Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter:** 27-01-03 12:44

Wie heeft als kind weleens wat gepikt?

Geplaatst door de TopicStarter: 27-01-03 12:44

Mijn zoontje van 6 is het laatste half jaar bezig dingen te pikken. Dat begon thuis met kleine dingetjes van ons, toen bij opa en oma, toen bij de buren van mijn ouders en laatst een pakje snoep in de AH.
Hij heeft wsch een aan autisme verwante stoornis, waarvoor we gelukkig donderdag naar de Riagg moeten voor onderzoek. De spullen die hij pikt verzamelt hij in de vensterbank van zijn kamer en het zijn vaak spullen die geen verband met elkaar hebben, waar hij niks aan heeft, niet aantrekkelijk is etc.
We hebben natuurlijk al van alles geprobeerd, maar het blijft doorgaan.
Gisteren zijn kamer opgeruimd en de buit van deze week was een pritstift, een rolletje lakrisal, 3 pillenstripjes (hoe kan ie erbij, ligt hoog!!!!) een kruidenpotje, 2 sleutelbossen (oude) een doosje freshmint uit de auto. En dus een hoevekrabber en anti insectbeet voor paarden!!!! Tot mijn grote schrik heeft hij dit laatste uit de ruitersportzaak gepikt!!!!

Vandaag moet hij het dus of terugbrengen, of terugbrengen en uit zijn spaarpot betalen, daar ben ik nog niet helemaal uit.

Voor de rest wacht ik af wat ze donderdag zeggen, want dreigen met politie (wat je dus niet waar kunt maken), alarmhekjes (die het dus kennelijk niet doen!), straffen, praten, uitvissen waarom enz heeft geen effect.

Ik was vroeger nogal braaf en heb alleen ooit geld van mijn moeder gepikt om snoep te kopen. Dat moest ik met klusjes terug verdienen met als gevolg dat ik nooit meer wat heb durven pikken. Wat deden jullie ouders, of wat doe je zelf als ouder?

Groetjes Suzanne

**Geplaatst:** 27-01-03 12:49

Geplaatst: 27-01-03 12:49

Ja ik heb een periode gehad (brugklas ongeveer denk ik) dat ik echt met vriendinnetjes de stad in ging om te jatten Bloos

En dan ook echt vanalles.
Tot ik een keer een hand op mijn schouder voelde toen ik een portemonee ofzo net teruggelegd had. Bijna betrapt dus. Daarna nooit weer gedaan.
Mijn zus en mijn zusje zijn beide wel eens gepakt (ojee volgens mij zit het in de familie Schijnheilig

) en toen was dat ook over.
Mijn zus mocht die winkel een jaar lang niet meer in en mijn zusje moest het zelf terugbrengen van mijn moeder naar de winkel. Ik denk dat dat het beste werkt, de vernedering dat je terugmoet naar die winkel om je excuses aan te bieden en om je spulletjes terug te geven.

Ninthe onder het zadel - april 2007

**Geplaatst:** 27-01-03 13:03

Geplaatst: 27-01-03 13:03

moeilijk hoor..... Het beste zou zijn als die een keer wordt betrapt en de politie erbij wordt gehaald zodat zij hem eens flink toespreken (vaak hebben kinderen nl enorm ontzag voor de politie).

Verder lijkt me terugbrengen en uit de spaarpot betalen een goeie straf voor em.....

Wordt hem dit gedrag trouwens niet aangeleert / voorgedaan door vriendjes??

**Geplaatst:** 27-01-03 13:04

Geplaatst: 27-01-03 13:04

Ik heb wel eens kleertjes proberen te pikken voor een monchichi (was toen zo'n speelgoedaapje) die los in een mandje lagen. Ik wilde ze ze graag en ik mocht ze niet van mijn moeder. En die losse konden mijns inziens toch niet meer goed verkocht worden (ik was echt nog heel klein) dus nam ik ze mee. Maar een vrouw die daar werkte had het gezien en vroeg mij waar mijn moeder bijstond mijn zakken leeg te halen. Ow ik voelde me nog nooit zo beschaamd en verdrietig. Ik schaamde me zo tegenover mijn moeder en zeker toen ze zeiden dat ze voor deze ene keer de politie niet zouden bellen (dat maakte erge indruk) omdat ik het had teruggegeven. Ik wist dat het fout was en ik liep jankend van ellende de winkel uit, heb mijn moeder gesmeekt het nooit aan mijn vader te vertellen zo erg schaamde ik me. Ik geloof niet dat ze dat ooit gedaan heeft. Maar daarna heb ik het ook nooit meer gedaan Haha!

