vragen en belonen' zou proberen om Cerise beter op te voeden.
Maar geloof me, ik heb het op de 'lieve zachte manier' geprobeerd en Cerise walste compleet over me heen! Dat was geen doen!
Dus als ik zie dat Cerise ook maar even een kopstoot zou proberen hou ik meteen mijn elleboog omhoog zodat het eerste wat haar kaak raakt is... juist een harde elleboog die omhoog schiet.
Wel doe ik dat heel nonchalant alsof ik gewoon die elleboog omhoog wilde doen, en totaal niet in de gaten had dat haar kop eraan kwam...botsing!
Zo heb ik mijn verzorgpaard destijds ook duidelijk gemaakt dat hij niet naar mijn arm mocht uithalen/bijten toen ik op een vervelend plekje aan 't poetsen was.
Hij heeft het daarna nooit meer gedaan, als hij het wel had gedaan had hij een gewone goeie mep gekregen.
Verder moet mijzelf nog veel consequenter behandelen.
Er zou eigenlijk iemand naast me moeten staan continue die zegt:
"Dorine let op: dit mag ze wel, maar blijf opletten en kijken, denk erom, dit mag ze niet, nee afstraffen en niet 'voor een keertje toestaan', ja nu is ze braaf en dat ook belonen, oke, negeren nu, nee dit kan niet door de beugel hup straf die bitch! "
Zo'n persoon die het even allemaal in de gaten houdt en nog precies weet waar de grenzen ook alweer lagen... zo'n persoon is er echter niet.
Daarbij word ik door de chemo's nog snel moe en kan soms niet straffen.
Voorbeeld: madame is gewoon te sterk en rukt haar achterhoef opnieuw uit mijn handen, en ALS ik dan eindelijk normaal kan uitkrabben 'raffel ik het snel af', omdat ik als een oud vrouwtje sta te hijgen...
Dan baal je wel.
Maar goed, we gaan door, en wie weet: met geduld en liefde nog eens proberen?