Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter:** 30-01-03 21:21

Ik moet dit kwijt, sorry!

Geplaatst door de TopicStarter: 30-01-03 21:21

Ik weet echt niet waar ik moet beginnen, wel dat dit een lang verhaal word...
Misschien zullen jullie mij een zeur vinden, of wat jullie ook maar willen denken..! Ik moet dit echt kwijt, er is in mijn omgeving niemand met wie ik over deze dingen kan praten, ja 1 persoon, maar die heeft zelf ook haar problemen en ik wil haar hier niet mee gaan opzadelen.
Ook wil nog even kwijt dat ik dit niet onder mijn eigen bokt naam doe, daarvoor ben ik nog niet klaar, bovendien is die ene persoon met wie ik dit zou kunnen bespreken ook een bokker en ik wil haar niet in mijn problemen meeslepen.

Het is voor jullie misschien een beetje een onsamenhangend verhaal, maar er is zoveel dat ik kwijt wil en ik word gek van al die gevoelens in mij waarvan ik er nergens mee naar toe kan.
In mijn omgeving zijn ze voor dit soort dingen veel te nuchter en zullen ze het niet begrijpen. Ik loop hier al zo'n 4 jaar mee rond en ik kan er niet meer tegen. Ik ben bang dat ik mezelf op een dag iets zal aandoen, terwijl ik dat helemaal niet wil, maar als ik geen uitweg meer zie... Ik heb in die 4 jaar tijd al een paar keer ook gezegd tegen mensen in mijn omgeving dat ik mezelf iets zou aandoen, maar die toonden totaal geen begrip, ze hadden zoiets van: waarom? je hebt alles dat je wil... Waarom doe je óns dit aan, doen we niet genoeg voor je?! En ze hadden het er nooit meer over.. voor hen is het verleden tijd, maar ik zit nog steeds met mezelf en mn omgeving in de knoop!
Ik verpruts op deze manier mn toekomst, heb na de mavo al 1 opleiding verprutst en nu volgt de tweede. Mijn ouders nemen het me niet echt kwalijk zeggen ze, niet iedereen kan meteen een keuze maken wat ze de rest van hun leven willen doen. Maar ik voel de teleurstelling in hun stem en in alles eigelijk. Ik voel me schuldig ten opzichte van hun, ze doen zoveel voor mij, maar omdat ik zo met mezelf in de knoop zit val ik vaak tegen hun uit en stuit ik op veel onbegrip. Maar ja ik kan ook geen begrip van ze verwachten als ze niet weten wat er speelt, al waren zij wel de mensen aan wie ik die schreeuw om aandacht heb gedaan een jaar of 2 terug toen ik zei dat ik een eind aan mn leven wilde maken. Zij en mn zusje waren de genen die het wisten en het lieten overwaaien.. Maar als je zelf goed in je vel zit snap je vaak de mensen niet die dat niet zitten. Er speelt zoveel!!! mijn gedachten staan nooit stil... Ik leef vaak in een droomwereld, dat is waar ik naartoe vlucht als ik het niet meer aankan en nog veel vaker, die wereld is me lief! Daardoor hou ik het nog steeds vol. klinkt raar... maar het is een soort van verslaving waardoor het leven makkelijker word en da's nog altijd beter dan de droomwereld die je beleeft door drugs, want daar doe ik niet aan.
Ik ben door al die jaren onzekerheid zelf ook heel erg onzeker geworden, leg niet makkelijk meer contakten en praat moeilijk met mensen... Ik heb het gevoel dat ik niet normaal meer ben, ik ben zo anders dan de mensen die ik zie en ken. Ik ga niet graag naar een discotheek, nogal logisch als je helemaal alleen staat en iedereen anders wel iemand kent waar hij of zij mee praat en optrekt, ik word vaak genegeerd, alsof ik niet besta. En dat is niet alleen in het uitgaansleven maar ook in het gewone leven. En ik word dan wel niet getreiterd en dat ben ik ook nooit echt, maar genegeerd worden is minstens even al dan niet erger.. Om het nog even op te helderen, ik heb een afwijking waardoor ik er iets anders uitzie dan de gemiddelde mens. Dat maakt me al zo onzeker en dan hoor je mensen zeggen dat ik mazzel heb dat ik niet ben getreiterd op school, maar ben wel en word nog steeds genegeerd... Ik heb altijd het gevoel dat ik ergens buitensta. Ik hoor nergens bij en ben ontzettend bang voor wat de toekomst zal brengen, ik heb een paar mensen met wie ik veel contact heb, dat zijn mijn ouders, mijn broertjes en zusjes en nog 2 goeie vriendinnen. Maar wat als mijn ouders er straks niet meer zijn? Of als ik op mezelf moet wonen? Dan zit ik helemaal alleen, want een vriend heb ik niet en trouwens (behalve dan toen ik een jaar of 5/6 was) ook nooit gehad, maar ja, ook wel logisch, want ik zou zelf ook niet uitgaan met iemand die er zo uitzag als mij, dus dat kan ik moeilijk iemand kwalijk nemen. Wat iedere normale tiener/twintiger heeft met beroemdheden die onbereikbare liefdes zijn heb ik met iedereen waar ik verliefd op word. En ik ben bang dat ik later alleen zal overblijven en dat is wel het laatste dat ik wil. Heel veel mensen in mn omgeving maken grapjes over dat ik ook maar eens op jongensjacht moet gaan en iemand moet zoeken. Dat kwetst me want ik weet dat ik hard zal moeten zoeken en misschien wel nooit iemand zal vinden. En dan zeg maar dat ik wel genoeg heb aan mn paardjes, want ja, ik schaam me kapot en zal nooit zeggen dat ik wel wil maar dat er niemand is die mij wil..
En dat is ook de reden waarom ik een hekel heb aan school, de meisjes in mijn klas hebben allemaal al ervaring met dat soort dingen, maar ik, ben zelfs nog nooit ook maar een béétje close met een jongen geweest. En dat is ook de gespreksstof van de dag, nou ja en uitgaan, maar ja met beide heb ik niets dus meepraten kan ik ook niet en dan heb je dus weer dat genegeer.. Ik besta gewoon niet.
En omdat ik niks aan school doe willen mijn ouders ook niet dat ik hele dagen thuis zit dus moest ik me inschrijven bij het uitzend bureau en werk zoeken, maar daar ben ik ook altijd weer zo'n kluns ik kan geen contacten leggen met mensen en ik moet me vaak tegenover werkgevers en collega's meer bewijzen dan anderen omdat ik er anders uitzie. Ik ben daarom ook bang voor elke nieuwe uitdaging terwijl ik wel graag wil maar ik kán het gewoon niet, ik ben gewoon bang om steeds maar weer te worden afgewezen en word aangezien voor iemand die niet goed wijs is. Ik zie ze vaak ook kijken zo van: "die ziet er niet normaal uit die zal ook wel niet goed bij haar hoofd zijn, terwijl mijn verstand goed is hoor!" En dat kwetst me ontzettend.
Veel mensen denken ook dat het me niks kan schelen, die hele school, dat ik met de pet naar mn toekomst gooi, maar ik wil juist niks liever dan een toekomst opbouwen! Ze denken dat ik alleen maar dingen wil doen die ik leuk vind. Ik word ook door mijn zusjes en broertjes vaak uitgescholden voor egoist, omdat ik volgens hun dus ook gewoon doe wat ik leuk vind en me niks aantrek van de rest van de huishouding en de rest van de wereld, dat ik alleen aan mezelf denk. Omdat ik mn ouders steeds maar weer een opleiding laat betalen en er met de pet naar gooi. Ik wil graag leren, maar hoe ik me door die schooldagen moet gaan slepen weet ik niet. Ik wil zo graag normaal zijn en doen wat iedereen doet en leuk vind, me weer mens voelen! Ik maak me zorgen over mijn toekomst, hoe die zal zijn... Wat staat me te wachten, wat voor nare dingen, maar ook vooral wat voor leuke dingen zal ik nog meemaken? Voor de hoop op de goede dingen heb ik mijn leven nog niet opgeven, ondanks dat ik ontzettend bang ben voor wat me nog voor nare dingen staan te wachten...