**Geplaatst door de TopicStarter:** 27-01-03 13:20

Geplaatst door de TopicStarter: 27-01-03 13:20

Het wordt hem niet voorgedaan door vriendjes Mark. Hij is nog te klein om alleen met vriendjes naar de winkels te gaan, hij is pas 6 en een half! Bovendien is hij er eentje van een tweeling en zijn broertje doet het absoluut niet.

Ik heb al voor het politieburo gestaan, als dreigement, maar ja, ze zien je daar aankomen met zo'n kabouter! Hebben ze zoiets van: voedt jij je eigen kind eens even lekker op en maak mij geen boeman! Vind ik nog terrecht ook.
Bovendien was zijn broertje compleet hysterisch: "Ik wil mijn broertje houden!!!"Helemaal overstuur. Ik vind dat je eigenlijk geen dreigementen moet gebruiken die je niet waar kunt maken, maar in het heetst van de strijd heb ik dus ook met de politie gedreigd. Toen de politie vorige week op ons erf stond ivm onze honden die op de weg waren geweest, verschoot de kleine dan ook van kleur...die dacht dat ze voor hem kwamen!

**Geplaatst:** 27-01-03 13:25

Geplaatst: 27-01-03 13:25

Ik sluit me aan bij de anderen. Maar als hij mogelijk een aan autisme verwante stoornis heeft, zou het wel eens kunnen dat zaken die bij andere kinderen geweldig goed helpen (vernedering van het te moeten terugbrengen, preekje van politieagent,...) hem volledig koud laten. Wel erg vreemd dat hij "om het even wat" meeneemt, dat er geen verband is. Ik kan je jammer genoeg niet helpen.
Om trouwens even op je vraag in de titel te antwoorden: ik kan me niet echt herinneren dat ik ooit wat gejat heb. Misschien toen ik klein was ooit eens een snoepje, maar ik kan het me moeilijk voorstellen. Ik ben een geweldige broekschijter en heb altijd angst om valselijk beschuldigd te worden (voel me nooit op mn gemak in een winkel, heb altijd het gevoel dat ik bekeken word, ga ook echt niet graag shoppen ofzo), laat staan dat ik dan ook echt iets mis zou doen en echt betrapt zou kunnen worden.

Best friends are the ones that can see the hurt in your eyes, when everyone else is fooled by your smile.

**Geplaatst:** 27-01-03 13:33

Geplaatst: 27-01-03 13:33

Ik heb toen ik vijf was een keer bij de Hema een doosje oogschaduw in mijn moeders tas gegooid Bloos

Ik mocht nooit make up op en vond dat zelf wel nodig Haha!

Toen we buitenstonden en mijn moeder het doosje in haar tas zag moest ik het terugbrengen. Dat was wel vernederend denk ik, want ik heb het nooit meer gedaan Knipoog

Sterkte met je zoontje, het lijkt me absoluut niet makkelijk voor je...

**Geplaatst:** 27-01-03 13:36

Geplaatst: 27-01-03 13:36

Wat Leentje zegt, daar dacht ik ook aan. Hij heeft kennelijk al geen schaamte aangezien hij die spulletjes niet verstopt. Je hebt waarschijnlijk al diverse keren uitgelegd dat het niet mag en omdat hij dus geen behoefte heeft om het te verbergen kun je je afvragen of het wel overkomt. Daar komt denk ik het autisme om de hoek kijken, maar daar kunnen ze je donderdag wel mee verder helpen hoop ik.

**Geplaatst:** 27-01-03 13:39

Geplaatst: 27-01-03 13:39

Cody schreef:
Ja ik heb een periode gehad (brugklas ongeveer denk ik) dat ik echt met vriendinnetjes de stad in ging om te jatten En dan ook echt vanalles.

Ik heb dat ook gedaan toen ik in de brugklas zat, 2 keer, ik voelde me aan de ene kant echt super stoer maar aan de andere kant had ik die spulletjes thuis liggen waar ik toch niet echt blij mee was.
Ik kon er geen plezier aan beleven en vond het ook wel erg aso dus heb het daarna nooit meer gedaan.

