Moderators: C_arola, Coby, Nicole288, Dyonne
Margreet"]
[quote="stef schreef:Jij hebt meerdere veulens gehad in je leven
Jantien schreef:Er is in NL de KNMvD (koninklijke maatschappij voor diergeneeskunde), deze hebben een Code voor Dierenartsen. Daar heb je je (officieel) alleen aan te houden wanneer je lid bent van de KNMvD, niet iedere DA is verplicht lid te zijn.
Het is wel een handleiding voor wat binnen de beroepsgroep gebruikelijk is (dwz wat van een DA verwacht kan worden in z'n beroepsuitoefening).
Sinds 1992 (onder de Wet op de Uitoefening van de Diergeneeskunde (WUD) van 1990) is er Veterinair Tuchtrecht, dat is strafrecht toegepast op veterinaire zaken.
Hier kan je als burger een klacht indienen tegen een DA (of paraveterinair, castreur, dierverloskundige). Deze geldt voor alle DA's, dus ook die geen lid zijn van de KNMvD (koninklijke maatschappij voor diergeneeskunde).
Hier kan een DA een maatregel worden opgelegd wanneer hij door handelen of juist niet te handelen tekort is geschoten in de zorg die hij behoort te betrachten tov 1 of meer dieren.
Daarnaast kan een maatregel worden opgelegd wanneer een DA op een andere manier tekort schiet in wat van hem verwacht mag worden als DA waardoor ernstige schade kan ontstaan vor de gezondheidszorg voor dieren.
De Code zal dan ook gebruikt kunnen worden om te zien of een DA juist of onjuist gehandeld heeft.
De maatregelen die opgelegd kunnen worden zijn:
een waarschuwing, een berisping, een geldboete, een gehele of gedeeltelijke schorsing voor ten hoogste 1 jaar in de verleende bevoegdheid en als laatste een gehele of gedeeltelijke ontzegging van de verleende bevoegdheid.
Bij de tuchtcommissie kunnen dus burgers (degene die direct in zijn belang is getroffen, vaak de eigenaar) een klacht indienen tegen een DA.
Bij de ereraad kunnen collega's een klacht indienen tegen een DA. Deze wordt dan getoetst aan de code. Met als beperking dat alle partijen (klager en aangeklaagde) lid moeten zijn van de KNMvD.
De maatregelen die de ereraad op kan leggen zijn statutair vastgelegd.
Niet iedereen zal een klacht bij de tuchtraad indienen. Ik kan me indenken dat Stef sjacherijnig is dat de DA geen tijd voor haar wilde nemen terwijl ze dat van te voren duidelijk had aangegeven.
Aan de andere kant, een DA is ook maar een mens. En is dus ook kortaf en sjacherijnig op z'n tijd.
Communicatie is vaak een probleem bij DA's. Dat blijkt ook uit de zaken die uiteindelijk wel bij de tuchtcommissie terecht komen. Ik blijf er bij: iemand gaat geen diergeneeskunde studeren omdat hij zo goed met mensen om kan gaan.
Dat is misschien wat kort door de bocht, en er zijn ook hopen DA's die wel kunnen communiceren, maar het is wel de kern van het probleem. De eigenaren komen in principe op de 2e plaats. Een DA is er voor de dieren, daarna pas voor de eigenaar.
En arrogante mensen zijn er overal, dus ook onder DA's.
Maar het is zeker een probleem, er wordt nu ook tijdens de studie veel meer aandacht aan gegeven dan vroeger.
Lovely schreef:Als ik het verhaal van Natascha's kat lees, dan twijfel ik een beetje aan de motivatie van die dierenarts. Voor mijn vorige kat had ik een arts die niet kon communiceren, niet kon lachen, niet aardig kon zijn en ga zo maar door. Maar het was zeker een goede arts, heeft zich het vuur uit de sloffen gelopen voor het poezenkind totdat ze op haar 9e overleed. Het verhaal van Natascha vind ik hartverscheurend en ik zou bijna de neiging krijgen om alsnog in de slag te gaan om in ieder geval aan hem duidelijk te maken dat het zo niet werkt. Maar goed, dat is misschien ook omdat ik wat onder de indruk ben van dat verhaal. Ik hoop echt nooit een arts tegen te komen die zo te werk gaat, echt nooit. Want je weet het soms zelf niet beter, ookal roept je gevoel van wel. Trieste zaak.
Onze kliniek heeft ook telefonisch spreekuur en dan kun je dat soort vragen makkelijk stellen en dat kost ook niks buiten de telefoonkosten. MIsschien is het een ideetje om daar eens gebruik van te maken??
Lovely schreef:Als ik het verhaal van Natascha's kat lees, dan twijfel ik een beetje aan de motivatie van die dierenarts. Voor mijn vorige kat had ik een arts die niet kon communiceren, niet kon lachen, niet aardig kon zijn en ga zo maar door. Maar het was zeker een goede arts, heeft zich het vuur uit de sloffen gelopen voor het poezenkind totdat ze op haar 9e overleed. Het verhaal van Natascha vind ik hartverscheurend en ik zou bijna de neiging krijgen om alsnog in de slag te gaan om in ieder geval aan hem duidelijk te maken dat het zo niet werkt. Maar goed, dat is misschien ook omdat ik wat onder de indruk ben van dat verhaal. Ik hoop echt nooit een arts tegen te komen die zo te werk gaat, echt nooit. Want je weet het soms zelf niet beter, ookal roept je gevoel van wel. Trieste zaak.
Onze kliniek heeft ook telefonisch spreekuur en dan kun je dat soort vragen makkelijk stellen en dat kost ook niks buiten de telefoonkosten. MIsschien is het een ideetje om daar eens gebruik van te maken??