Ik zoek vaak een uitweg van de wereld, mezelf van het leven beroven kan ik (nog) niet, ik hoop nog steeds op beterschap, maar er zijn grenzen...
Mijn uitweg is dan die droomwereld en muziek, ik herken vaak dingen in songteksten en luister ontzettend graag naar muziek, zowel vrolijke als de ballads. Het is zo'n last die me even van de schouders valt als ik helemaal alleen mezelf kan zijn in mijn droomwereld met mijn muziek. Veel mensen snappen ook niet dat ik me zolang alleen kan vermaken op mn kamer... Maar het is voor mij een bevrijding om even weg te zijn van andere mensen en mezelf steeds te moeten bewijzen en me steeds maar weer het 3e wiel te voelen.
Ook met de paarden gaat het niet helemaal goed, ik heb geen puf meer om steeds maar weer voor ze klaar te staan, ik kan amper verantwoording voor mezelf nemen dus laat staan ook nog eens voor mijn paarden. Ik heb er steeds minder lol in, ook omdat er veel veranderd is en omdat in zijn totaliteit niet veel lol meer in het leven heb. Mensen die altijd alles menen beter te weten en mij ook met de paarden niet serieus nemen, de paarden zijn alles wat ik heb en wat me lief is (was)... En nu ik ook daar minder lol in heb en het slechter gaat met rijden en het contact tussen mijn paarden en mij, wat blijft er dan nog over? Ik mis de tijden dat ik onbezorgd kon rijden, misschien komt het ook wel omdat ik steeds meer verwacht van het rijden en te weinig geduld heb en te veel verwacht van mijn paarden. Misschien zijn deze paarden ook wel niet mijn ware soulmates, misschien loopt er ergens een paard rond dat samen met mij de perfecte combinatie vormt. Ik dacht dat ik goed kon omgaan met paarden maar nu het eerder achteruit dan vooruit gaat...
Er maalt zoveel door mn hoofd, hoe moet ik nu verder? Wat staat me te wachten? Is het blijven leven waard? Komt er ooit nog een goede tijd voor mij waarin ik gewoon mezelf kan zijn? En zal er ooit de ware bij mij op de stoep staan??? Ik heb enorme behoefte aan begrip, een arm om me heen, maar veel mensen die me voor het eerst zien schrikken, ik zie het, maar ze blijven vaak beleefd en later besta ik al niet meer voor ze. Ja of ze smoezen over mij, misschien is dat wel niet zo, misschien zie ik spoken maar het vóelt wel zo. Als ze zo nu en dan stiekem naar me kijken en met de anderen zitten lachen. Mijn ouders weten wel een beetje en zeggen vaak dat ik het me inbeeld dat niemand met me om wil gaan, omdat ik er anders uizie, dat er veel mensen zijn die me wel mogen en me een leuke en spontane meid vinden. Dan denk ik ja dat zal wel, maar daarmee bedoellen ze mijn familie en andere mensen die me al langer kennen. Maar ook aan hen heb ik nog geen soulmate, ook bij hen kan ik niet gaan uithuilen. Ook die zijn daar te nuchter voor en daarvoor heb ik te weinig contakt met ze, om al deze intieme dingen te gaan vertellen.