6,5 is echt jong, ik denk dat een stoornis id een goede mogelijkheid is.

**Geplaatst:** 27-01-03 13:47

Geplaatst: 27-01-03 13:47

Toen ik tien was heb ik eens een blikje cola uit de supermarkt weggehaald. Ik had toen een vriendinnetje dat echt alles meenam wat ze te pakken kon krijgen en ik voelde me gedwongen om ook iets te doen. Maar ik voelde me daarna zo rot en heb maanden die winkel niet in gedurft omdat ik bang was dat ze me zouden pakken. Terwijl ik er op dat moment mee ben weg gekomen.
Ik heb het nooit meer gedaan....
Mijn zusjes hebben eens bij Jamin snoepjes gejat en zijn toen gepakt. Er is geen politie bij geweest, maar ze hebben ze wel eens flink toegesproken. Ook nooit meer gedaan.

Hoe je jouw zoontje zou moeten aanpakken weet ik ook niet. Juist omdat je verteld dat hij waarschijnlijk een stoornis heeft is het een stuk moeilijker. Zoals eerder al werd gezegd heeft hij geen schaamte voor wat hij doet dus vraag ik me af of dreigen met politie indruk maakt. Ik hoop dat ze je bij het Riagg wel kunnen helpen.

* To Belg, or not to Belg *

**Geplaatst:** 27-01-03 13:47

Geplaatst: 27-01-03 13:47

Ik heb eigenlijk bijna nooit iets gepikt. Misschien een paar keer iets kleins zoals een snoepje of iets dergelijks. En ook een keer een paar gulden thuis, maar sinds ik zelf verdiende heb ik die behoefte nooit meer gehad (dat was met mijn 12e).

**Geplaatst:** 27-01-03 14:02

Geplaatst: 27-01-03 14:02

Ik pikte met een vriendinnetje wel eens snoepjes bij de snoepwinkel (was een jaar of 11 a 12), maar nooit meer gejat, had er ook niet echt een schuldgevoel over, want er was genoeg imo.

Maar ik denk dat het bij jouw zoontje heel anders en veel complexer ligt omdat hij een aanverwante stoornis van autisme heeft. Hij zal waarschijnlijk geen of weinig schuldgevoel kennen en niet zelf kunnen inzien dat zijn gedrag niet helemaal juist is. Ook is hij nog best jong, wat het nog moeilijker maakt. Dreigen met politie of zelfs aan (laten) geven oid zou ik zeker niet doen. De politie kan weinig doen. Ook zal het juist averechts werken omdat zijn broertje voor hem op komt, waardoor hij juist een gevoel van 'triomf' (als ik het zo mag noemen) zal krijgen.

Als ik jou was zou ik nog even wachten/ of het aanzien tot je met hem bij het Riagg bent geweest. Zij hebben vast genoeg tips oid om het tegen te gaan of hoe je er mee om moet gaan.

**Geplaatst door de TopicStarter:** 27-01-03 14:27

Geplaatst door de TopicStarter: 27-01-03 14:27

Tja, het is ook lastig.
Aangezien hij erg aan zijn eigen euro's hecht moet hij tegenwoordig voor alles wat hij van mij pikt een euro aan mij betalen. Dit om hem te leren dat de dingen centen kosten. Dit lijkt wel aan te komen, want hij vindt het vreselijk om zijn geld (ehum...MIJN geld eigenlijk, hihi) aan mij te geven.
Hij had van de week een euro verdiend met een klusje, samen met een vriendje. Nou is zijn portemonnee kwijt, wsch heeft dat vriendje 'm meegenomen. Drama ten top! Want hij vond die pokemon portemonnee zo moohooooi Huilen

Heel zielig was het, maar toch een goed leermoment: zo voelt een ander zich dus ook als je wat van hem pikt.
Maar inderdaad...dit blijft maar heel eventjes hangen, vandaag weet hij dat al niet meer.
Als je ook vraagt waarom hij iets doet is het altijd (fluisterend, timide): omdat ik dat wou.
Waarom kleur je met viltstift in mijn auto? Omdat ik dat wou.
Waarom pik jij dat? Omdat ik dat wou.
En niet op zo'n bijdehandte toon hoor, maar heel verdrietig en bedeesd.
Als je dan vragen gaat stellen is hij helemaal ontregeld: ik weet niet meer wat ja en nee is....
Wat kun je anders als dat kind toch maar weer knuffelen, zeggen dat het niet mag, echt niet kan, maar dat je toch vreselijk veel van hem houdt?
Moet je dan altijd boos zijn, de hele dag door corrigeren, de boeman spelen, dat kind bloednerveus maken, terwijl het toch niet helpt?
Godzijdank kunnen we alsnog voor april naar de Riagg. Ik heb met moeilijk opvoedbare kinderen gewerkt, maar bij je eigen ventje gaan de emoties meespelen...

