. Hij loopt super, lekker ontspannen, het rechtrichten gaat stukken beter, en ook in de galop doet hij niet meer alsof hij een renpaard is 
. Komt er een meisje de manege binnen. Wow, wat een makkelijk paard is Mirk toch ook! En ze zeurde nog eventjes door, dat als ik op een 'moeilijk' paard kwam te zitten, hem niet aan zou kunnen. Ze gaf nog wat commentaar op mijn rijstijl. 'Doe je handen wat lager!' 'Waarom gaf je hem een tik met je spoor?' 'Waarom maak je stap, galop overgangen, je zit nog niet in de M?'
De hele tijd reed ik braaf door zonder een blik waardig te gunnen, maar het vreet wel van binnen. Elke wending, overgang of wat dan ook wat ik deed kreeg ik commentaar op. Op een gegeven moment was ik erzat van. Normaal gesproken laat ik niet iemand snel op Mirk. Maar ik reed met Mirk naar haar toe, stapte eraf, en eiste bijna, dat ze er op moest. Als ze het allemaal zo goed zelf kan, laat dan maar zien wat je kunt! Ze deed het, en daar ging het heen...
Weg ontspanning, hoofd in de lucht, rug hol en zwaaien met de staart! In draf, werd ze alle kanten op gegooid. In galop, zat Mirkje weer in de racebaan!
Na een aantal ronden: eraf!Hopelijk heeft zij er nu wat van geleerd haar mond nu een keer te houden. Die eeuwige commentaar...
big smile aan de kant. 