Ik weet op dit moment niet wat ik zal gaan doen, maar het lucht al enorm op om dit gewoon op te schrijven en hier neer te zetten. Ik verwacht geen steun, helemaal niet, ik verwacht er helemaal niks van als dit eenmaal op bokt staat. Ik wil ook geen medelijden ofzo, nou ja misschien ook wel, maar vooral wil ik mezelf weer kunnen zijn zonder zorgen die me nu bijna opbreken.
Sorry dat het zon lang verhaal is geworden maar ik moest het allemaal kwijt!

I can make it trough the rain,
I can stand up once again, on my own!
And i know that i'm strong enough to make it trough the rain!

**Geplaatst:** 30-01-03 21:31

Geplaatst: 30-01-03 21:31

Je bent erg onzeker en hebt een heel erg laag zelfbeeld, daardoor denk je dat iedereen het over je heeft en sluit je je voor alles af. Zo kom je dus in een enorme negatieve spiraal, waar het bijna onmogelijk is om zelf weer uit te klimmen.

Als je niemand in je naaste omgeving kunt vinden om mee te praten, ga dan (via je huisarts, hij heeft geheimhoudingsplicht !) naar een officiele instantie, Riagg of zo. Deze mensen zijn ervoor opgeleid om je te helpen.

Alsjeblieft, doen hoor !! Hier kom je alleen niet meer uit. Iedereen kan tegen je zeggen dat je leuk en lief enz. bent, maar daar geloof je toch niks meer van.

Ga naar een goede instantie en praat daarna eens met je ouders !

Digitale tekeningen van je huisdier of paard: www.HHD-Foto.eu

**Geplaatst:** 30-01-03 21:41

Geplaatst: 30-01-03 21:41

Ik ga een pb sturen naar de naam waaronder je dit bericht geplaatst hebt.

**Geplaatst:** 30-01-03 21:48

Geplaatst: 30-01-03 21:48

ik vind je absoluut geen zeur hoor!

je hebt alleen een heel erg slecht beeld van jezelf, en juist omdat je over jezelf slecht denkt, straal je dit ook uit, naar andere mensen maar ook naar je paarden, daarom gaat dat ook steeds minder.

probeer positief te blijven denken, bekijk alles zoveel mogelijke van een leuke vrolijke kant, en dan zal je zien dat je ook weer meer zin krijgt om vanalles met je paarden te doen en dat dat ook weer beter gaat!

dat je denkt dat mensen het steeds over je hebben, daarmee moet je proberen te stoppen!

klinkt misschien vreemd wat ik nu ga zeggen, maar probeer minder na te denken en meer te doen! nadeken daar wordt je vanzef somber van, zeker als je al niet lekker in je vel zit.

dus niet nadenekn maar ga allemaal leuke dingen doen!

je zegt dat mensen je aanstaren omdat je er anders uitziet, maar ik weet natuurlijk niet hoe je eruit ziet, maar ik weet wel dat mensen graag naar iets kijken wat 'anders' is, puur uit nieuwsgierigheid.
zo ken ik een meisje met een hazenlip, en dan niet alleen bij dr mond, maar ook haar neus is er maar half, en haar gezicht is scheef, 1 weggezakt oog, en als je haar voor de 1e keer ziet, ja dan 'schrik' je een beetje, dat is een menselijke reactie, maar na 2x zien dan zie je het al nietmeer, dan leer je haar kennen en is ze nbet zo normaal als ieder ander.

verder ken ik een meisje dat haar gezicht heeft verbrand en ja iedereen staart haar ook aan, of hebben medelijden met haar, maar iedereen went er aan en na verloop van tijd zien ze het niet meer!

maar ik weet niet wat jij hebt waardoor je anders bent, maar de mensen uit je klas bijvoorbeeld, zullen allang gewend zijn aan jou en echt niet over jou gaan smoezen hoor!

ik denk dat het heel verstandig is als je eens naar het Riagg gaat ofzo, daar zitten mensen die je kunnen helpen, daar kan je je verhaal kwijt en begrijpen ze je, en kunnen ze je ook helpen om wat meer zelfvertrouwen te krijgen!

heel veel sterkte!