**Geplaatst:** 27-01-03 14:51

Geplaatst: 27-01-03 14:51

Als kind heb ik een keer een paaskuiken uit zo'n mandje gepikt. Mijn ouders maakten er niet eens zoveel woorden aan vuil maar de schaamte was genoeg om het nooit meer te doen.
Mijn jongste heeft laatst een cadeaulintje gepikt. Zij besefte niet dat het iets was wat gekocht moest worden omdat het in de winkel op de grond lag. Daar is ze uiteraard op aangesproken en de boodschap is goed aangekomen.

Maar jouw kindje leeft toch waarschijnlijk in een wat andere realiteit. Mijn oudste heeft een vriendinnetje met pdnoss en keer op keer worden we geconfronteerd met de "andere manier" van met dingen omgaan. Het is een schat van een kind maar ze begint bijvoorbeeld hard te lachen als iemand zich bezeert, kan vreselijk kwaad worden en wordt dan volkomen onbereikbaar en dat alleen maar omdat ze haar zin niet krijgt in een spelsituatie. Ze laat mijn dochter ook net zo gemakkelijk vallen op bepaalde momenten omdat ze gewoon niet door heeft dat ze een ander daarmee pijn doet.

Soms is het wel eens lastig maar het is ook een heel lief kind. Ik moet er gewoon rekening mee houden als ze hier speelt en dan gaat het wel. Maar voor mij is dat natuurlijk vrij gemakkelijk omdat ze hier maar af en toe is.

Als het goed is krijg je straks toegepaste hulp (net als de ouders van dat vriendinnetje) en kunnen zij jou handvaten aanreiken om dit soort problemen de baas te worden. Ik denk dat je daar beter even op kunt wachten. Op zich weet je dat natuurlijk allemaal wel maar het is inderdaad moeilijk om van een afstandje naar je eigen kind te kijken en helemaal rationeel te blijven omdat het je zo verschrikkelijk raakt.

Probeer wel je andere kind voldoende aandacht te blijven geven. Mijn jongste heeft een vriendje wiens broertje zwaar autistisch gedrag heeft en dat jongetje begint zijn grote broer nu na te doen omdat zijn broer op die manier heel veel aandacht krijgt waardoor hij een beetje in de verdrukking kwam.

**Geplaatst:** 27-01-03 14:56

Geplaatst: 27-01-03 14:56

Ik zat nog in de kinderwagen en moeders had me te dicht bij een rek met speelgoed gezet....Ik had een mooi tasje mee en had een auto daarin gedaan...Toen we later thuiskwamen keek ik in mijn tasje en hield het autotje omhoog en toen kwam mijn moeder erachter dat ik gejat had Lachen

jaja ik was er al vroeg bij Knipoog

Later nooit meer gedaan hoor!!

Mijn broertje heeft al vaak wat gepikt....de eerste keer dat hij wat gepikt had was een speen...mijn moeder is toen wel teruggegaan om hem te betalen...
Daarna heeft hij snoep ed. gejat...En waarom...nouja hij wou het graag...