*** Hilde van de Westfriezenhof *** bedankt voor alles meisje ღ Des, Dee, Wis, Quinnie & Hillie ...zo oneerlijk... ஐ Rust zacht Y;(

Anne van de Slothoeve Ster Sport

Z2 startgerechtigd!

**Geplaatst:** 30-01-03 22:12

Geplaatst: 30-01-03 22:12

Ik heb je gePB't , maar ik weet niet zeker of het gelukt is, want ik kan het bericht niet meer terug vinden in mijn sentbox. Dus zou je me kunnen laten weten of het is aangekomen of niet? anders doe ik het nog een keer.

In ieder geval sterkte!

Ervaren Bijrijder/Grondwerker gezocht voor Arabische Diva: https://horsify.com/nl/26048-arabische- ... rondwerker

**Geplaatst:** 30-01-03 22:17

Geplaatst: 30-01-03 22:17

Jee meid wat een verhaal. Nou gooi het er maar uit hoor zal ik maar zeggen. Wat je daar allemaal neerzet kan ik mezelf aardig in vinden. Ik hou er ook een droomwereld op na omdat de echte wereld me keer op keer tegenvalt. Ik heb een hele lieve vriend maar verder eigenlijk maar weinig vrienden. Of ik zoek de verkeerde uit. Alleen, ik ga naar een psych. Misschien is dat ook iets voo rjou? Ik kan je zeggen het helpt heel erg.

Heel veel sterkte
Fasel

'Paint' it 'Black'

**Geplaatst:** 30-01-03 22:30

Geplaatst: 30-01-03 22:30

Heel veel sterke hiermee! ik snap heel goed hoe jij je voelt.
Wat hierboven al wordt aanbevolen,ga eens naar een psygoloog.Dat helpt heel goed.

**Geplaatst:** 30-01-03 23:28

Geplaatst: 30-01-03 23:28

Ik heb je ge pb't..

"What we call human nature, is actually human habit.."

**Geplaatst:** 30-01-03 23:41

Geplaatst: 30-01-03 23:41

Als eerste sluit ik me helemaal aan met wat voorgangers al gezegd hebben. Je hebt een zeer laag zelfbeeld, daardoor straal je dat dus ook uit. Hier moet je echt eerst aan werken hoor! En over het alleen blijven, nu zit je, naar wat ik denk met school enzo, in je tienerjaren. Tieners onder elkaar kijken meer naar uiterlijk dan innerlijk. Zodra je wat ouder word zul je merken dat de mens van binnen veel belangrijker is dan de buitenkant. Zorg dat je zelfbeeld verbeterd, dan krijg je vanzelf een positievere uitstraling. Dan zal ook jij een lieve partner vinden in de toekomst. Iemand die het om jouw binnenkant te doen is, en dat is immers veel belangrijker. Dat het met de paarden minder gaat is uiteraard ook een gevolg van je zelfbeeld. Dieren voelen dat nog beter aan dan mensen. Ga dus echt naar je huisarts, of rechtstreeks naar het Riagg, of een andere psycholoog. Jammer trouwens dat je ouders je niet echt serieus nemen. Zorg voor jezelf, laat de anderen maar even denken wat zij willen. Ga eraan werken dat je je innerlijke schoonheid kan laten zien, geloof me die is veel belangrijker dan het uiterlijk. Heel veel sterkte, en ik hoop echt dat je hulp gaat zoeken want je zal zien dat het helpt.

**Geplaatst:** 30-01-03 23:54

Geplaatst: 30-01-03 23:54

Jeetje, het is alsof ik mijn eigen verhaal lees, heel herkenbaar.
Als je wil mag je me altijd PB-en, ik zal jou zo ook een PB sturen.

[EA-VP] [AP] Balloo (nabij Assen) superleuke lease pony !

**Geplaatst:** 31-01-03 14:56

Geplaatst: 31-01-03 14:56

Hoi, Ik heb je ook een pb gestuurd

**Geplaatst:** 31-01-03 17:34

Geplaatst: 31-01-03 17:34

Tjee ik ben er echt stil van. Slik. Ik wens je heel veel sterkte en ik hoop dat je eruit komt. Al dan niet met hulp. Op bokt kun je je verhaal altijd kwijt!. Liefs Merilyn

Letterlijk in het huwelijksbootje stappen? http://www.trouwschip.nl
Bedrijfsuitje, vergaderen of teambuilding?: http://www.zeilschipbounty.nl
Sinds 23-02-2013 mama van Kira!
Sinds 14-12-2016 mama van Kian!

**Geplaatst door de TopicStarter:** 31-01-03 20:31

Geplaatst door de TopicStarter: 31-01-03 20:31

Ik wil alle bokkers die gereageerd hebben, zowel hier als via pb heel erg bedanken, ik heb er ernorm veel steun aan!
Veel mensen hebben me gevraagd hoe oud ik was, ik ben 18.
Ik zal proberen om iedereen die me een pbtje heeft gestuurd weer een terug te sturen.. Maar het zijn er zoveel...! Ik heb echt zitten huilen bij veel reacties en ik weet echt niet hoe ik jullie moet bedanken en ik kan niet in woorden uitleggen hoeveel steun ik er aan heb..!
Het heeft me erg opgelucht dit hier neer te zetten, ik kan er weer even tegen aan!

Ik hoop ook dat alles binnenkort gaat veranderen, maar ja dat gaat natuurlijk niet vanzelf.. Ik zal zelf ergens moeten beginnen maar ik weet nog niet waar.. Misschien ben ik al begonnen door dit verhaal op bokt te zetten, maar wat de volgende stap zal zijn weet ik nog niet en of ik die al durf te zetten weet ik ook niet maar ik wil dat alles veranderd, ik wil me weer goed voelen en doen waar ik zin in heb, maar of het allemaal gaat lukken?? Ik hoop het, ik hoop nog eens van het leven te kunnen genieten, het leven zou een gift moeten zijn, maar zo heb ik dat nog niet ervaren. Ik ben op dit moment tot veel in staat.. Ik wil aan de ene kant verder met leven op mijn en een leuke manier met iemand om van te houden, maar of ik dat ga halen weet ik niet.. de verleiding naar bevrijding is heel groot....

I can make it trough the rain,
I can stand up once again, on my own!
And i know that i'm strong enough to make it trough the rain!

**Geplaatst:** 31-01-03 21:24

Geplaatst: 31-01-03 21:24

Ik dacht bij het lezen van het verhaal dat je een puber was..
Nu blijkt dus "niet echt" qua leeftijd, maar misschien wat verlaat gedrag (zeker niet negatief bedoeld!).
Maar na heel jouw verhaal komt er maar 1 ding in me op, namelijk...dat dit echt vanzelf weer overgaat. Dit heeft wat tijd nodig. Het kan zijn dat je tegen iets aanloopt, dat het over gaat, of vanzelf....door jezelf, meer onbewust dan bewust. "Gewoon" zijn wie je bent, dit komt later goed!!!

Gezochtt bijrijder. Voor paard en ruiter: http://www.mijnalbum.nl/Album=7HUQWTTA

**Geplaatst:** 31-01-03 21:50

Geplaatst: 31-01-03 21:50

Nu ga ik vast heel erg zweverig klinken, maar je moet eerst leren om van jezelf te houden Lovers

. Zolang jij een negatief beeld hebt van jezelf en eigenlijk jezelf niet accepteerd, zul je die negatieve gevoelens uitstralen.

Op het moment dat je een positieve uitstraling krijgt reflecteer je dat op de mensen om je heen en krijg je ook positieve reacties terug.

Dit is niet bedoeld als een soort "Tsjakka" verhaaltje, maar probeer eens wat positiever over jezelf te denken. Schrijf maar eens voor jezelf op wat er allemaal positief is aan jezelf en bekijk die lijst

vaak !!

Go for it ! Haha!

Digitale tekeningen van je huisdier of paard: www.HHD-Foto.eu

**Geplaatst:** 31-01-03 22:17

Geplaatst: 31-01-03 22:17

Ik weet niet veel meer te zeggen dan dat iedereen hier al heeft gedaan, alleen: Maak er geen einde aan! Ooit zal de zon weer stralen, speciaal voor jou! Haha!

Succes!

**Geplaatst:** 31-01-03 22:36

Geplaatst: 31-01-03 22:36

Oei, wat moeilijk om hierop te reageren...
Ten eerste vind ik het heel rot voor je dat je je zo vreselijk voelt Verdrietig

!
Je zit er inmiddels zó in verstrikt, dat je hier alleen niet meer uit komt! Bij een heleboel dingen die jij opschrijft, denk ik "Wat is er dan zo erg/lelijk aan haar, dat ze het gevoel heeft dat iedereen naar d´r staart, waardoor voelt ze zich dan zo buiten gesloten..."
Ik weet, het is voor mij makkelijk praten, ik ben niet jij en ik loop niet met deze gevoelens rond!
Ik vind het trouwens erg dapper van je, dat je het hier allemaal hebt opgeschreven!!
Meiske, zoek hulp!! Echt, ik begrijp dat het een hele grote, moeilijke stap voor je zal zijn, maar ik weet zeker dat je enorm opgelucht zal zijn, als je het toch doet!!
Heel, heel veel sterkte!!!

Benz († 18.12.09) & Bella († 4.01.10), ik mis julie nog steeds

....
Welkom lieve Mila

!
Vakantie vieren op een echt kasteel in Beieren

?? http://www.schloss-moehren.nl/

**Geplaatst:** 31-01-03 22:48

Geplaatst: 31-01-03 22:48

Een beetje late reactie misscien. Als eerste wens ik je veel sterkte. Ik weet niet hoe oud je bent maar is het en idee om een jaartje niets te doen. Lekker gaan reizen/werken en tot jezelf komen. Op zo'n reis heb je veel tijd om na te denken en wie weet komt gelijk de oplossing dat je weet wat je na je reis moet /wilt gaan leren. Nogmaals heel veel sterkte en houd de moed erin

schoentje-past-goed-aan-mijn-pootje

**Geplaatst:** 31-01-03 23:15

Geplaatst: 31-01-03 23:15

Heel veel sterkte, hou de moed erin!