**Geplaatst door de TopicStarter:** 27-01-03 15:10

Geplaatst door de TopicStarter: 27-01-03 15:10

Dat klopt Percy, dat je kind dingen gaat doen om aandacht te krijgen die zijn broertje (of zusje) krijgt.
Mijn andere zoon heeft een heel zware vorm van astma. Momenteel gaat het super met hem, maar tot vorig jaar zat hij gemiddels twee keer per maand op de spoedeisende hulp, lag in het ziekenhuis, of was aan de prednison of daar net weer vanaf. Dit vanaf dat hij 16 maanden was. We hebben ons dus veel zorgen over hem gemaakt, zeker de twee keer dat hij het bijna niet heeft gered. Ik heb dus lange tijd gedacht dat zijn broertje bijzonder gedrag vertoonde als reactie daarop. Negatieve aandacht vragen zeg maar.
Jammer genoeg is die verklaring te simpel geweest. Hij stapelt ook dingen (alles in stapels van 4), neuried, maakt geluiden, vraagt ontzettend veel aandacht, mag graag treiteren, praat als een ouwe kerel, en nog meer dingen dat je denkt...hier klopt iets niet.
Op school merken ze er weinig van...daar doet hij enorm zijn best om 'gewoon'te doen, met als gevolg dat het er thuis, in vertrouwde omgeving uit moet. Hij heeft heel veel vriendjes is altijd voor alles in.
Dat is juist het lastige...alleen de plekken waar hij zich helemaal op zijn gemak voelt is ie helemaal zichzelf. Dus ouders van vriendjes merken nooit wat.
Vandaar ook dat er nu pas wat gedaan wordt...ik zag toch zeker al die tijd spoken? Niemand anders zag toch wat? Overspannen tweelingmoeder dus!

Waar ik vooral op moet letten is dat ik de ander niet voor ga trekken. Ongewild en ongemerkt krijg je een voorkeur voor degene bij wie alles makkelijk en soepel gaat, die ook contact met jou zoekt. Voor je het weet is de ander het buitenbeentje, heeft ie altijd alles bij voorbaat al gedaan en snauw je hem de hele dag af.
Ik had nooit gedacht nog eens 'zo diep te zinken'dat ik bij het Riagg terrecht kom, maar er is denk ik geen andere oplossing. Verdrietig

**Geplaatst:** 27-01-03 15:14

Geplaatst: 27-01-03 15:14

Hoi Suzanne,

Wat soms het probleem met ongewenst gedrag is, is dat bepaalde delen van de hersenen niet goed met elkaar communiceren. Wat er dan gebeurt is dat het deel waarin de prikkel binnenkomt en denkt van ohhh dat wil ik hebben direct doorkoppeld naar acties (stelen dus in dit geval) en dit doet zonder tussenkomst van het remmende deel van de hersenen (als ik dit doe dat krijg ik straf, of vind mama niet leuk). Fysiek gezien zijn deze gebieden verbonden met bepaalde bruggen. Het kan voorkomen dat bij gedragstoornissen (ADHD, Autisme, PDD-NOS) de bruggen niet goed werken en dus het remmende deel van de hersenen niet automatisch geraadpleegd wordt. (vandaar vaak de reacktie: ik weet niet waarom ik dat gedaan heb).

Om deze bruggen te stimuleren zou je kunnen proberen om gewenst gedrag op de lange termijn te belonen. Bijvoorbeeld als je een maand of zes weken niets steelt gaan we dit of dat doen (een echt leuk iets..) De lange termijn zou je dan kunnen splitsen in korte periodes van een week of misschien zelfs wel van een dag. Bijvoorbeeld elke week (of dag) dat het goed is gegaan op een vaste tijd een sticker plakken en dan ook aangeven hoeveel en nog gedaan moeten worden…. Op die manier leren kinderen die koppeling sneller te maken en dus de remmende werking van de hersenen in te schakelen… (Ik heb het een aantal keer toegepast bij (adhd) kinderen die pestgedrag vertoonde op scouting, 8 weken geen klachten (elke week een sticker) dan mag je samen met mij het vuur aanmaken… en ook na die 8 weken is dat toen goed gegaan….

Hoop dat je er wat aan hebt….

**Geplaatst door de TopicStarter:** 27-01-03 15:16

Geplaatst door de TopicStarter: 27-01-03 15:16

Dank je wel Mark!
Ik heb zowiezo gehoord dat het wel goed is voor mijn zoon om op scouting te gaan, zodra hij zijn zwemdiploma heeft.
Ik had altijd zo'n beeld van kwik kwek en kwak bij de jonge woudlopers, maar het schijnt veel met waarden en normen etc te maken te hebben?