Ieder mens is de moeite waard ook jij!!

**Geplaatst:** 31-01-03 23:34

Geplaatst: 31-01-03 23:34

waste schreef:
Ik wil zo graag normaal zijn en doen wat iedereen doet en leuk vind, me weer mens voelen! Ik maak me zorgen over mijn toekomst, hoe die zal zijn... Wat staat me te wachten, wat voor nare dingen, maar ook vooral wat voor leuke dingen zal ik nog meemaken? Voor de hoop op de goede dingen heb ik mijn leven nog niet opgeven, ondanks dat ik ontzettend bang ben voor wat me nog voor nare dingen staan te wachten...

Hier kan ik me toch zo mee vergelijken he.
Ook mijn wereldje staat op zijn kop, al heel lang zelfs, maar op dit moment heb ik geen idee wat ik zal gaan moeten doen, wat me te wachten staat.
Mijn opleiding waar ik mee gestopt ben, de thuissituatie wat al heel lang slecht is maar steeds slechter word, mijn paard die eronder lijdt en nog wat andere dingen waardoor ik niet zo ben als anderen, ook niet normaal.
Maarjah, wie is wel normaal, wat is wel normaal?
Daar heb ik nog nooit een goed antwoord op gehad.
En de toekomst?
Ja, wat biedt de toekomst voor leven, voor gezondheid, voor zekerheid.
Voor iedereen een vraag, maar voor mij iets om erg over te gaan twijfelen als 19-jarige.

Groetjes, een ook onder een andere naam bokker.

Hoe zwaar het leven ook is, na regen komt zonneschijn...

**Geplaatst:** 01-02-03 00:27

Geplaatst: 01-02-03 00:27

Iemand op het uiterlijk beoordelen, doe je vaak bij een eerste indruk, op den duur is dat helemaal niet belangrijk meer. Voor de rest moet je proberen af te stappen van te denken wat anderen wel niet van je zullen denken. Doe waar jij je wel lekker bij voelt en niet wat je denkt dat anderen van je verwachten. Leven doe je zelf, probeer op te houden met naar anderen te kijken. Probeer altijd jezelf te zijn. Eens wordt je je "bewust" dat anderen om je heen je wel respecteren, ook al lijkt dat nu niet het geval te zijn. Het klinkt simpel, maar proberen kan altijd. Geloof me het leven is de moeite waard. En neem bijvoorbeeld mij, ik heb daar weinig mensen voor nodig. Dat verschilt van persoon tot persoon. Veel succes voor de toekomst. Make your day!

**Geplaatst:** 01-02-03 17:31

Geplaatst: 01-02-03 17:31

Ik heb 5 jaar geleden ook in zo'n periode gezeten.
Ik werd gestalkt door mijn ex en zijn zus, daardoor ging ik me onopvallender gedragen en kleden. Tot ik er op een gegeven moment niet meer uitzag. Ik wilde er zelfs een eind aan maken. Een goede virend van me heeft het toen voor me opgenomen en toen realiseerde ik dat ik er niet alleen voor stond. Het stalken is toen opgehouden en ik ben langzaam uit een diep dal omhooggekrabbeld. Ik heb veel steun gekregen van mensen uit m'n omgeving en ben een heel ander mens geworden.
Vertrouwen in mensen heb ik nog steeds niet zo, maar ik besef nu wel dat ik er niet alleen voor sta en dat er mensen zijn die om me geven. Daar put ik mijn kracht uit.

Het is een lang verhaal geworden, maar wat ik er mee wil zeggen is dat je niet alleen bent. Er zijn mensen die om je geven en je zullen steunen, hoe dan ook. Put hier je krachten uit!! Veel sterkte. En als je iemand nodig hebt om je verhaal kwijt te kunnen, kun je me altijd pb'en of mailen.

∞ ♥ Jim & Noura & Ximo ♥ ∞
https://www.equinoji.nl - onafhankelijk voedingsadvies voor paarden - snacknetjes te koop

Met korting naar Equiday? Ga naar www.equiday.nl, gebruik de code EN24 bij het afrekenen en krijg 10% korting!!

**Geplaatst:** 02-02-03 00:18

Geplaatst: 02-02-03 00:18

Ook ik begrijp je heel goed. Bokt is echt ideaal als je geen dagboek of zo bijhoud. Heel veel mensen gaan door zo'n periode in hun leven. Ik heb het zelf ook gehad. Het was wel iets anders maar de gevoelens kwamen op het zelfde neer.
Ik ben er weer uitgekomen met dank aan een schoolpsycholoog. Hij heeft me nergens op veroordeeld. Hij heeft mijn hele verhaal aangehoord en me daarna een onafhankelijk advies gegeven. Ik ben toen naar een andere school gegaan. Dit is natuurlijk ook een onzeker stap, wie weet word je daar ook niet geaccepteerd. Maar het is was voor mij de enige optie anders was ik er aan onderdoor gegaan. Het is uiteindelijk allemaal goed gekomen.
Meisje, alsjeblieft zet ook een soortgelijke stap in je leven. In de vorm van hulp, stoppen met school, gaan reizen, werken, op je zelf gaan wonen. Het is moeilijk, maar als het je lukt geeft het zoveel voldoening.
Ik heb toen ook iedereen achtergelaten, behalve mijn familie. Ik ben dus echt op nieuw begonnen, maar dat kun je niet alleen. Maak je ouders/vriendinnen duidelijk hoe erg het is. Dan kunnen ze ook rekening met je houden.
En dan nog iets. Probeer niet steeds om anderen tevreden te stellen, doe wat JIJ wilt. Het is jou leven, jij moet verder met je zelf.
Ik wens je echt heel veel sterkte toe. Ga ervoor.

Ook bekend als Kim20!

**Geplaatst:** 02-02-03 00:48

Geplaatst: 02-02-03 00:48

Hé Waste, uiterlijk is zeker een ding waar je op reageert maar het is het innerlijk wat mensen bindt!! Het is al gezegd tegen je en ik ga het nog een keer zeggen; wat je uitstraalt is belangrijk. What you see, is what you get. Wat je zaait zal je oogsten.

Jij moet aan het werk met jezelf! En het leuke is, je kunt er elke dag mee beginnen, zelfs op elk moment van de dag. Wat nog leuker is, is dat jij alleen de kracht en de macht over jezelf hebt om dat te doen. Moet je je voorstellen dat JIJ jezelf kan veranderen en het begint bij je innerlijk. Jij bent de sleutel tot je eigen therapie. Jij zult de stappen zetten moeten maar wel met de juiste mensen om je heen. En die mensen kan jij opzoeken met behulp van een bijv. arts.

In je hart smeult een zonnetje wat groter wil worden. Als dat zonnetje groter wordt, en je ziel zal verwarmen ga je dat ook uitstralen.
Dat je geen aansluiting vindt bij mensen komt voor uit het feit dat er een grauwe waas van ongelukkigheid om je heen hangt. Wat je uitstraalt ontvang je ook. Je kunt dat andere mensen niet kwalijk nemen, het is actie reactie.

Als jij van jezelf leert houden, van je lichaam zullen anderen dat ook doen. Als jij jezelf in deze wereld presenteert als een persoon die in het leven staat , van zichzelf houdt, gezellig bent dan denken de mensen van "Hé oké ze ziet er dan wel anders uit maar ze ís wel iemand!!! Iemand die we graag in ons midden willen hebben, iemand waarmee we kunnen lachen, ouwehoeren en verdriet kunnen delen."

Ga aan de slag met jezelf, leer van jezelf houden en accepteer hoe en wie je bent. Draag wat je hebt geleerd in de afgelopen jaren mee in je rugzakje maar ga het vanaf nu anders doen. Jij bent de enige die er iets aan veranderen kan.
Ik weet een leuk, leerzaam en liefdevol boekje voor je. Het is "Je kunt je leven helen" van Louise Hay. Er zit ook een werkboekje bij. Ga het lenen uit de bieb of koop het. Ik zweer dat je er iets aan zult hebben.

En vergeet niet dat veel, héél erg veel mensen je gevoelens delen al zullen ze er andere redenen voor hebben.

Erg veel succes, ik blijf deze topic volgen!