**Geplaatst:** 27-01-03 15:28

Geplaatst: 27-01-03 15:28

Ik heb ook zo'n periode gehad (twee eigenlijk, toen ik een jaar of 6 was en in de brugklas). Toen ik klein was is mijn vriendinnetje gepakt en toen zat de schrik er goed in bij mij.
In de brugklas was dat stoer doen, en de meest onzinnige dingen pikken, alleen om de kick Verward

Een zeepje, snoep, etc..
Toen is weer een vriendinnetje gepakt (met een kookboek onder haar trui *LOL*

) en had ik weer de schrik te pakken. Toen nooit meer gedurft. Nu begrijp ik daar niets van, dat ik dat deed. Ik heb een groot rechtvaardigheidsgevoel. Toen kennelijk nog niet Schijnheilig

Jouw zoontje heeft misschien een stoornis en daarom is het m.i moeilijker om hem 'gewoon' te straffen. Je weet immers niet in hoeverre het met die stoornis te maken heeft? Daarom zou ik het gesprek en evt. vervolg-gesprekken afwachten. Het lijkt mij niet onwaarschijnlijk, dat het één met het ander te maken heeft en daarom een heel andere aanpak nodig heeft.

זכור

**Geplaatst:** 27-01-03 16:15

Geplaatst: 27-01-03 16:15

Je zinkt niet diep omdat je nu naar het RIAGG gaat Suzanne, in tegendeel, je erkent dat je hulp bij de opvoeding nodig hebt en dat vind ik eerder bewonderenswaardig want het valt niet mee om zo'n stap te zetten.

Tja, wat betreft mensen die denken dat jij spoken ziet. Sommige mensen denken het altijd beter te zien, kunnen etc. Jij kent je eigen kinderen het beste en soms moet je je wel eens hard opstellen richting de hulpverlening. Het lijkt soms wel of je eerst flink moet overdrijven voordat anderen de ernst van de situatie inzien.

De ouders van dat vriendinnetje waren allang bezig met allerlei onderzoeken toen anderen er achter kwamen dat ze "apart" gedrag had. Toen waren er een aantal mensen die het nodig vonden te roddelen over het feit dat de ouders dat niet in wilden zien. Zij wisten niet dat het heel lang duurt voordat er eindelijk een definitieve diagnose gesteld kan worden en er dan ook nog ruimte is op een andere school. En omdat er niets gebeurde waren ze er voor het gemak maar van uitgegaan dat de ouders er niets mee deden.
Zo is het blijkbaar voor sommigen nooit goed.

**Geplaatst:** 27-01-03 16:15

Geplaatst: 27-01-03 16:15

Jeetje, sterkte Suzanne.
Ik zou zo geen oplossing kunnen verzinnen maar het lijkt me goed wat je nu doet!!!

**Geplaatst:** 27-01-03 16:18

Geplaatst: 27-01-03 16:18

hoort het ook niet een beetje bij de leeftijd? Ik weet het niet, hoor. Verward

Maar misschien vindt hij sommige dingen zo mooi dat hij ze ook wil hebben.
Mijn broer heeft ook een aan autisme verwante gedragsstoornis, maar hij doet dit niet.
Dat van al die dingen op een rijtje leggen, herken ik wel.
Als je meer wil weten moet je maar pb-en.
Succes ermee

**Geplaatst:** 27-01-03 16:22

Geplaatst: 27-01-03 16:22

Ik heb nooit echt iets gepikt. Ik heb wel gewoon wat snoep "gepikt" uit de kast terwijl het niet mocht maarjah........... Dat doet iedereen volgens mij wel!

If you can't amaze people with your intelligence.. confuse them with your bullshit Slim

**Geplaatst:** 27-01-03 16:22

Geplaatst: 27-01-03 16:22

[quote="leentje"]Ik sluit me aan bij de anderen. Maar als hij mogelijk een aan autisme verwante stoornis heeft, zou het wel eens kunnen dat zaken die bij andere kinderen geweldig goed helpen (vernedering van het te moeten terugbrengen, preekje van politieagent,...) hem volledig koud laten. quote]
Dat klopt inderdaad. Mijn broertje vond het brandalarm op zijn school altijd errug mooi klinken Haha!

De brandweer was er niet zo blij mee en hij kreeg toen ook een preek van hen. Nou, het interesseerde hem niks. Scheve mond

**Geplaatst:** 27-01-03 16:43

Geplaatst: 27-01-03 16:43

ik pik soms spullen, ik heb over me leven al best wel vaak gepikt maar niemand weet het, tot nu Tong uitsteken

ynzo: En, de spannende liefdesverhalen à la As the world turns heb ik ook wel beleefd op m'n terugreis door onder andere Rusland, Polen en Frankrijk

Wie is er online