heeft 2 tinkerknaapjes en 1 tinkerprinsesje in de wei staan! }:0

**Geplaatst door de TopicStarter:** 02-02-03 12:30

Geplaatst door de TopicStarter: 02-02-03 12:30

Ik weet soms even echt niet wat ik moet zeggen. Er zijn zoveel bokkers die me hebben ge pb't het kost me minstens een jaar van mn leven om die allemaal te gaan beantwoorden.. En ik ben verbaasd van zoveel steun, het doet heel veel met me!
Ik wil graag proberen hulp te gaan zoeken, maar ik ben er op dit moment nog niet aan toe om met iemand face to face over mijn problemen te praten. Of ik durf dat initiatief nog niet te nemen, ik denk dat als iemand mij het zou vragen dat ik het wél zou kunnen. Maar ik durf niet het initiatief te nemen om met iemand te gaan praten. Ik schaam me eerlijk gezegd een beetje voor mijn problemen, ik schaam me voor mezelf. Ik ben bang dat als ik ga zeggen dat mijn uiterlijk me niet meezit dat de persoon met wie ik zit te praten in zichzelf zal zitten gniffellen en denken; dat is ook zo, maar ondertussen een beetje mooi weer tegen mij zit te praten.
Iedereen kan zeggen wat ie wil, maar uiterlijk is in de maatschappij van tegenwoordig niet onbelangerijk!
Mijn probleem is dat ik normaal wil zijn, maar dat kan niet, ik zal nooit een doorsnee uiterlijk hebben.
Uiterlijk is voor mij belangerijk en dat komt misschien wel doordat ik juist een ander uiterlijk heb dan een normaal mens, misschien was ik er niet zo mee bezig geweest als ik er 'normaal' had uitgezien.
Maargoed er valt niks aan te doen. En ik moet mezelf leren accepteren zoals ik ben, maar of ik dát ooit zal kunnen??
Bij mij in de buurt woont een jongen die ongeveer hetzelfde (medische) probleem heeft dan mij, alleen dan veel erger.
Hij ligt 's nachts aan de beademing, hij heeft nog maar een longfunctie van 25 %... Hij zal ook niet oud worden.. Ondanks alles rijd hij ook paard, hij heeft zelf een pony, en hij heeft zichzelf geacepteerd.
Dan voel ik me vaak schuldig, zijn probleem met uiterlijk zie je nog veeel meer dan bij mij en hij heeft er geen problemen mee, voor zichzelf dan.
Laatst kwamen we 'in contact' met elkaar doordat we beide een passie voor paarden hebben. Maargoed, toen hij hier kwam, mijn moeder had m uitgenodigd, was ik ziek en dat kwam me wel goed uit, ik wilde hem niet ontmoeten, ik ben bang voor een confrontatie met mezelf alsof ik in de spiegel zal kijken ofzo. Ik wist wel wie hij was en ik had m wel eerder gezien maar nog nooit gesproken en dat wil ik ook niet. Ik ben er gewoon bang voor. Mijn moeder dacht dat het me zou helpen, om eens met iemand te praten die hetzelfde heeft, dat je eens begrepen word.. maar zo voel ik het helemaal niet, ik wil gewoon liever helemaal niet weten dat ik die afwijking het. Ik kan het gewoon niet accepteren! Ik wil het niet accepteren. Ik wil gewoon normaal zijn en normaal met mensen om kunnen gaan zonder eerst te moeten bewijzen dat ik niet onozel ben, dat mijn hersens niet 'gehandicapt' zijn. En ik voel me ook niet gehandicapt, ik kan alles doen wat ik wil, ik zit niet in een rolstoel of whatever. En daarom kan ik het misschien zelf ook wel zo moelijk accepteren, want ik voel verder niks, ik voel me normaal, ik kan en doe alles wat anderen ook doen. Alleen een ander ziet de buitenkant en ik niet.. ik wou dat die er niet was.. dat ik er niet was. Ik ben mijn problemen gewoon zo zat. Ik ben de wereld gewoon zat. Ik kijk niet alleen naar mn eigen problemen, maar ook naar die van de rest van mijn omgeving, de rest van de wereld.. En er is gewoon zoveel leed en ellende.. daar geloof ik niks van dat het ooit weer goed komt... Ik kan wel mijn eigen problemen gaan lopen oplossen maar als andere dan nog problemen hebben, heb je dat zelf ook. Ik kan niet alleen voor mezelf leven, ik zie ook wat voor problemen (onoplosbare!) de rest van de wereld heeft.
En zolang die problemen bestaan, bestaat ook mijn probleem, want ik heb heel veel reacties van bokkers gehad die met ongeveer zo'n probleem als mij zitten. Maar dat probleem maak je niet alleen zelf! Dus dat kun je ook niet zelf oplossen! Andere mensen zouden een beetje toleranter moeten worden ten opzichte van elkaar. Moet je eens zien in hoeveel steden en plaatsen je 's nachts niet meer over straat kan, iig niet alleen!
Als je er daar een beetje anders uitziet dan anders, ben je helemaal de l*l! En mijn probleem, of ik het nou wil of niet, zal me mijn hele leven blijven achtervolgen. Ik zal me moeten blijven bewijzen tegenover anderen. Mensen kijken ALTIJD met andere ogen naar iemand die anders is, dan wel bewust als onbewust! Elke keer als ik een baantje aanneem zullen ze me in de gaten houden en op de vingers kijken of ik mn werk wel goed doe en dan moeten ze me eerst al hebben aangenomen, want als er 2 mensen zijn met dezelfde kwaliteiten en ik ben 1 van die 2, dan zullen ze altijd die andere kiezen. Als een baas keuze kan maken zal ie altijd eerst voor degene kiezen die geen (zichtbare) lichamelijke afwijking heeft!
Dat blijft me mijn hele leven achtervolgen... En ik weet niet of ik dat wel wil.. of ik dat wel volhoud, want dat zal niet alleen met baantjes zo zijn!
Als ik even verder kijk dan mn neus lang is zie ik eigelijk alleen maar een groot zwart gat... nu ik dit zo opschrijf denk ik er eigenlijk pas over na.. Als ik dit zo terug lees... Ik heb veel steun aan de reacties van bokkers, dat ze in een soortgelijk 'dal' zitten. En dat ik me daar eigelijk wel weer uit zal kunnen redden, maar mijn toekomst... die kan ik niet zelf bepalen, ik kan niet bepalen of een baas me aanneemt ofniet. Ik kan niet bepalen of het uiterlijk voor een ander belangerijk is of niet...
Als ik hier op terug lees, zie ik niet veel hoop... Ik zal mijn hele leven afhankelijk zijn van een ander zn tolerantie, wat een ander wil, een ander die wel alle kansen heeft gehad die hem/haar toekwamen, kansen die ik nooit zal krijgen, wat ik ook doe.
Er is één vraag die ik mezelf stel, wil ik zo leven of niet? Wil ik mijn leven, leven terwijl een ander mijn lot in handen heeft?
Wil ik keer op keer worden afgewezen? Ik denk het niet!
Wat moet ik nu???

I can make it trough the rain,
I can stand up once again, on my own!
And i know that i'm strong enough to make it trough the rain!

Wie is er online